Ο έχων μαχαίρι, τρώει πεπόνι!

Οι καλλιτέχνες, είχαν την δύναμη να φωνάξουν και να επιβάλλουν αυτό που ήθελαν.

Μετά την συνάντηση που είχαν οι εκπρόσωποι των καλλιτεχνών με τον πρωθυπουργό, φαίνεται ότι βρέθηκε τελικώς λύση για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους.
Αλλά εδώ δημιουργείται ένα απλό ερώτημα: Έπρεπε να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους;


Αφού τα αιτήματα των καλλιτεχνών κρίθηκαν λογικά, γιατί δεν τα ικανοποιούσε η κυβέρνηση εδώ και δύο μήνες και τους άφηνε να διαδηλώνουν στους δρόμους, υποστηρίζοντας ότι αυτά που ζητούν είναι παράλογα;


Χρειαζόταν για μια ακόμη φορά το ζήτημα να φθάσει στον πρωθυπουργό για να βρεθεί λύση; 
 Ή μήπως τα παράλογα αιτήματα των καλλιτεχνών βαφτίστηκαν λογικά και ικανοποιήθηκαν για να μη ρισκάρει η κυβέρνηση το πολιτικό κόστος ενόψει εκλογών;


Από ό,τι προκύπτει από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για την νομοθετική ρύθμιση που θα υπάρξει, μάλλον συνέβη το δεύτερο…
Οι καλλιτέχνες το έπαιξαν έξυπνα το παιχνίδι της πίεσης προς την κυβέρνηση. Κι ενώ παραδέχονται ότι το πρόβλημά τους δεν προέκυψε τώρα, αλλά υφίσταται επί χρόνια, κατάλαβαν ότι μόνο προεκλογικά θα μπορούσαν να πάρουν κάτι παραπάνω.


Κι η κυβέρνηση από την πλευρά της, ενώ έλεγε ότι δεν μπορεί να υπάρξει «ανωτατοποίηση» των καλλιτεχνικών σπουδών αν δεν αλλάξει το Σύνταγμα, χθες συνθηκολόγησε με τους καλλιτέχνες για να μην τους έχει απέναντί της  στις εκλογές.


Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται το αξίωμα στην πολιτική: Ότι ζητάς, ζήτα το προεκλογικά. Αρκεί να έχεις και την δύναμη να φωνάξεις και να το επιβάλλεις.
Οι καλλιτέχνες, είχαν την δύναμη να φωνάξουν και να επιβάλλουν αυτό που ήθελαν.


Αυτός είναι άλλος ένας κανόνας στην πολιτική: Ο έχων μαχαίρι, τρώει πεπόνι!!