ΚΑΙΡΟΣ

Ο ανασχηματισμός συμβίωσης, ενός προγραμματισμένου διαζυγίου

Η συγκατοίκηση και γενικότερα η συμβίωση στη ζωή, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Συνοδεύεται από συμβιβασμούς, αναθεωρήσεις, ψέματα, καυγάδες και πολλές φορές φτάνει ακόμα και στη ρήξη. Κυρίως αυτά τα επεισόδια είναι πιο συχνά και πιο ακραία, όταν οι «δύο», διαπιστώσουν εκ των υστέρων ότι πλανεύτηκαν και τελικά δεν ταιριάζουν, λόγων διαφορετικών καταβολών και ιδεολογικών ερεθισμάτων.

Φαντάζομαι λοιπόν, ότι η συμβίωση στην πολιτική είναι ακόμα πιο δύσκολο ζήτημα, ειδικά όταν αυτή δεν προέρχεται από προγραμματικές συγκλήσεις με εκατέρωθεν υποχωρήσεις, αλλά καθαρά από την αναγκαιότητα να σχηματιστεί έστω και οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Κατά τη γνώμη μου, γίνεται και άλυτο σταυρόλεξο, όταν η κομματική αυτή συνεργασία, αναπτύσσεται μεταξύ κομμάτων διαφορετικής πολιτικής χωροθέτησης και ιδεολογίας και ειδικά στην Ελλάδα μετά το 2015, όπου διαχωρισμός μνημόνιο – αντιμνημόνιο, πλέον δεν υφίσταται  καθώς όλα τα κόμματα, εκτός του ΚΚΕ, έχουν υπογράψει.

Μια τέτοια προβληματική συνεργασία εξ’ αρχής ήταν αυτή του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝ.ΕΛ, που προήλθε από αναγκαιότητα και όχι από θέλξη. Τα παρατράγουδα αυτής της προβληματικής πολιτικής συμβίωσης, τα έχουμε δει κατά τη διάρκεια της διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με πολιτική διγλωσσία, με ψήφιση νομοσχεδίων, με τη συμβολή άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά εσχάτως και με την απειλή Καμμένου, για αποχώρηση από την κυβέρνηση, όταν η συμφωνία των Πρεσπών φθάσει στη Βουλή.

Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι πλέον αυτή η πολιτική σχέση που έχει φθαρεί και περνά σε χρονοδιάγραμμα διαζυγίου, θα αρχίσει να προετοιμάζει το έδαφος για τη ρήξη, τελικά μέσω του ανασχηματισμού, δείχνει να ενισχύεται σε μια προσπάθεια να διατηρηθεί έστω και μηχανικά μέχρι τέλους.

Ας δούμε όμως τα παράδοξα του ανασχηματισμού:

-

-
-
-

Στα στοιχήματα του νέου σχήματος είναι το αν θα αποδώσει η  επιλογή των νέων προσώπων που πλέον θα κριθούν με την ανάληψη των καθηκόντων τους και όχι από την ηλικία τους.

Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει το πώς θα αποδώσει το «γυναίκειο πλήρωμα» του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Και οι όποιες ενστάσεις δεν είναι φυλετικές, αλλά είναι δεδομένο ότι η εγκληματικότητα αποτελεί μεγάλο πονοκέφαλο για την κυβέρνηση. Επίσης, είναι γνωστό ότι στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπήρχε και μεγάλη προθυμία για την ανάληψη του σχετικού χαρτοφυλακίου. Απομένει να δούμε αν η ιατρός κ. Όλγα Γεροβασίλη και η μεταγραφή και νομικός κ. Κατερίνα Παπακώστα θα «βάλουν τα γυαλιά» στους άντρες προκατόχους τους.

Y.Γ Με την είσοδο της μέχρι πρότινος ανεξάρτητου βουλευτού Κατερίνας Παπακώστα,  η κυβερνητική πλειοψηφία  επανήλθε στους 153 βουλευτές, καθώς με την διαγραφή του Δημήτρη Καμμένου είχε πέσει στους 152.Πηγή: Φώτης Νάκος