Άλλο ευθύνη κι άλλο γάλα!

Ας αποφασίσει ο Αλέξης Τσίπρας -αλλά και όλοι οι άλλοι πολιτικοί που μεταβάλλουν τους κανόνες στην πολιτική ανάλογα με το συμφέρον τους- τι είναι σωστό και τι όχι για έναν πολιτικό.

Είπε πολλά και ενδιαφέροντα στην προχθεσινή του συνέντευξη ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά το πιο ενδιαφέρον ήταν η αντίληψη που έχει για την πολιτική ευθύνη των πολιτικών.
Όταν ρωτήθηκε για παράδειγμα, γιατί ζητά να μην είναι υποψήφιος στις εκλογές ο Κώστας Καραμανλής, ενώ ο ίδιος συμπεριέλαβε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ τον Νίκο Τόσκα, υπουργό Δημοσίας Τάξεως στο Μάτι, ο κ. Τσίπρας απάντησε ότι από την τραγωδία στο Μάτι ως τις εκλογές είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος!


Αυτή πραγματικά είναι μια πρωτοφανής αντίληψη για τον χρόνο παραγραφής της ευθύνης των πολιτικών, την οποία ασφαλώς δεν ασπάζεται ούτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν είναι δυνατόν ένας πρώην πρωθυπουργός να πιστεύει ότι ένας υπουργός που παραιτείται αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη για ένα δυστύχημα που συνέβη στον τομέα των αρμοδιοτήτων του, πρέπει να διαγραφεί αν περάσουν δώδεκα μήνες.


Η πολιτική ευθύνη, δεν είναι γάλα, για να έχει ημερομηνία λήξεως.
Γιατί το είπε; Για να μην παραδεχθεί ότι το 2019 έκανε λάθος, που συμπεριέλαβε στις εκλογικές του λίστες έναν υπουργό, που μετά το Μάτι, δήλωνε, προσπαθώ να βρω λάθος σε αυτά που κάναμε και δεν βρίσκω!


Αυτή όμως και η πάγια τακτική του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά την πολιτική ευθύνη. Άλλες απόψεις είχε όταν ήταν κυβέρνηση και άλλες έχει σήμερα που είναι αντιπολίτευση.
Ο κ. Τσίπρας αξίωσε την διαγραφή του Ανδρέα Πάτση από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ., αλλά ο ίδιος δεν διέγραψε ποτέ κανέναν βουλευτή του που διαπιστώθηκε ότι είχε διαπράξει τα ίδια αδικήματα.


Ζητά τον αποκλεισμό από τα ψηφοδέλτια όσων κατηγορούνται, χωρίς καν να τους έχει ασκηθεί δίωξη, αλλά ο ίδιος δεν αποκλείει από τους συνδυασμούς του τον Νίκο Παππά που έχει καταδικαστεί από Ειδικό Δικαστήριο.


Αξιώνει τη συγγνώμη του πρωθυπουργού για κάθε αστοχία της κρατικής μηχανής, αλλά ο ίδιος δεν ζήτησε ποτέ συγνώμη για τις αστοχίες του κράτους επί τέσσερα χρόνια που ήταν πρωθυπουργός.
Κι όταν του ζητήθηκε η συγνώμη, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στην Δ.Ε.Θ., σαράντα μέρες μετά το Μάτι, δήλωσε απλώς ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη, αφού προηγουμένως υπενθύμισε πως, όταν η κριτική αποκτά τοξικά χαρακτηριστικά, τότε καταλήγει υπέρ εκείνου που κατηγορείται!!


Ας αποφασίσει λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας -αλλά και όλοι οι άλλοι πολιτικοί που μεταβάλλουν τους κανόνες στην πολιτική ανάλογα με το συμφέρον τους- τι είναι σωστό και τι όχι για έναν πολιτικό.
Πρέπει να διεκδικεί την ψήφο του ελληνικού λαού, ένας πολιτικός που έχει αναλάβει την ευθύνη «για την στραβή στην βάρδια του» ή θα πρέπει να αποκλείεται από την εκλογική διαδικασία;
Πάσα απάντηση δεκτή. Αρκεί να ισχύει διαχρονικά και για όλους ανεξαιρέτως…