Ακριβώς όπως και στη σειρά του ΣΚΑΪ, «Οι Πανθέοι», η Melia Kreiling αποπνέει όταν τη γνωρίζεις, έναν αέρα φινέτσας. Αντίθετα με τη σειρά, εδώ «ανοίγεται» και μας δίνει μια γεύση από τη ζωή της, την επιστροφή της στην Ελλάδα, αλλά και τα «μυστικά» των Πανθέων.
Ως μια ηθοποιός με διεθνή καριέρα, η Melia μάς μιλάει και για τη μεγάλη απεργία που λαμβάνει χώρα όλο αυτό το διάστημα στην Αμερική.
«Είναι ένα πολυσύνθετο θέμα που δύσκολα μπορώ να απαντήσω έτσι στα γρήγορα. Τα βασικά αιτήματα είναι να εκσυγχρονιστεί το βασικό συμβόλαιο που χρησιμοποιείται , ώστε να αντανακλά την εποχή της digital ψυχαγωγίας και να οροθετηθεί η χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης στη δημιουργία. Οι Αμερικανοί δεν απεργούν συχνά, ούτε και εύκολα. Όταν, όμως, το κάνουν, είναι οργανωμένα, μελετημένα, με ψηφισμένη απόφαση και απόλυτα συσπειρωμένα. Για να βρίσκονται σε απεργία τόσους μήνες, να έχει κοστίσει πάνω από 5 δισ. δολάρια στην Καλιφόρνια, καταλαβαίνετε πόσο τεντωμένο ήταν ήδη το σκοινί.
Υπάρχουν πολλοί κανόνες που μας έχει βάλει το σωματείο για να ασκήσουμε πίεση. Ένας από αυτούς είναι να μην μιλάμε ή να προωθούμε παλιές και καινούργιες δουλειές από τα αμερικανικά στούντιο και συμβόλαια, τα οποία δεν εκπληρώνουν τα αιτήματά μας. Εξού και δεν μπορώ να συζητήσω σε καμία συνέντευξη για τις δουλειές μου πριν τους Πανθέους. Συγκεκριμένα για τους Πανθέους πήραμε έγκριση από το σωματείο λόγω του ότι δεν έχει σχέση με πλατφόρμα και εντάσσεται σε μια λίστα εξαιρέσεων και οφείλω να πω ότι ο παραγωγός, Γιάννης Καραγιάννης, έδειξε τεράστια κατανόηση».
-Πώς είναι μια τυπική μέρα για σένα;
Από τον Ιούλιο που ξεκινήσαμε, είμαστε σε έναν αγώνα δρόμου ενάντια στον χρόνο. Προσπαθούμε να γυρίσουμε μια άρτια σειρά, υπό δύσκολες συνθήκες, αλλά η πιο δύσκολη συνθήκη είναι η έλλειψη χρόνου λόγω του ότι η σειρά προβάλλεται 4 φορές την εβδομάδα και το να βγαίνει αυτό, το πολύ καλό αποτέλεσμα, τόσο γρήγορα, είναι εξωπραγματικό για τα δικά μου δεδομένα. Στην Αμερική θα χρειαζόταν 8 ημέρες κάθε επεισόδιο για να βγει. Εδώ, το κάνουμε σε 1,5 μέρα. Άρα, καταλαβαίνετε ότι η πίεση είναι μεγάλη. Οπότε, συνήθως, ξυπνάω πολύ νωρίς, πίνω τσάι, κάνω ένα ντους για να ξυπνήσω, γιόγκα για να ''ξυπνήσει'' και το σώμα, μελετώ τις σκηνές της ημέρας, βρίσκομαι στο πλατό κατά τις 7:30, το πάμε σερί μέχρι τις 6:00, γυρνάω σπίτι, πάω τον σκύλο βόλτα, θέλω να μαγειρέψω, αλλά συνήθως παραγγέλνω απ’ έξω, μελετώ τις σκηνές της επόμενης μέρας και κατά τις 11 κοιμάμαι.
