Πεντελικό: Το βουνό των εκπλήξεων

Δύο εικόνες του βουνού αποκάλυψε η δεύτερη διαδρομή. Τις συνέπειες από τις παρανομίες ασυνείδητων πολιτών και κτηνοτρόφων και τη θέληση των κατοίκων του λεκανοπεδίου να απολαύσουν τη φύση. Τη φύση που κατά τμήματα τυγχάνει προστασίας αφού συνορεύει με την οικιστική ανάπτυξη αλλά και τα σημεία εκείνα για τα οποία οι αρμόδιοι κάνουν τα στραβά μάτια.

Ξεκινάμε τη διαδρομή από την οδό Καλλισίων και τα Ιταλικά Οχυρά. Ο καθαρός αέρας και το ηλιόλουστο πρωϊνό ανταμείβουν τους περιπατητές. Περνάμε το Ντράφι και την Καλλιτεχνούπολη και στα όρια της Πεντέλης με το Πικέρμι συναντάμε δύο ρέματα που δεν φαίνεται να έχουν καθαριστεί πολύ πρόσφατα από τα ξερά χόρτα. Η έκταση είχε πληγεί από την πυρκαγιά του 2007. Αφήνουμε πίσω μας το Ντράφι και τον καινούριο οικισμό και κινούμαστε με κατεύθυνση το Πικέρμι. Κινούμαστε κατά μήκος ενός τρίτου ρέματος.



Μπαίνουμε σε χωματόδρομο, ο οποίος οδηγεί στους δύο καταρράκτες της Πεντέλης. Η ύπαρξη καταρράκτη στο βουνό παραμένει άγνωστη στους περισσότερους Αθηναίους, όχι όμως και στους αλλοδαπούς, οι οποίοι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες κατεβαίνουν τη χαράδρα για να δροσιστούν. Οι πιο μερακλήδες συνηθίζουν να κάνουν μπάρμπεκιου μετά το μπάνιο τους.

Η οδός Αχαιών είναι προέκταση της οδού Καλλισίων. Στρίβουμε αριστερά στη Σοφοκλέους με κατεύθυνση το Πικέρμι. Περνάμε την ταμπέλα που γράφει «προς Νταού Πεντέλης, Μοναστήρι Παντοκράτορος» και παρατηρούμε πολλά ξερά χόρτα. Αριστερά στο λόφο την προσοχή τραβούν τα υπολείμματα των καμένων πεύκων. Χλόη έχει καλύψει το γυμνό Πεντελικό. Δεξιά, η ανάπτυξη δίνει διαφορετική εικόνα στην έκταση. Στο βάθος φαίνεται ο Υμηττός. Οι στροφές διαδέχονται η μία την άλλη μέχρι να συναντήσουμε την έκταση της δενδροφύτευσης. Αρκετά αυτοκίνητα κατηφορίζουν το δρόμο. Εντοπίζουμε καμένα κλαδιά σκορπισμένα στις πλαγιές. Αριστερά και δεξιά η θέα είναι εκπληκτική. Το αεροδρόμιο, ο Υμηττός και μπροστά μας η Ραφήνα και η Αρτέμιδα.

Στην Οδό Βεργίνας δεν υπάρχουν σκουπίδια. Οι κάδοι είναι παρατεταγμένοι με τάξη, και δεν υπάρχουν μπάζα. Στο πετρόκτιστο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία που συναντάμε, στρίβουμε αριστερά. Τα 50 πρόβατα που κατηφορίζουν την πλαγιά συνοδεύει ο τσοπάνης.

Συνεχίζουμε τη διαδρομή και στεκόμαστε λίγο παραπάνω στο αντιπλημμυρικό έργο στο επόμενο ρέμα. Φράγματα σωστά κατασκευασμένα μπορούν να περιορίσουν την ορμή του βρόχινου νερού.

Θα επιστρέψουμε στην οδό Βεργίνας και θα συνεχίσουμε την πορεία μας, να περάσουμε τον οικοδομικό συνεταιρισμό και να θαυμάσουμε τα ψηλά δέντρα που σπανίζουν στο βουνό. Δεξιά ένα δρομάκι θα μας οδηγήσει στην οδό Ιερολοχιτών. Παρέες έχουν επιλέξει το δασάκι για να κάνουν πικνικ. Σύντομα θα συναντήσουμε σκουπίδια, κουβάδες, πλαστικά. Είμαστε στο Πικέρμι. Σε αυτή την πλευρά της Πεντέλης, στο Πικέρμι, τα ρέματα είναι πεντακάθαρα. Το καινούριο νεκροταφείο που διακρίνεται από ψηλά έχει δέκα μνήματα. Τα κυπαρίσσια είναι μικρά.

Μία παράκαμψη από την πορεία μας θα αποκαλύψει μπάζα, μεταλλικές σκεπές, μοκέτες, λεκάνη και οικοδομικά υλικά όλα από ανακαίνιση σε παλιό σπίτι. Σε αυτό το τμήμα εκδηλώθηκαν αρκετές πυρκαγιές τον περασμένο χρόνο. Τα περιφραγμένα οικόπεδα και οι καλλιέργειες με αμπέλια είναι πεντακάθαρες. Ένα ζευγάρι φορτώνει στο πορτμπαγκάζ ξύλα για το τζάκι.
Έχουμε μόλις φτάσει στο φανάρι του Πικερμίου.

