Η εκλογή της Τζόρτζια Μελόνι προκαλεί αμηχανία, πλην Ιταλίας, παντού. Στην Ιταλία, πήραν απόφαση να ψηφίσουν ένα ακόμη άφθαρτο πρόσωπο. Είναι η σειρά της Μελόνι να δοκιμαστεί στην εφαρμοσμένη πολιτική, όπως κ τόσοι άλλοι προηγουμένως. Το διαφορετικό στην περίπτωση είναι πως το φρέσκο πρόσωπο είναι γυναίκα. Πρώτη φορά η Ιταλία θα έχει γυναίκα Πρωθυπουργό. Κι αν ακόμη πολιτικά η Μελόνι εκπροσωπεί το κακό άκρο της Δεξιάς, ή ακόμη χειρότερα είναι απόγονος του φασισμού και πάνω της προσωποποιείται το «τέρας», είναι γυναίκα. Και έχει τη βαθιά σημασία του. Η Μελόνι ξεκίνησε από πολύ χαμηλά στη δημοτικότητα, στην απήχηση, στα εκλογικά ποσοστά κι έφθασε στην δική της κορυφή για να κατακτήσει την Πρωθυπουργία.
Σε όλους τους άλλους, το άγνωστο φέρνει ανασφάλεια, αγωνία, πιθανώς ανατροπές, πάντως γεννά προβληματισμό. Κι από την άλλη θα μπορούσε να κινητοποιήσει, εάν υπάρχουν δυνάμεις ικανές δυνάμεις να αντιδράσουν. Σε τι, θα αναρωτηθείτε; Άγνωστο κι αυτό. Θα εξαρτηθεί από την εξέλιξη των πραγμάτων. Πρώτα απ´όλα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια ενδεχόμενη επικίνδυνη τροπή. Παράδειγμα, να σχηματιζόταν μια υποένωση Ουγγαρίας, Πολωνίας με την καταλυτική σύμπλευση της Ιταλίας. Δεν το ξέρουμε. Επι της ουσίας δεν ξέρουμε τίποτα. Απλώς υποθέτουμε, εικάζουμε, ανάλογα με την ιδεολογική και πολιτική μας τοποθέτηση και ματιά.
Σε αυτή την αρχική φάση η αναταραχή προκαλείται από την εύχαρη, χαμογελαστή, γλυκιά όπως περιγράφεται η προσωπικότητα της νικήτριας των ιταλικών εκλογών, που κερδίζει τις εντυπώσεις με την άνεση, το χαλαρό μη επιτηδευμένο στυλ της, το ταμπεραμέντο που συνήθως λείπει από τους διαχειριστές της εξουσίας. Θα φανεί προφανώς προσεχώς εάν τα χαρακτηριστικά θα βοηθήσουν την περαιτέρω δύσκολη πορεία.
Οι πρώτες αντιδράσεις αφορούν την πολιτική μήτρα της Μελόνι. Κι αν ακόμη τελευταία έχει λειάνει ή επιχειρεί να μην τρομάζει τους πιο μετριοπαθείς πολίτες, η ιδεολογική της καταγωγή φοβίζει και απωθεί. Οι αριστεροί θιασώτες της «λαϊκής ετυμηγορίας» δεν κρύβουν τη δυσφορία τους για την «ετυμηγορία» του ιταλικού λαού να επιλέξει την Μελόνι σαν το μελανότερο από το..μαύρο χρώμα. Γίνεται αντιληπτό πως κι εδώ η επιλογή του λαού λειτουργεί για τους αριστερούς «α λα καρτ». Αν δεν συμφέρει τα ημέτερα, τότε απορρίπτεται, ανεξάρτητα εάν η Μελόνι εύχονταν καλή επιτυχία στον Τσίπρα του 2015...
Η Ιταλία είναι κράτος, οικονομική κολόνα της Ένωσης. Συνεπώς η εκτίμηση για το πως πιθανά θα κινηθεί η Μελόνι δεν μπορεί να καθοριστεί μόνο από τις έως τώρα προσεγγίσεις της. Από τη συνέχεια θα διαμορφώσουμε ασφαλή άποψη. Είπαμε, είναι νωρίς για όλα. Ας σχηματιστεί πρώτα η Κυβέρνηση, που θέλει τον καιρό της. Δοκιμασμένη και ταλαιπωρημένη χρόνια από την απλή αναλογική, Ιταλία, έχει αναπτύξει κρατική μηχανή και τοπική αυτοδιοίκηση σε επίπεδο περιφερειακών χωρίς να εξαρτάται από την κεντρική κυβέρνηση η λειτουργία του κράτους. Ένα παράδειγμα, από το που θα έπρεπε να ξεκινήσουμε...
Συνιστά η επίκληση του τρίπτυχου «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια» κατάσταση ακρότητας; Συνιστά επικινδυνότητα η συντηρητική τοποθέτηση μέρους της κοινωνίας, όταν από την απέναντι πλευρά διατυπώνονται απόψεις που στρέφονται εναντίον αυτών των αξιών; Γίνεται αντιληπτό ότι έχει ανοίξει συζήτηση μεγάλη και αντιπαράθεση επίσης. Είναι η ευρωπαϊκή πολιτική αφορμή για να έρθει στην εξουσία η Μελόνι, η οποία επικαλείται τις συγκεκριμένες αντιλήψεις κόντρα στην αριστερή πολιτική ορθότητα; Ο ελιτισμός της ευρωπαϊκής ηγεσίας και η αδυναμία έγκαιρης αντιμετώπισης σύνθετων προβλημάτων στρέφει τους πολίτες σε ηγέτες που αρχικά εμφανίζονται ικανότεροι να εκφράσουν τις ανάγκες των μεσαίων και χαμηλών κοινωνικών τάξεων. Η πιο ρεαλιστική διαχείρηση της εξουσίας στη συνέχεια φέρνει απογοήτευση και οδηγεί άλλοτε σε ακόμη πιο ακραία πολιτικά σχήματα.
Τώρα, όλα στο τραπέζι της πολιτικής. Στη διάρκεια του ρωσικού πολέμου μέσα στην Ευρώπη, φέρνει πολύ κοντά τη φρίκη σε γενιές που τον ξέρουν μόνο από τα βιβλία. Ξορκίζουμε την πιθανότητα να κυριευτεί από το απόλυτο Κακό ο Πούτιν κι ευχόμαστε να υπάρχει και κανένας άλλος που να κρατά τα κλειδιά των ρωσικών πυρηνικών...
