15 Ιουνίου 1977: Η Ισπανία διεξάγει τις πρώτες της εκλογές από το 1936 και ο Χούλιο Ιγκλέσιας έχει προσκληθεί σε τηλεοπτική εκπομπή για να κρατήσει τους ψηφοφόρους ήρεμους και να ενθαρρύνει τη συνοχή. Και ποιος θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα από τον άνθρωπο που μιλάει εξίσου σε νέους και ηλικιωμένους; «Δεν νομίζετε ότι πρόκειται να βγάλω πολιτικό λόγο τώρα, έτσι δεν είναι;», λέει, φορώντας τα γυαλιά του. «Σήμερα ήταν μια μέρα ενότητας. Όλοι ψήφισαν για τα ιδανικά τους. Ας ελπίσουμε ότι μέσα από αυτά τα ιδανικά όλοι οι Ισπανοί θα βγουν νικητές».
Στη συνέχεια τραγουδά ένα τραγούδι που έγραψε ο Ramón Arcusa από το «Dúo Dinámico». Το τραγούδι δεν ήταν αρχικά γι’ αυτόν, αλλά στη συνέχεια ο Arcusa πίστεψε ότι ήταν ο μόνος που μπορούσε να το τραγουδήσει. Και, έτσι, ο Χούλιο Ιγκλέσιας βρέθηκε να τραγουδά στίχους, που αποτυπώνουν την ουσία της αινιγματικής του γοητείας…
Η Γαλλίδα σκηνοθέτιδα, Anne-Solen Douguet, εργάστηκε μέσα από τα αρχεία που έχουν συγκεντρωθεί για τον τραγουδιστή στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και κάθε άλλη χώρα όπου γνώρισε επιτυχία. Το αποτέλεσμα είναι το ντοκιμαντέρ του Arte.tv, «Julio Iglesias, Life and Work».
Πρόκειται για ένα πορτρέτο του πιο επιτυχημένου τραγουδιστή της Ισπανίας. Η έναρξη της καριέρας του, το 1968 στην Ισπανία, δεν ήταν, ωστόσο, «στρωμένη» με ροδοπέταλα.
Ο πατέρας του, Julio Iglesias Puga, γυναικολόγος στο επάγγελμα, παρενέβη υπέρ του για να του εξασφαλίσει μια θέση στο Φεστιβάλ του Benidorm, όπου ο ντροπαλός 25χρονος Χούλιο έπρεπε να βγει από το καβούκι του και να τραγουδήσει το μοναδικό τραγούδι που έγραψε ποτέ ο ίδιος, το «La vida sigue igual» (Η ζωή συνεχίζεται). Ήταν ένα τραγούδι που έγραψε κατά τη διάρκεια της διετούς ανάρρωσής του από ένα ατύχημα που τερμάτισε το όνειρό του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής της Ρεάλ Μαδρίτης. Εκείνη την εποχή, ο Ιγκλέσιας σχεδίαζε να σπουδάσει νομικά και να ακολουθήσει διπλωματική καριέρα. Αν και αυτό δεν συνέβη ποτέ, έγινε ο καλύτερος άνθρωπος δημοσίων σχέσεων στην Ισπανία.
Πολλοί στη Γαλλία πιστεύουν ότι ο Χούλιο Ιγκλέσιας ήταν μισός Γάλλος ή ότι ζούσε στη Γαλλία επειδή τον άκουγαν πάντα να τραγουδάει στα γαλλικά. Στην πραγματικότητα, τραγουδούσε τα τραγούδια του σε 14 γλώσσες, προκειμένου να γίνει «διεθνής» με έναν τρόπο που οι περισσότεροι Ισπανοί καλλιτέχνες της εποχής μόνο να ονειρευτούν μπορούσαν.