-Ζούσες για πολλά χρόνια στους έντονους ρυθμούς του Λος Άντζελες, πώς παίρνεις την απόφαση να αφήσεις αυτόν τον «κόσμο» και να γυρίσεις στην Ελλάδα;
Το Λος Άντζελες, παραδόξως, δεν έχει καθόλου έντονους ρυθμούς. Ίσα – ίσα που αισθανόμουν σαν να ζούσα σε προάστιο και μου έλειπε ενίοτε η ζωηράδα μιας μεγάλης πόλης. Γύρισα, γιατί πέρασα δύσκολα τα τελευταία τρία χρόνια και είχα ανάγκη την οικογένειά μου, την Ελλάδα, το φαγητό, το γνώριμο. Όμως δεν κάνω ποτέ μεγάλα σχέδια, δηλαδή δεν βάζω μια «σφραγίδα» σε τέτοιες αποφάσεις . «Βόλτες» κάνω, δοκιμάζοντας τον εαυτό μου και τη τύχη μου. Συλλέγω εμπειρίες -όσο μπορώ- και όσο μου δίνεται η ευκαιρία.
-Αφού τελειώσεις τις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις, τι σε χαλαρώνει πραγματικά;
Μια βόλτα στο βουνό ή στη θάλασσα. Στη φύση θυμάμαι πως τίποτα από την αγχωτική καθημερινότητα δεν είναι τόσο σοβαρό τελικά και μπαίνουν οι ανησυχίες μου σε μια τάξη. Θυμάμαι ότι δεν σώζουμε ζωές, μια δουλειά είναι όπως τόσες άλλες...
-Στο ελληνικό κοινό, συστήνεσαι ως Μάρμω, στους Πανθέους του ΣΚΑΪ. Πώς είναι η Μάρμω μέσα από τα δικά σου μάτια;
Η Μάρμω ψάχνει απεγνωσμένα τη θέση της μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον και έτσι, στην αρχή, διαλέγει μια στάση αξιοπρέπειας, σεβασμού και αποστασιοποίησης. Ποιότητες που πιστεύει ότι θα την «προστατεύουν» από την υπερέκθεση στην οικογένεια των Πανθέων και φυσικά για να αντέξει όλα αυτά που λέγονται γι’ αυτήν. Αλλά είναι και μια κοπέλα που χρειάζεται να ξεδιπλωθεί, να τεντωθεί ως ύπαρξη, να ανθίσει ως γυναικά, αλλά δεν γνωρίζει τον τρόπο να το κάνει. Αγαπάει βαθιά, αλλά δεν έχει νιώσει ποτέ τα πυροτεχνήματα του έρωτα. Και έρχεται κάποιος στη ζωή της, που ανατρέπει όλα όσα έχει μάθει και συνηθίσει. Έτσι, παρακολουθούμε το μεγάλο μακροβούτι της Μάρμως στα βαθιά, όπου εκεί μαθαίνει και η ίδια πώς να αντιμετωπίζει τον θρίαμβο και το σκοτάδι του παθιασμένου έρωτα, την εξέγερση της αλήθειας, το αναπόφευκτο χάος μεταξύ των ''θέλω'' και των ''πρέπει'' και το αν θα καταφέρει να αναγεννηθεί ή όχι μέσα απ’ όλο αυτό.
-Ενσαρκώνεις έναν ρόλο, που οι παλιοί τον θυμούνται από την Κάτια Δανδουλάκη, η οποία βρίσκεται και τώρα στη σειρά. Πώς αισθάνεσαι όταν ερμηνεύεις μπροστά της;
Αισθάνομαι τεράστια χαρά που είμαστε μαζί σε αυτό το ταξίδι. Η Κάτια είναι μια τρομερά υποστηρικτική γυναικά, που σε εμπνέει και σε καθησυχάζει ταυτόχρονα. Θα ήθελα πάρα πολύ να έχω δει τους Πανθέους που είχαν κάνει παλιά, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν, παρά μόνο κάποια ελάχιστα αρχεία. Έχουμε συζητήσει αρκετά μαζί, ξέρω ότι έχουνε μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση στη σημερινή εκδοχή, τόσο για την αφήγηση της ιστορίας, όσο και για τις επιλογές των ηθοποιών, για τους χαρακτήρες που υποδύονται. Δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς, άλλωστε, αφού είναι καθημερινό. Η αντίληψή μας έχει αλλάξει από τότε, όπως και ο τρόπος που βλέπουμε τηλεόραση. Πάντως, αυτό που με συγκινεί είναι ότι η Κάτια μου δίνει δύναμη όταν το χρειάζομαι με έναν φίνο και διακριτικό τρόπο, ώστε να μην αισθανθώ ποτέ «πίεση». Είμαι μεγάλη θαυμάστριά της. Είμαι μεγάλη θαυμάστρια όλων των ηθοποιών της ομάδας μας. Απολαμβάνω κάθε στιγμή παιχνιδιού μαζί τους, γιατί είναι όλοι τους γενναιόδωροι.
