Εκφράστηκαν ειρωνικά σχόλια εις βάρος του Αλ. Τσίπρα επειδή ερμήνευσε θετικά, για τον ίδιο, άρθρο γαλλικού περιοδικού που τον εμφάνιζε Ευρωπαίο μεταρρυθμιστή.
Το περιοδικό το έγραφε, επίσης, ειρωνικά για τον Τσίπρα, αλλά εκείνος σέρβιρε στο κοινό την εξήγηση που τον βόλευε για την περίσταση.
Ότι ενώ στην Ευρώπη τον χαρακτηρίζουν μεταρρυθμιστή, στην Ελλάδα τον λένε ακραίο! Το περιοδικό αναρωτήθηκε, πάντως, στον τίτλο του δεικτικά «ποιος Τσίπρας, ποιος ΣΥΡΙΖΑ, θα μεταρρυθμίσει τη Γαλλία», θυμίζοντας ότι αριστερές ήταν οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη, όπως στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα που νομοθέτησαν αλλαγές στο ασφαλιστικό προσθέτοντας νομίμως έτη εργασίας προ της συνταξιοδότησης.
Ο Αλ. Τσίπρας ένιωσε υπερήφανος και δεν έκρυψε τη χαρά του μπροστά στο κοινό του. Ίσως γιατί έχει επίγνωση των δυνατοτήτων που προσφέρει η αριστερή ταυτότητα. Όταν πρέπει να πειστεί το κοινό για τις αγαθές προθέσεις των Αριστερών στην προσπάθεια τους να θεσμοθετήσουν πολιτικές που εάν τις επιχειρούσαν οι Δεξιοί θα ξεσηκώνονταν θύελλα αντιδράσεων.
Και όμως οι Αριστεροί καταφέρνουν να «ρίξουν» τους πολίτες, ή αλλιώς να τους «ψήσουν» ότι κάνουν κάτι κακό στο οποίο τους υποχρεώνει ένα «μνημόνιο», ο «κακός» καπιταλισμός, μια «ανάγκη» τέλος πάντων που οι ίδιοι δεν θέλουν αλλά αναγκαστικά το κάνουν. Κοινώς παραμύθι, δηλαδή ψέμα, το οποίο μετέρχονται χωρίς καμία αιδώ.
Η Αριστερά, επειδή ακριβώς μέρος της κοινής γνώμης αρέσκεται να γεύεται το ψέμα που της σερβίρεται από την υποτιθέμενα ηθικώς ...αμόλυντη Αριστερά, καταφέρνει να παραπλανά, να ξεγελά και να κοροϊδεύει, κατά βάση, καλοπροαίρετους ανθρώπους.
Η διαπίστωση αυτή χρησιμοποιείται από τους καταφερτζήδες πολιτικούς, χαρακτηρίζει άλλωστε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να διαβεβαιώνουν τους οικονομικούς παράγοντες ότι είναι αυτοί που χρειάζονται για να κάνουν τις αλλαγές τις οποίες οι Δεξιοί φοβούνται ή και που δεν θέλουν λόγω του λαϊκισμού (τους) να θεσμοθετήσουν.
Έτσι τουλάχιστον, λέγεται, ότι σχολιάζει η επιχειρηματική τάξη, πολιτικούς της ονομαζόμενης λαϊκής Δεξιάς που συγκρινόμενοι με τους Αριστερούς ριζοσπάστης του ΣΥΡΙΖΑ, κρίνονται αδύναμοι ή και ανίκανοι να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ακριβώς γιατί οι του ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούμενοι την «επαγγελματική» ιδεολογική τους ταυτότητα πείθουν ότι θα «εκφράσουν» την κοινωνία και θα την «προστατεύσουν» από τις επιβουλές του συστήματος. Όλα αυτά τα στρεβλά ισχύουν δυστυχώς και υπηρετούν ακόμη και σήμερα, το 2023, την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι εύκολο να διαπιστωθεί εάν κάποιος αφιερώσει κάποιο χρόνο και διαβάσει τα ποιοτικά δεδομένα των δημοσκοπήσεων. Φαίνεται ξεκάθαρα.
Όμως, κυβερνά ο Κ. Μητσοτάκης και η Δεξιά, η κεντροδεξιά ΝΔ. Κι όμως η κυβέρνηση τόλμησε στην πρώτη φάση της να θεσμοθετήσει κάποιες αλλαγές προκειμένου να διευκολύνει τις συνθήκες καθημερινότητας των πολιτών. Σε θέματα αποκλεισμού των δρόμων, των συγκοινωνιών από την αλόγιστη κήρυξη απεργιών, την αντιμετώπιση της βίας κυρίως στα ΑΕΙ κλπ. Νόμοι ψηφίστηκαν, αλλά η εφαρμογή τους προς το τέλος της τετραετίας χαλάρωσε. Η κυβέρνηση ηττήθηκε από τη συνήθεια που διαχρονικά καταφέρνει να υπερισχύσει. Οι πολίτες περίμεναν και επιθυμούσαν ευταξία και εφαρμογή των Νόμων αλλά διαπιστώνουν με απογοήτευση ότι ηττώνται ξανά.
Τώρα, ο Πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται ότι, εάν κερδίσει, η επόμενη τετραετία δεν προσφέρει περιθώρια για επανάληψη προθέσεων χωρίς δράση, σύγκρουση με συμφέροντα και μετρημένο αποτέλεσμα. Δηλαδή αξιολόγηση παντού. Πολιτικές πρωτοβουλίες για μεταρρυθμίσεις τις οποίες πρέπει να πάρει ο ίδιος ως κεντροδεξιός ηγέτης που τολμά με τις αλλαγές του να καταστήσει καλύτερη τη θέση της χώρες του και των πολιτών της.
Αρκετά, με το μάρκετινγκ της Αριστεράς, που δήθεν μόνο εκείνη τολμά όσα φοβούνται οι αντίπαλοι της. Πέραν της υποτιθέμενης ασφάλειας που προσφέρει, εν είδη προστασίας, όταν κυβερνά προκαλώντας καταστολή υπνηλίας στις λαϊκές κινητοποιήσεις...
