Το Σωτήριο Έτος 1244 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας της Νίκαιας Ιωάννης Βατάτζης, αφού είχε ξεμπερδέψει με τους Σελτζούκους και διασφάλισε τα δυτικά του σύνορα ανανεώνοντας μια ετήσια συνθήκη με τους Λατίνους, παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Κωνσταντία, κόρη του Γερμανού Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β’. Όταν έγινε ο γάμος στη Νίκαια, η νύφη που ήταν μόλις 11 ετών, άλλαξε το όνομα της σε Άννα. Στη γαμήλια δεξίωση ο αυλικός ποιητής Νικόλαος Ειρηνικός απάγγειλε ένα μακροσκελές γαμήλιο ποίημα, ένα απόσπασμα του οποίου έλεγε περίπου τα εξής:
Μεταίχµιο… Θάλασσσα, θάλλλασα,
θάλλλλλασσσσσα... Πριßιτορεύω µοτορίας στυλητορεύοντας
τα ακρινοόβια. Κροκοßάρω λενεντά µοζιτιρίζοντας µια
γρινιτρίδα. Το εικονικό ως άρνηση. Κατάργηση της
σύνταξης, φορµόλη στη γραµµατική, παραθείο στην
ορθογραφία, ελεύθερη χρήση των λέξεων.
Ελευθερία… Ελευθερία… Ελευθερία!
Την ημέρα που αναμόχλευσε επαναστατική και χωρίς κανόνες η τηλεκατάρτιση, ευθυτενής και όμορφη, ατίθαση με γκρίζα μάτια, ήταν ένα παράξενο απόγευμα Παρασκευής. Συνηθίζω να κάθομαι στο Κολωνάκι στο τρίτο τραπέζι πρός την μεριά της εκκλησίας, έχοντας πολλές φορές δίπλα μου έναν αριβίστα ροζ ελέφαντα. Εκείνη την ημέρα δεν ήρθε. Καθώς χάζευα, κάθισε δίπλα μου μια απόγονος του αειμνήστου Ιωάννη Κούμαρη, μου άφησε λίγα αμύγδαλα στο τραπέζι και ένα σημείωμα που έγραφε: «Η φυλετική υγιεινή, δηλαδή η προάσπισις της κληρονομικής γραμμής, από γενεάς εις γενεάν, έχει πατρίδα την Ελλάδα, με τον Καιάδα και τους νόμους του Λυκούργου». Ήπιε λίγο από τον καφέ μου και αποχώρησε, αφήνοντας με να μετράω τα φασόλια που κουβαλάω πάντοτε στην δεξιά μου τσέπη.
Η συγκεκριμένη υπόθεση της τηλεκατάρτισης των επιστημόνων θυμίζει έντονα το ποίημα του σπουδαίου αζέρου Χατσούρ Μουμπαμπιάν (1902-1988) με τίτλο: "Φερεύς" που εξιστορεί τις περιπέτειες ενός αρδευτή εσωτερικών χώρων σε επαρχία του Αζερμπαϊτζάν, ο οποίος έκλεψε μια γαλοπούλα από το χωράφι του τοπικού επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης με σκοπό να γυρίσει τον κόσμο δίνοντας παραστάσεις μέχρι που το μαθαίνει ο Τσάρος και τον παρασημοφορεί την στιγμή που σκοτώνεται από τα χαλίκια που πέφτουν καθώς περνάει έφιππος ο αναπληρωτής διευθυντής της τοπικής ταχυδρομικής εταιρείας. Η τηλεκατάρτιση και οι πολιτικές αντιδράσεις που προκάλεσε θυμίζουν σε πολλούς τον μεγάλο Dasein Borovic, Λευκορώσο πεζογράφο του 19ου αιώνα, που πολέμησε στον Κριμαϊκό Πόλεμο και έγραψε τη νουβέλα "Αποχαιρετώντας το Πεδεμόντιο", οπού εκεί περιγράφει και την σχέση με την μάνα του, όπου θεωρείται ως η πρώτη φροϋδική περιγραφή πρίν από τον Φρόυντ.
Σκοτώθηκε στο λιμάνι της Μπαλακλάβα και- σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες- υπήρξε ο πρώτος νεκρός πολέμου που φωτογραφήθηκε το πτώμα του.
Όλα τούτα είναι η τηλεκατάρτιση που βασίζει την γοητεία της στη βυζαντινή αίγλη που ασκεί ένα παρατημένο γραμματόσημο με την μορφή του Βονιφάτιου του Μομφερρατικού στη γωνιά ενός δημόσιου ουρητηρίου, όπως Το γυμνό χαμόγελο του χασάπη, όταν διαλαλεί την πραμάτεια του.
Η τηλεκατάρτιση είναι η 38η σελίδα του σπουδαίου λετονικού διηγήματος "Υπορροές Μεταποίησις" του Βασίλι Μεσμέντοφ (1884- 1912) εκεί που η υπηρέτρια Ρόζα σκοντάφτει στο πτώμα του τοπικού ταχυδρομικού υπαλλήλου Ντέντο στις λάσπες δίπλα από τις παλιές σιδηροδρομικές γραμμές την στιγμή που ακούγονται οι κυανοί ψίθυροι από την αποθήκη που κρύβεται ο προϊστάμενος της Υπηρεσίας Εσώκλειστων Πουά Φακέλων του Νοβογκαριστίντ που χτενίζει τον μύστακα πίνοντας ακάρ με φράουλες σχηματίζοντας φουσκάλες που μοιάζουν με τη νότια προβλήτα του λιμανιού της Μπαλακλάβα.
Ότι διάβασες παραπάνω, είναι αερικό. Δεν υφίσταται.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.