Γιατί ο Ερντογάν αναζητεί σανίδα σωτηρίας από τον Πούτιν

Μπροστά σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι βρίσκεται η Τουρκία που δυσκολεύεται να ακολουθήσει τον ραγδαίο ρυθμό των εξελίξεων και των ανατροπών στο μέτωπο της συριακής κρίσης. Η αυριανή συνάντηση του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Ρώσο ομόλογο του, Βλαντίμιρ Πούτιν στη Μόσχα είναι βαρύνουσας σημασίας για την εξέλιξη στο συριακό. 

Ο Ταγίπ Ερντογάν βλέπει εδώ και ημέρες τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ να ξανασκέφτεται την υπόσχεση του να πάρει τα αμερικανικά στρατεύματα από την Συρία και να μην δίνει ένα ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα αποχώρησης. Ο χρόνος για την Άγκυρα, που βλέπει τους Κούρδους μαχητές να στηρίζονται επιχειρησιακά από την Ουάσινγκτον και να ονειρεύονται ένα αυτόνομο κράτος στα νότια σύνορα της Τουρκίας, είναι χρήμα. 

Γι’ αυτό ο Ταγίπ Ερντογάν προωθεί την δημιουργία μίας ζώνης ασφαλείας στην βόρεια Συρία  απ’ όπου θα μπορεί να ελέγξει την κατάσταση και να επιτεθεί στους Κούρδους μαχητές των Λαϊκών Μονάδων Προστασίας (YPG). 

Από την πλευρά του ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος είναι ο μεγάλος νικητής του συριακού πολέμου και καθορίζει τις εξελίξεις, επιθυμεί η συριακή κυβέρνηση του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ να πάρει τον έλεγχο της βόρειας Συρίας και σταδιακά ολόκληρης της χώρας μετά και την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων. 


Ταυτόχρονα οι Κούρδοι διαπραγματεύονται μέσω της Μόσχας με την Δαμασκό προκειμένου να καταλήξουν σε μία συμφωνία με την συριακή κυβέρνηση, διότι γνωρίζουν ότι μόλις αποχωρήσουν οι Αμερικανοί στρατιώτες θα δεχθούν επίθεση από την Τουρκία.

Τον ίδιο ρόλο, αυτόν του διαμεσολαβητή, επιθυμεί και η Τουρκία από την Μόσχα. Συγκεκριμένα η Άγκυρα θα ήθελε να δει την Ρωσία να επηρεάζει τον πρόεδρο της Συρίας προκειμένου να επιτρέψει στην Άγκυρα να πάρει τον έλεγχο ορισμένων κουρδικών περιοχών της βόρειας Συρίας. Σε αντάλλαγμα η Άγκυρα θα μπορούσε να προσφέρει στην διαπραγμάτευση να αποχωρήσει από την πόλη Ιντλίμπ όπου ρωσικά και συριακά στρατεύματα επιθυμούν να εξαπολύσουν επίθεση εναντίον ομάδων τρομοκρατών που συνδέονται με την αλ Κάιντα. 

Ωστόσο, η δυσαρέσκεια είναι έντονη στους πολιτικούς διαδρόμους της Άγκυρας για την πορεία της συριακής κρίσης και τον τουρκικό ρόλο στην Μέση Ανατολή. Βασικός άξονας της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας ήταν ότι ήθελε να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή. Αυτός ο άξονας, όμως, φαίνεται να κλυδωνίζεται από την θέση που πήρε στο συριακό. Αρχικά ο Ταγίπ Ερντογάν απομόνωσε και επιτέθηκε στον Μπασάρ αλ Άσαντ, καθώς πίστευε ότι ήταν έτοιμος να χάσει την προεδρία από τις βίαιες διαδηλώσεις. Η συνταγή αυτή δεν ευδοκίμησε και σήμερα είναι υποχρεωμένος να διαπραγματεύεται μαζί του. 

Επιπλέον και τα υπόλοιπα αραβικά κράτη είναι έτοιμα να υποδεχθούν εκ νέου με τιμές τον πρόεδρο της Συρίας στους κόλπους τους. Μία τέτοια εξέλιξη μπορεί να σημαίνει την συγκρότηση ενός αντιτουρκικού μετώπου από τα αραβικά κράτη, εξέλιξη που ανησυχεί ιδιαίτερα τον Τούρκο πρόεδρο, που στρέφεται για το σωσίβιο σωτηρίας στον Βλαντίμιρ Πούτιν. 

Πηγή: skai.gr