ΚΑΙΡΟΣ

La Melodia Perfecta: Venezuela, Mi Amor

Πρώτα - πρώτα ας αφιερώσουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι των Βενεζουελανών La Melodia Perfecta στους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη, Στέλιο Κούλογλου, Κωνσταντίνα Κούνεβα και Κώστα Χρυσόγονο οι οποίοι επέλεξαν την τακτική “σφυρίζω αδιάφορα” στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά της Βενεζουέλας:



Μετά από αυτό το ευχάριστο μουσικό διάλειμμα οφείλουμε να χαιρετήσουμε την απόφαση των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να μην πάρουν θέση στο ψήφισμα ουσιαστικά στηρίζοντας, “δια της πλαγίας οδού”, την κυβέρνηση Μαδούρο με την οποία το κυβερνών κόμμα είχε ανέκαθεν κάτι “διαύλους επικοινωνίας να” μετά συγχωρήσεως. Βέβαια, συνάδελφοί τους ευρωβουλευτές επιμένουν ότι επρόκειτο για ονομαστική ψηφοφορία, και ότι οι κ. Παπαδημούλης, Κούλογλου και Κούνεβα καταψήφισαν την πρόταση, αλλά εμείς πιστεύουμε τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, καθότι είναι πάγκοινως γνωστό ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δε λένε ποτέ ψέματα.

La Melodia Perfecta· ο ρομαντικός ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεχνά τις “παλιές αγάπες του”, και μπράβο του, αν και κανονικά θα έπρεπε να καταψηφίσουν το “μονομερές” ψήφισμα. Να, όπως καλή ώρα οι ευρωβουλευτές της καθ' ημάς σταλινορθοδοξίας και οι Χρυσαυγίτες, που απλώς καταψήφισαν χωρίς πολλές – πολλές φιοριτούρες και φραστικές περικοκλάδες. Ωραίο παρεάκι όλοι τους που θα' λεγε και η Λαουρίτα.

Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, ο social media freak αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Παπαδημούλης και οι συν αυτώ συριζαίοι πέταξαν κάτι ηρωικές και πένθιμες πομφόλυγες περί “πρωτοβουλιών εκτόνωσης, μέσω οργανωμένου διαλόγου με πλήρη σεβασμό στους κανόνες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας κλπ. κλπ.” - και καθάρισαν. Κοινοβουλευτική δημοκρατία. Στη Βενεζουέλα του Μαδούρο που πριν από λίγες ημέρες προσπάθησε να την καταργήσει. Ήμαρτον. Μας δουλεύουν ή δουλεύονται μόνοι τους; Πρόκειται για ιδεοληπτικές εμμονές και άλλοθι “επαναστατικότητας” για όσους τα υπογράφουν όλα, ή μήπως πολιτικά γραμμάτια μεταξύ (πρώην;) “αδελφών κομμάτων” που τώρα εξοφλούνται; Ίσως να μην το μάθουμε ποτέ.

Γιατί όταν αναφέρεσαι στην κατά τα άλλα πολυαγαπημένη (Venezuela, Mi Amor) Μπολιβαριανή Δημοκρατία του έτερου συντρόφου του ΣΥΡΙΖΑ Μηταφίδη με ανώδυνα ευχολόγια ωσάν να εκτυλίσσεται εκεί μια συμβατική ανώδυνη πολιτική κρίση, και όχι να έχουν χαθεί δεκάδες ζωές, δεν βγάζεις μόνο την ουρά σου απέξω, δείχνεις και το πολιτικό υλικό από το οποίο είσαι καμωμένος. Αναδεικνύεις την υποκρισία σου και καθίστασαι μέρος του προβλήματος.

Κατεστραμμένη οικονομία, πείνα και λεηλασίες, χάος και αναρχία, φυλακίσεις και καταπίεση, δεκάδες νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες με τους colectivos (παραστρατιωτικοί εξοπλισμένοι από την κυβέρνηση) να “βαράνε στο ψαχνό”, και τι λένε στους Βενεζουελανούς εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ; “Βρείτε τα με διάλογο!” Μα ήδη γίνεται διάλογος στη Μπολιβαριανή “Δημοκρατία”. Μιλάνε τα όπλα. Ίσως να με πείτε κακοπροαίρετο, αλλά αναρωτιέμαι αν οι ευρωβουλευτές μας (του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΚΚΕ) θα τηρούσαν με τόση θρησκευτική ευλάβεια ίσες αποστάσεις (η αποθέωση του εξισωτισμού) εάν ο Μαδούρο ήτο... δεξιός. Και αν πρόωρες εκλογές ζητούσαν αριστεροί και όχι οι “αντεπαναστάτες”. Ρητορικό το ερώτημα· φυσικά δεν θα έλεγαν τα ίδια πράγματα, θα ψήφιζαν και με τα δύο χέρια το ψήφισμα της Ευρωβουλής. Δημοκρατία κομμένη και ραμμένη στα - πολύ χαμηλά - μέτρα τους. Όμως όσοι κάνουν τα στραβά μάτια στα εγκλήματα του Μαδούρο, δεν είναι δημοκράτες. Δημοκράτες “ναι-μεν-αλλάδες” δεν υπάρχουν.

Θα πει κανείς ότι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο σύντροφος Νικολάς θα έχανε στις πρόωρες εκλογές από όσους υποκινούνται - και δεν είναι πολλοί, λίγα εκατομμύρια άνθρωποι μόνο - “από τα όργανα της CIA” (προφέρεται ΣΙΑ). Μα το μεγαλύτερο επιχείρημα ότι θα τις έχανε είναι ο ίδιος ο Μαδούρο, ο οποίος και δεν τολμά να τις προκηρύξει. Χωρίς τα πετροδολάρια και το χάρισμα του Ούγκο Τσάβες ο Μαδούρο δεν είναι τίποτα άλλο από ένας ηγετίσκος που θέλει να παραμείνει στην εξουσία πάση θυσία. Κι όταν μιλάμε για θυσίες εννοείται για θυσίες των αντιπάλων του, με λίγη στήριξη από τους συντρόφους του ανά την υφήλιο (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Podemos, ΚΚ Χιλής, ΚΚ Βιετνάμ, ΚΚ Τραχανοπλαγιάς κοκ). “Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη”, αλλά και πάνω στις σφαίρες ενίοτε.

La Melodia Perfecta. H “Tέλεια Mελωδία” της δυστυχίας για τον Βενεζουελανικό λαό. Που φαίνεται ότι θα χύσει ακόμη πολύ αίμα και δάκρυα, και θα θρηνήσει πολλά θύματα, χωρίς να διαφαίνεται λύτρωση. Αλλά κι αυτοί, πάλι, δεν ακούν τον Παπαδημούλη που ζητεί “πρωτοβουλίες εκτόνωσης, μέσω οργανωμένου διαλόγου”.




Πηγή: Στέλιος Κάνδιας