Abarth 500 C 1.4 T(135hp): Το πιο γρήγορο 500 έχει τη χάρη του και κάποιες αδυναμίες!

Καταρχάς, είναι κοινά παραδεκτό πως το ανοιχτό 500 είναι ένα όμορφο αυτοκίνητο, και το 500 Abarth είναι μάλλον λίγο πιο όμορφο. Ειδικά με αυτή την όμορφη υφασμάτινη κουκούλα του, που τραβάει τα βλέμματα σαν μαγνήτης. Το σήμα της Abarth στο καπό χαρίζει την αίσθηση πως οδηγείς κάτι όχι καθημερινό.Τα υπόλοιπα στη συνέχεια του κειμένου.

Tο πιο γρήγορο 500 έχει τη χάρη του, έχει δύναμη, στιλ, κρατάει καλά, είναι αρκετά σπορ, αλλά έχει και τις γνωστές αδυναμίες του 500 να διαχειριστεί, κάτι που δεν φαίνεται να το εμποδίζει καθόλου να διαπρέπει στα βλέμματα των εξωτερικών παρατηρητών

Κάτω από το καπό συναντάμε τον γνωστό 1400άρη τούρμπο T-Jet της εταιρείας, με μέγιστη ισχύ 140 ίππους στις 5500 στροφές και μέγιστη ροπή 21 kgm στις 3000 στροφές (η οποία παράγεται όταν πατήσετε/ενεργοποιήσετε το μπουτόν Sport στην κονσόλα, το οποίο ανεβάζει την πίεση υπερπλήρωσης από τα 0,8 στα 1,2 bar, «σφίγγει» το τιμόνι και το "setup" του αυτοκινήτου κι έχεις μεγαλύτερη απόκριση στο πάτημα του γκαζιού). Με το Sport ενεργοποιημένο το αυτοκίνητο μετατρέπεται σε ιδιαιτέρως ζωηρό, έχει εξαιρετικές επιδόσεις, είναι πολύ ευερέθιστο, διαθέτει μεγάλη ευελιξία και έχει όλη εκείνη την ενέργεια που σε κάνει να μπαίνεις στη διαδικασία να οδηγήσεις γρήγορα. Με το Sport απενεργοποιημένο, το 500 Abarth είναι πάλι γρήγορο και ζωντανό, αλλά η διάθεσή του είναι κάπως «πρωινή». Πιο ήρεμη, πιο αγχολυτική.

Προσπαθώντας να φτάσεις κοντά στα όρια των δυνατοτήτων του κινητήρα, ανακαλύπτεις και ένα πολύ καλό πλαίσιο, αλλά και ένα κοντό αυτοκίνητο, με μεταξόνιο 2,3 μέτρα. Βέβαια, το TTC -ηλεκτρονικά ελεγχόμενο διαφορικό- κάνει εξαιρετική δουλειά, αλλά ένα κοντό αυτοκίνητο είναι πάντα ένα κοντό αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει δυο πράγματα. Αν απενεργοποιήσεις (ότι κι όσο απενεργοποιούνται τέλος πάντων σήμερα τα προγράμματα αυτά) όλα τα ηλεκτρονικά και το προκαλέσεις, τότε μπορείς να ρυθμίσεις τη συμπεριφορά του με την τοποθέτηση της ουράς του. Το γρήγορο τιμόνι είναι καλό και σε βοηθάει αρκετά, αλλά τη διαδικασία δεν θα την ερωτευθείς κιόλας. Αν θέλεις όμως, την κάνεις εύκολα, αρκεί να προσέχεις τους χειρισμούς σου και να τους πραγματοποιείς άμεσα.

Αν επιλέξεις να κινηθείς με γραμμές τότε στις ανοιχτές καμπές το αυτοκίνητο σε κερδίζει, με τη συμπεριφορά του όταν ο δρόμος αρχίζει να στενεύει να είναι υποστροφική (και, αν βγάλεις τα ηλεκτρονικά, μπορεί να γίνει και υπερστροφική χωρίς απαραίτητα να το θέλεις αν κάνεις λάθος). Μπορείς όμως και να οδηγήσεις ορθολογιστικά. Να εκμεταλλευθείς και να πάρεις ικανοποίηση από την εξαιρετική αίσθηση επιτάχυνσης, να βασιστείς στα δυνατά φρένα, να στρίψεις με γραμμές και στην κορυφή της στροφής να αρχίσεις να επιταχύνεις πάλι. Ίσως είναι ότι καλύτερο μπορείς να κάνεις με το αυτοκίνητο, αφού θα έχεις τη δυνατότητα να ακούς και τον μπάσο ήχο των εξατμίσεων.

