Το κτήνος μέσα μας: Ο θάνατος ενός παιδιού και η κοινωνική δικτύωση

Ένα ακόμη θάνατο μετράει η διαδικτυακή και εν γένει ηλεκτρονική (παρα)ενημέρωση των ιστολογίων και των κακόφωνων τιτιβισμάτων με αφορμή τον τραγικό θάνατο ενός 19χρονου σε γραμμή τρόλεϊ του Περιστερίου. Ουδείς γνωρίζει τις ακριβείς συνθήκες του θανάτου του παιδιού, ωστόσο κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να πατήσουν επί πτώματος για να προτάξουν την ιδεολογία τους και να ξεσκίσουν τις σάρκες τους με διαρκώς εντεινόμενη πολεμοχαρή ένταση.

Το διαδίκτυο δεν συγχωρεί άλλωστε· μια λάθος λέξη, μια ανοησία μια επιπολαιότητα αρκεί για να μυρίσουν αίμα και να σε κατασπαράξουν με σαδιστική ευχαρίστηση χιλιάδες ανώνυμα διαδικτυακά πιράνχας.

Το ατυχέστατο σχόλιο της Λένας Διβάνη, περί “τζαμπατζή 19χρονου” ήταν μάλλον η θρυαλλίδα σε ένα ήδη ευαίσθητο και εύφλεκτο θέμα, και ένας εξαιρετικός για κάποιους αντιπερισπασμός για να αποφύγουμε έναν ψύχραιμο διάλογο για το τι συγκοινωνίες θέλουμε, πώς θα πρέπει να επιτελούν το έργο τους οι ελεγκτές και οι οδηγοί, αν και ποια κοινωνικά στρώματα είναι δυνατόν να δικαιούνται δωρεάν επιβίβασης, κατά πόσον η λαθρεπιβίβαση είναι ανάγκη, μαγκιά, επαναστατική πράξη ή μια τρύπα στο νερό. Όμως μια ακόμη χαμένη ευκαιρία εποικοδομητικού διαλόγου στη χώρα του παραλόγου είναι κάτι φυσιολογικό.

Δεν ξέρω πώς είναι δυνατόν να σέβονται την ανθρώπινη ζωή αυτοί που λένε ότι η Διβάνη πρέπει να “ψοφήσει” και αν αυτοί που μας προτρέπουν να πλακώνουμε στις σφαλιάρες τους “μπάτσους”, τους οδηγούς και τους ελεγκτές των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς είναι καλύτεροι από τον “μπάτσο” που δέρνει ή τον ελεγκτή που ασχημονεί... Τελικά το τσιτάτο περί βίας στη βία της όποια εξουσίας έχει κάποιον νικητή ή μόνον ηττημένους; Όταν το θύμα γίνεται θύτης, άραγε θριαμβεύει ή μήπως ηττάται κατά κράτος;



Στην ιδιότυπη διαδικτυακή Άγρια Δύση τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν εύκολα να μεταβληθούν σε μέσα αντικοινωνικής δικτύωσης και ορισμένα μέσα μαζικής επικοινωνίας γίνονται μέσα μαζικού κανιβαλισμού. Στη χώρα της ανεργίας, έχουμε πλεόνασμα διαδικτυακών ιατροδικαστών, περισπούδαστων γνωμηγετών, "μέντιουμ" που μιλούν σα να γνωρίζουν τι έγινε στο δρομολόγιο της γραμμής Ζάππειο – Περιστέρι ωσάν να ήταν εκεί. Aυθεντίες έτοιμες εκ των προτέρων να αθωώσουν είτε να καταδικάσουν για να ξεσκονίσουν το ικρίωμα. Οι υβριστές και τραμπούκοι του πληκτρολογίου ψάχνουν (εικονικό) πεδίον δόξης λαμπρόν για να συγκρουστούν ή να λιντσάρουν. Περισσότεροι εξ αυτών ανώνυμοι και γι' αυτό θρασύδειλοι, αλλά γνήσιοι στη θρασυδειλία τους γιατί βγάζουν την πραγματική τους ποιότητα και υπόσταση.

Χωρίς άλλες περιττές κουβέντες για τους κάθε λογής εισαγγελείς, συνηγόρους και κατηγόρους του διαδικτύου που έχουν ήδη βγάλει πόρισμα για το τραγικό περιστατικό της περασμένης Τρίτης ας (προσπαθήσουμε να) σκεφτούμε και να κεφαλαιοποιήσουμε το νηφάλιο λόγο της δικηγόρου της οικογένειας του 19χρονου στον ΣΚΑΪ:

“Να ζητήσουμε σεβασμό στη μνήμη του παιδιού. Πιστεύω ότι θα αποδοθεί η δικαιοσύνη και σημαντικό ρόλο θα παίξουν η ιατροδικαστική ερευνά και η πραγματογνωμοσύνη (...) Ας αφήσουμε το θέμα να λυθεί στο φυσικό του χώρο”.

Τελικά μπορούμε να εξημερώσουμε
το κτήνος μέσα μας; Πολύ αμφιβάλω.
Πηγή: Στέλιος Ν. Κάνδιας