-Έχεις καταφέρει να μπεις στη νοοτροπία των ελληνικών σειρών, θέλω να πω, κοιτάς τα νούμερα τηλεθέασης; Θα σε επηρεάσουν είτε θετικά είτε αρνητικά;
Αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα, ειλικρινά! Τα νούμερα τηλεθέασης δεν είναι κάτι που φτάνει, συνήθως, στα αυτιά του ηθοποιού στο εξωτερικό, τουλάχιστον όχι σε καθημερινή βάση. Δεν ασχολείται ο ηθοποιός, ούτε ο θεατής με τόσο συγκεκριμένες πληροφορίες. Τις πρώτες δυο εβδομάδες που παιζόταν η σειρά, ήταν το μόνο που άκουγα! Με αρρώστησε και έπρεπε να το κόψω μαχαίρι. Είναι τρομερά τοξικό πράγμα να προσπαθείς κάθε μέρα να δώσεις ότι έχεις μέσα σου, να εμπιστευθείς την ομάδα σου και παράλληλα να κοιτάς δεδομένα, τα οποία πραγματικά δεν σε αφορούν. Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα παιχνίδι – όπλο για κάτι που δεν πρέπει να αφορά εμένα. Υπάρχουν επαγγελματίες σε θέσεις παραγωγής και επικοινωνίας που ξέρουν από αυτό το κομμάτι της δουλειάς. Εγώ σίγουρα όχι. Το πώς και γιατί «πιάνει» μια σειρά έχει να κάνει με πολλά πράγματα και δεν συμβαίνει πάντα αμέσως. Αντί, λοιπόν, να κοιτάω τα νούμερα τηλεθέασης, προτιμώ να κρίνω από μονή μου αν είμαι περήφανη που συμμετέχω σε μια δουλειά και να μην αφήνω τέτοιους παράγοντες να με κάνουν να αμφισβητώ αυτά που ξέρω κι έχω μάθει.
-Μετά τη συμμετοχή σου στη σειρά «Ζωή», αλλά και μετά τους «Πανθέους», θα ήθελες να συνεχίσεις την καριέρα σου εδώ;
Θέλω να κάνω πράγματα που με γαργαλάνε. Θέλω όταν διαβάζω ένα σενάριο ή όταν μιλάω με έναν δημιουργό, να μου προκαλεί την περιέργεια και να αναρωτιέμαι αν μπορώ να προσφέρω κάτι σε αυτό. Το αν η δουλειά είναι στην Ελλάδα, στην Αμερική δεν με απασχολεί, παρά μόνο για γραφειοκρατικά ζητήματα. Το θέμα είναι να δουλεύεις με ανθρώπους που σε εμπνέουν, ώστε να δοκιμάζεις καινούργια πράγματα. Ανθρώπους με τους οποίους έχεις παρόμοιο work ethic και που αισθάνεσαι μεγάλη ασφάλεια μαζί τους, ώστε να αφεθείς, να γελοιοποιηθείς, να ρισκάρεις, χωρίς φόβο. Είμαι αυστηρή στη δουλειά και έχω μεγάλες προσδοκίες για τη διαδικασία της δημιουργίας. Το αποτέλεσμα είναι άλλο θέμα, που δεν μπορώ να το ελέγξω μόνη μου ως ηθοποιός.
-Αλήθεια, πού θα ήθελες να φτάσεις επαγγελματικά; Έχεις θέσει κάποιον στόχο;
Ο στόχος μου είναι να είμαι δημιουργική και να μην βαριέμαι. Να δοκιμάζω, να αποτυγχάνω, να ξαναδοκιμάζω, να τα καταφέρνω, να αποτυγχάνω πάλι, κοκ.. Όσο μου αναγεννιέται αυτή η ανάγκη, τόσο θα θέλω να συνεχίζω. Θέλω, επίσης, να νιώθει κάποιος, έστω και ένας θεατής, ότι κάποιος τους «είδε», όπως αισθάνομαι εγώ λιγότερο μόνη βλέποντας ερμηνείες άλλων.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
