Υπάρχουν δύσκολα θέματα για την κοινωνία, με δεδομένο πάντα τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Όσο σεβόμαστε τον σεξουαλικό προσανατολισμό και αποδεχόμαστε την επιθυμία του ανθρώπου να προσδιορίζεται όπως εκείνος επιθυμεί, άλλο τόσο σεβόμαστε και την ανάγκη να μην επιβάλλεται η επιθυμία ως άποψη σε άλλους ανθρώπους που διαφωνούν. Πόσο μάλλον όταν τα δύσκολα αυτά θέματα αγγίζουν την παιδική ηλικία.
Τα τελευταία χρόνια, η πολιτική ορθότητα, βάζει κανόνες. Οι κανόνες αυτοί δεν λειτουργούν εκπαιδευτικά, όπως θα ήθελαν οι εμπνευστές τους, αντιθέτως προκαλούν όξυνση και δυστυχώς κάποιες φορές φτάνουν να διχάσουν.
Δεν μπορεί πάντως να ισχυριστεί κάποιος ότι σήμερα η ελληνική κοινωνία είναι στο σύνολο της επιθετική έναντι της ομοφυλοφιλίας, σε σύγκριση πάντα με τις προηγούμενες δεκαετίες. Η πρόοδος στην αποδοχή των ομοφυλόφιλων και της διαφορετικότητας έχει επιτευχθεί σε μεγάλο βαθμό, χωρίς να σημαίνει ότι μπορεί να εξαλειφθούν περιπτώσεις αποκλεισμού, διασυρμού ή άλλων προσβλητικών συμπεριφορών οι οποίες ωστόσο είναι μεμονωμένες και φυσικά συλλογικά καταδικαστέες.
Καθώς, λοιπόν, σημειώνεται η εξέλιξη στη ματιά, στη συμπεριφορά, επί της ουσίας, κάθε πράξη που θίγει την προσωπικότητα των ομοφυλοφίλων, στρέφεται εις βάρος εκείνου που την επιχειρεί. Η κοινωνική υπεράσπιση του «αδύναμου» έρχεται σαν μια αυτοματοποιημένη αντίδραση, που εκδηλώνει και υποδηλώνει την σημαντική βελτίωση της κοινωνικής υγείας.
Αντιθέτως, κάθε προσπάθεια υπεράσπισης και ανάδειξης ζητημάτων που αφορούν θέματα προσδιορισμού του φύλου και της σεξουαλικότητας με τρόπο ακτιβιστικό συναντά αντίδραση, σε ορισμένες περιπτώσεις μεγάλη. Γεγονός που οδηγεί σε εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από τις επιδιώξεις των ενδιαφερομένων.
Τις προάλλες σε μια εκδήλωση με παρόμοιο χαρακτήρα άνδρες ντυμένοι με γυναικεία ρούχα, περούκες και έντονο μακιγιάζ σαν μια υπερβολική εκδοχή του αντίθετου φύλου διάβασαν παραμύθια σε παιδιά. Μια εκδήλωση που οργανώθηκε για δεύτερη χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Στόχος των διοργανωτών να περάσουν το μήνυμα αποδοχής της διαφορετικότητας. Το θέμα της εκδήλωσης δύσκολο από μόνο του.
Ακόμη και εκείνοι οι γονείς που με ειλικρίνεια, σοβαρότητα και ρεαλισμό επιχειρούν να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους στη σύγχρονη εξέλιξη της κοινωνίας ομολογούν ότι «σκοντάφτουν» στα πολύ προχωρημένα. Αντιλαμβάνονται φυσικά ότι τα πολύ «προχωρημένα» εμπεριέχουν έναν μεγαλύτερο βαθμό προκλητικότητας ώστε να δώσουν την αφορμή για συζήτηση, χωρίς όμως από την άλλη να αποκλείεται η πρόκληση με στόχο την πρόκληση.
Έχει ενδιαφέρον ότι μεταξύ των πολιτών που αντέδρασαν στο περιεχόμενο της εκδήλωσης ήταν η Κ. Λάσπα. Δεν θα απασχολούσε, τόσο πολύ, ως τηλεοπτικό πρόσωπο. Η πρόσφατη όμως επιλογή της από τον Ν. Ανδρουλάκη να στελεχώσει τον τομέα Ανθρωπισμού του ΚΙΝΑΛ ΠΑΣΟΚ έστρεψε τα φώτα πάνω της. Επιπλέον, εναντίον της Κ. Λάσπα ήρθε η αντίδραση στελεχών του κόμματος επιφορτισμένων σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αλήθεια, ποιο ακριβώς ήταν το σφάλμα της εθελόντριας του ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ; Έφθασαν οι σύντροφοι της να την καταδικάσουν για τον «κακοποιητικό» της λόγο! Γιατί, η αντίθεση πρέπει κατ' ανάγκη να θεωρείται επίθεση με υποτιθέμενο «κακοποιητικό» λόγο; Από που προκύπτει ο χαρακτηρισμός της άποψης της ως «κακοποιητική»; Η Κ. Λάσπα διαφώνησε και εξέφρασε έτσι μέρος της κοινωνίας που προβληματίζεται και αγωνιά όταν στις υποθέσείς τους οι μεγαλύτεροι εμπλέκουν τα παιδιά.
Ας συμφωνήσουμε ότι με τα παιδιά (μας) δεν πρέπει να παίζουμε, τουλάχιστον «παιχνίδια» που δεν είναι για την ηλικία τους. Καθίσταται μάλλον επικίνδυνο για την ψυχική τους υγεία να τους μεταδίδονται μηνύματα άκριτα περί ρευστότητας φύλου και του εναλλασσόμενου αυτοπροσδιορισμού φύλου και σεξουαλικότητας.
Οι επιστήμονες πρέπει να πάρουν τον λόγο.
Για τους ενήλικες πάντως, συστήνεται μια σειρά Γαλλοπολωνικής παραγωγής με τον τίτλο «Queen» όπου με εξαιρετικά ανθρώπινο τρόπο και με σεβασμό στην διαφορετικότητα καταγράφεται η ιστορία ενός άνδρα που ανατρέχει σε προχωρημένη ηλικία να συσφίξει τη σχέση του με την κόρη του. Και ανταμώνοντας την εγγονή του ντυμένος «drag queen» αποκαλύπτεται!
Μια τηλεοπτική παραγωγή, με τη σήμανση, κατάλληλη για κοινό άνω των 16 ετών, που έχει πια αφήσει τα παραμύθια πίσω...
