Μόλις εξαντληθεί το ενδιαφέρον των Μέσων Ενημέρωσης και άρα της κοινής γνώμης η λήθη θα απαλύνει την ανταριασμένη κοινωνική συνείδηση μέχρι μια άλλη περίπτωση κακοποιημένου παιδιού απασχολήσει στο μέλλον την ίδια κοινωνία. Μια διαχρονική αδιέξοδη πορεία που καταλήγει στο κοινότοπο συμπέρασμα: «Αλίμονο στο θύμα»!
Και μετά; Το «μετά» δεν υπάρχει, ακόμη…
Ενόσω οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές ασχολούνται με την περαιτέρω διερεύνηση της αποτρόπαιας εγκληματικής συμπεριφοράς των καθόλα…ευυπόληπτων πολιτών εις βάρος ενός ανήλικου παιδιού, ας κοιτάξουμε κατάματα το περίφημο Κράτος των 97δισ. €. Υπάρχουν Ποιες Κοινωνικές Υπηρεσίες, ποιες είναι, τι κάνουν και γιατί δεν προειδοποίησαν, τουλάχιστον, για την ύπαρξη μιας δύσκολης οικογενειακής περίπτωσης στον Κολωνό ή οπουδήποτε αλλού χρειαστεί να κτυπήσει καμπανάκι κινδύνου; Υπάρχει άραγε καμπανάκι κινδύνου; Μήπως, τώρα, μετά από ένα ακόμη φιάσκο των Κρατικών Κοινωνικών Υπηρεσιών ήρθε η ώρα να φτιαχτεί ένα «Κοινωνικό 112» που θα κτυπά στο εσωτερικό του κρατικού μηχανισμού ώστε να τον ενεργοποιήσει και να αντιδράει;
Αυτοδιοίκηση και κεντρικό Κράτος φαίνεται πως έχουν συγκροτήσει Υπηρεσίες, τα περίφημα «όργανα» για να συνδράμουν σε αντίστοιχες βαριές εγκληματικές πράξεις κακοποίησης παιδιών και γυναικών. Τα εργαλεία υπάρχουν αλλά η εποπτεία για το πόσο αποδοτικά λειτουργούν αυτά φαίνεται πως δεν υπάρχει. Σε αντίθετη περίπτωση, πιθανότητα να ηχούσε κάποιος ενδοϋπηρεσιακός συναγερμός. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει να έχει συμβεί. Στην πρώτη, απλή, προσπάθεια διερεύνησης των αιτίων της κρατικής (συμπεριλαμβάνεται φυσικά και η αυτοδιοικητική) αδράνειας έρχεται ως απάντηση η βαρετή και τετριμμένη δικαιολογία: «Υποστελέχωση, έλλειψη προσωπικού, ανάγκη για προσλήψεις». Μπορεί να συμβαίνει και αυτό, αλλά θα ήταν αιτιολογημένη η απαίτηση εάν στο μεταξύ είχε αξιολογηθεί όλο το πλέγμα των υπηρεσιών που προσφέρει το ονομαζόμενο Κράτος Πρόνοιας. Για την ακρίβεια, θα πρέπει να βρει το απαιτούμενο θάρρος η πολιτική ηγεσία και να «επιτρέψει» ο συνδικαλισμός του Δημοσίου την αξιολόγηση.
Τότε, θα υπήρχε ένα μετρήσιμο αποτέλεσμα ώστε να αποφασιστούν τα περαιτέρω.
Προς το παρόν οι διαπιστώσεις είναι οι συνήθεις. Οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι υπηρεσιακοί γενικώς, αναλώνονται στη διεκπεραίωση της γραφειοκρατίας που τους εξαντλεί και όπως φαίνεται αφαιρεί την αναγκαία ικμάδα τους. Στο ενδιαφέρον ρεπορτάζ της Κυριακάτικης Καθημερινής, 16 Οκτωβρίου 2022, η Κ. Γκαγκάκη, αντιδήμαρχος κοινωνικών υπηρεσιών Δήμου Αθηναίων δηλώνει ότι οι κοινωνικοί λειτουργοί συμπληρώνουν χαρτιά για την παροχή των επιδομάτων και δεν προλαβαίνουν να δουν τίποτε άλλο. Έτσι, «κανένας δεν κατάλαβε ότι κάτι συνέβαινε», φυσικά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ψάξει κάτι παραπάνω. Δεν ήταν αρκετό ότι μια οικογένεια στον Κολωνό μεγάλωνε οκτώ παιδιά…
Από το ίδιο ρεπορτάζ μαθαίνουμε ακόμη:
Όταν ο Δήμος Αθηναίων κλήθηκε με εισαγγελική εντολή- έπειτα από καταγγελία προσώπου από το οικογενειακό περιβάλλον- να επισκεφθεί το σπίτι της οικογένειας για να διαπιστώσει τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών, χρειάστηκαν τρεις ημέρες για να βρεθεί διαθέσιμος κοινωνικός λειτουργός!
Αντίστοιχες υπηρεσίες φροντίδας διαθέτει και το υπουργείο Παιδείας. Όμως, δεν μπορούν να παρέμβουν χωρίς τη συναίνεση των γονέων. Οι τρεις χιλιάδες ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες μαθητών σε 13.200 σχολεία, όπως δηλώνουν οι εκπρόσωποι τους. Κι εδώ το αίτημα για περισσότερες προσλήψεις θα απαντηθεί μετά την καταγραφή των επιδόσεων.
Η κυβέρνηση καλείται τώρα να ασχοληθεί σοβαρότερα και ουσιαστικότερα με την αξιολόγηση των υπηρεσιών που προσφέρει το Κράτος το οποίο κοστίζει στους πολίτες 97δις€.
Δυστυχώς η διαστροφή και το έγκλημα δεν μπορούν να εξαλειφθούν. Μπορεί όμως να αυξηθεί η άμυνα της κοινωνίας ώστε να εκμηδενιστούν, όσο το δυνατόν, τα θύματα. Για την άμυνα το ελληνικό Κράτος έχει θεσπίσει και λειτουργεί μια σειρά Υπηρεσιών.
Όργανα έχουμε, ας δούμε, μια φορά, τι ακριβώς κάνουν, εάν προσφέρουν αυτό που πρέπει. Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη, ας αναλάβει τώρα να διορθώσει τα στραβά…