Στο ντοκιμαντέρ, η Douguet συνδέει τη ζωή του τραγουδιστή με την ιστορία της Ισπανίας, καθώς η επιτυχία του δεν μπορεί να γίνει κατανοητή χωρίς να ληφθεί υπόψη το καθεστώς του Φράνκο. Η διεθνοποίηση της καριέρας του ήταν δυνατή επειδή αντιπροσώπευε μια πτυχή της Ισπανίας, που η εξουσία ήθελε να πουλήσει στον έξω κόσμο: νέος, μορφωμένος και ταλαντούχος. «Εκμεταλλεύτηκε τις ελευθερίες που του προσέφερε το καθεστώς, κάτι που δεν συνέβαινε το ίδιο με άλλους καλλιτέχνες. Γνωρίζω, όμως, από διάφορες πηγές ότι ο Χούλιο Ιγκλέσιας παρενέβη για λογαριασμό, τουλάχιστον, ενός ή δύο καλλιτεχνών που αντιδρούσαν στο καθεστώς», αναφέρει η σκηνοθέτιδα.
Το 1977, λίγο αφότου το Εθνικό Στάδιο της Χιλής χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή και θάλαμος βασανιστηρίων από το καθεστώς Πινοσέτ, ο Χούλιο Ιγκλέσιας το γέμισε με τους θαυμαστές του. «Τραγουδάω για τον κόσμο», εξήγησε σε μια συνέντευξή του. «Έχω τραγουδήσει σε όλους. Έχω τραγουδήσει στη Χιλή σε δύσκολους καιρούς και δεν το μετανιώνω. Γιατί να περιορίσω τον εαυτό μου;».
Για τις γυναίκες ο ίδιος έχει δηλώσει: «Αγαπώ τις γυναίκες. Τις χρειάζομαι γύρω μου. Είναι ένα μεγάλο ερέθισμα. Απολαμβάνω τη στοργή και την τρυφερότητα μιας γυναίκας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο».
Αφού τον εγκατέλειψε η κοσμική κυρία Isabel Preysler από τη Μαδρίτη, ο Χούλιο παραδέχτηκε δημοσίως ότι «απέτυχε» να δημιουργήσει οικογένεια μαζί της. Η Preysler ήταν ερωτευμένη μαζί του, αλλά ο τραγουδιστής ήταν ένας Δον Ζουάν και ένας εξαιρετικά ζηλιάρης σύντροφος.
Εν τω μεταξύ, τα μεγαλύτερα παιδιά του από την Preysler μεγάλωσαν στη σκιά του, συνηθισμένα να λαμβάνουν στοργή περισσότερο από τον μάνατζερ του πατέρα τους, Alfredo Fraile, παρά από τον ίδιο. Μουσικά, ο Enrique Iglesias χάραξε το δικό του μονοπάτι, με τη βοήθεια του πρώην υπεύθυνου Τύπου του πατέρα του, Fernán Martínez. Και τα κατάφερε. Ο Julio Iglesias Junior ήθελε να κάνει το ίδιο, αλλά η μουσική του καριέρα δεν κατάφερε να απογειωθεί με τον ίδιο τρόπο.
Μέχρι τη δεκαετία του 2000, ο Χούλιο Ιγκλέσιας κατάφερε να προσαρμοστεί σε νέα ακροατήρια. Συνέχισε να γεμίζει αίθουσες, αν και όλο και μικρότερες, αλλά ήταν αποφασισμένος να παραμείνει «νούμερο ένα» και σίγουρα δεν ήταν διατεθειμένος να μοιραστεί τα φώτα της δημοσιότητας με τον Enrique, με τον οποίο δεν μοιράστηκε ποτέ τη σκηνή.
Το πορτρέτο που σκιαγραφείται από το ντοκιμαντέρ, που προβλήθηκε από τη γαλλική τηλεόραση και το οποίο είναι διαθέσιμο μέχρι τον Ιούνιο, δεν περιλαμβάνει συνεντεύξεις με τον τραγουδιστή, ο οποίος σήμερα είναι 80 ετών, ούτε με μέλη του στενού του κύκλου.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