Οδηγικά, το χαίρεσαι αρκετά, ειδικά σε συνθήκες που του ταιριάζουν γάντι και κουμπώνουν με το χαρακτήρα του. Εμάς μας κούρασε λίγο στην καθημερινή οδήγηση η έλλειψη άνεσης που το χαρακτηρίζει, δεν είναι το αυτοκίνητο που θα προτιμούσαμε για ένα ταξιδάκι, αλλά σε ορισμένες στροφές το κατευχαριστηθήκαμε. Αυτό που δεν ευχαριστηθήκαμε καθόλου είναι τα 22.250 ευρώ που κοστίζει (με υπερπλήρη εξοπλισμό), αφού εκεί ψηλά ξεφεύγεις από το "fun to drive" οποιασδήποτε κατασκευής και θες περισσότερα πράγματα.

Oι μεγαλύτερες εισαγωγές αέρα βρίσκονται εκεί για να ψύχουν καλύτερα τον κινητήρα, αλλά εσύ μπορείς ωραιότατα να τις εκλάβεις ως μια επιθετικότερη όψη, ενώ η πίσω αεροτομή έχει τοποθετηθεί για να κρατάει την ουρά στη θέση της στις υψηλές ταχύτητες, αλλά εσύ ξέρεις πως είναι ένα γκάτζετ που έχεις συνηθίσει να βλέπεις σε σαφώς ακριβότερα αυτοκίνητα. Καμία άλλη ερμηνεία δεν μπορείς να δώσεις στην διπλή απόληξη της εξάτμισης, διότι αν είσαι 25άρης και ξέρεις την Abarth θα ξέρεις επίσης και ότι εδώ και δεκαετίες ολόκληρες είναι κορυφή στις εξατμίσεις (αν δεν είσαι 25άρης αλλά λάτρης της εταιρείας, αποκλείεται να μην το γνωρίζεις). Τέλος, σε ό,τι αφορά το εξωτερικό μέρος του μικρού σκορπιού, οι 17άρες ζάντες με το κόκκινο περίγραμμα είναι εξαιρετικά δελεαστικές, αλλά για την Ελλάδα θα προτιμούσαμε τις 16άρες, που θα προσέφεραν και μεγαλύτερη άνεση.

Τα σπορ καθίσματα θα σου αρέσουν οπτικά, αλλά η θέση οδήγησης είναι άβολη όπως στο 500 (ειδικά αν είσαι μεγαλόσωμος, δεν βοηθάει τη μέση σου, το κάθισμα είναι ψηλά τοποθετημένο και το τιμόνι ρυθμίζεται μόνο προς μια κατεύθυνση), ενώ αναμφίβολα την παράσταση κλέβουν οι δερμάτινες επενδύσεις, τα αλουμινένια πετάλια και φυσικά το ...ημιαυτόματο κιβώτιο των 6 σχέσεων, ο «επιλογέας» του οποίου αποτελείται από 4 κουμπιά σε σχήμα ρόμβου στην κονσόλα, εκεί που σε άλλα μοντέλα συναντάς συνήθως τον επιλογέα. Αν επιλέξεις χειροκίνητη λειτουργία τότε τα paddles πίσω από το τιμόνι αναλαμβάνουν δράση (αλλά μια υστέρηση στις αλλαγές σχέσεων υπάρχει). Hi tech εικόνα και ένα πολύ έξυπνο γκάτζετ που ταιριάζει γάντι με το κοινό που θα προτιμήσει το αυτοκίνητο. Αλλά...

Αλλά θα πρέπει να είσαι επιεικής με τους χώρους για μικροπράγματα, τους διακόπτες για τα παράθυρα που προέρχονται από το Panda, την μεγάλη ομοιότητα με το εσωτερικό τέλος πάντων του «νορμάλ» 500. Βέβαια, μπορείς να το δεις και από άλλη οπτική γωνία. Αυτή που λέει πως η Abarth είναι βελτιωτικός οίκος, και όχι ανεξάρτητος κατασκευαστής νέων μοντέλων.

Για να μην πελαγοδρομούμε, τα πράγματα είναι πιο απλά. Αυτή είναι η οπτική γωνία από την οποία αντικρίζεις τα πράγματα για το Punto Abarth, το 500 Abarth υπάρχει διότι το 500 αφορά πολύ κόσμο σε όλη την Ευρώπη, και κυρίως γυναίκες, οπότε στην Ιταλία σκέφτηκαν γιατί να μην υπάρχει και στην Abarth. Ο σκοπός του δεν μοιάζει να είναι αυτοκινητιστικός, αφού δείχνει πως είναι εμπορικός, κατά τη γνώμη μου, και ως εμπορικός είναι μια χαρά, αφού η βάση είναι ήδη πολύ εμπορική και με τις επεμβάσεις της Abarth το αυτοκίνητο έχει βελτιωθεί.
Πηγή: skai.gr