Στρίβουμε δεξιά για να μπούμε σε ρεματιά. Το πυκνό παρθένο δάσος και το έντονο πράσινο χρώμα του κάνουν έντονη αντίθεση με το τοπίο που βλέπαμε νωρίτερα. Στο ρέμα την προσοχή θα τραβήξει μία πλαστική δεξαμενή πετρελαίου και προφυλακτήρας αυτοκινήτου. Λίγα βήματα πιο μέσα και ο χωματόδρομος αποκτά ονομασία. Στην «Οδό Αγάπης» οι περιφραγμένες παράγκες είναι καμένες. Το περασμένο φθινόπωρο, οι εκρήξεις από τις φιάλες υγραερίου, που είχε φυλαγμένες ο ιδιοκτήτης, φαίνονταν μέχρι τη Λεωφόρο Μαραθώνος. Βρισκόμαστε στους πρόποδες της Πεντέλης.

Επιστρέφουμε στο φανάρι για να πιάσουμε τη Λεωφόρο Μαραθώνος με κατεύθυνση το Νταού Πεντέλης. Σε αρκετά σημεία του ασφαλτόδρομου είναι εμφανή σκουπίδια, τα οποία έχουν εκσφενδονίσει επιβάτες από τα παράθυρα αυτοκινήτων. Έχουμε βρεθεί μπροστά στην Εναλλακτική Κοινότητα Παρέμβαση του ΚΕΘΕΑ. Ελάχιστα μέτρα πιο πέρα στην οδό Λυγκέϊκα, τρεις εργάτες καίνε ξερά χόρτα χωρίς να έχουν πυροσβεστήρα δίπλα τους παρόλο που στην περιοχή φυσάει αέρας 4-5 μποφόρ. Την ίδια στιγμή, στην Πλάκα Κερατέας καίγονται 8 στρέμματα ίσως από ίδια αμέλεια.

Τις Κυριακές ανεβαίνει πολύς κόσμος στην Πεντέλη. Ιδίως όταν έχει καλό καιρό.

Από τον Κοκκιναρά προς τα Ραντάρ βλέπουμε κάτω έναν πανέμορφο οικισμό με ομοιόμορφες κεραμοσκεπές. Είναι η Παλλήνη. Ένα δρομάκι οδηγεί προς το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη και την τεχνητή λιμνούλα στην οποία κολυμπούν χρυσόψαρα. Περνάμε και το πυροφυλάκειο όπου σε επιγραφή διαβάζουμε ότι βρισκόμαστε σε υψόμετρο 830 μέτρων. Καμένοι κορμοί είναι απλωμένοι στους λόφους. Μετά από μερικά μέτρα, το πράσινο γρασίδι ευχαριστεί την όραση.

Τρεις ποδηλάτες ανηφορίζουν. Στο βάθος του ορίζοντα διακρίνεται ο Πειραιάς και η Σαλαμίνα. Τα πρανή του δρόμου είναι απόκρημνα και γεμάτα μάρμαρο. Σε κάθε στροφή αποκαλύπτονται περισσότερα σημεία του λεκανοπεδίου. Από το Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος, το οποίο βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πριν μέχρι την Ακρόπολη και το Ολυμπιακό Στάδιο.

Προτού φθάσουμε στην πύλη της παλιάς βάσης της Αεροπορίας ένα κοπάδι από είκοσι κατσίκια συνοδεύεται από επτά τσοπανόσκυλα, που ενοχλούνται από την παρουσία του αυτοκινήτου. Μέρα - μεσημέρι στο ψηλότερο σημείο της Πεντέλης βόσκουν ανενόχλητα και μάλιστα δίχως τσοπάνο αφού έχουν μάθει τη διαδρομή προς τη στάνη και πηγαίνουν μόνα τους. Η περιοχή έχει οριοθετηθεί αφού είναι γραμμένα τα ονόματα των παρανομούντων «κτηνοτρόφων»με κίτρινη μπογιά επάνω σε βράχο.

Και μετά από αυτό το θέαμα γιατί να μας κάνει εντύπωση η λεηλατημένη βάση της αεροπορίας που έκλεισε τη δεκαετία του ΄90 και το εκκλησάκι που έχει παντού ακαθαρσίες των ζώων... Από τα κτίσματα λείπουν τα κεραμίδια. Είναι η στάνη του κοπαδιού.

Ο Ευβοϊκός Κόλπος απλώνεται μπροστά μας. Πίσω μας, η λίμνη του Μαραθώνα ξεχωρίζει, στο βάθος του ορίζοντα διακρίνονται οι ανεμογεννήτριες στις βουνοκορφές της Θήβας
ενώ απέναντι αντικρίζουμε την Πάρνηθα, τους Θρακομακεδόνες και το Τατόι.

Στην επιστροφή συναντήσαμε ξανά τον ποδηλάτη που είχε βάλει στόχο να φθάσει στα Ραντάρ.

Απείχε τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο από τα τσοπανόσκυλα. Μόλις ενημερώθηκε για την παρουσία των άγριων σκυλιών σε απόσταση 500 μέτρων στενοχωρήθηκε που δεν θα μπορούσε να «κατακτήσει» την κορυφή. Στην επόμενη στροφή θα τερμάτιζε την ανηφόρα.

Μία άλλη παρέα τριάντα περίπου ατόμων αρκετά μέτρα πιο κάτω είχε άλλη ενασχόληση σε ένα μεγάλο πλάτωμα. Τα πορτμπαγκάζ των αυτοκινήτων ήταν ανοιχτά και κάποιοι αερομοντελιστές συναρμολογούσαν τις κατασκευές τους για να τις πετάξουν με υπερηφάνεια δίπλα στα άλλα τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια που έσκιζαν τον ουρανό.

Από την Πεντέλη συνεχίζουμε τη διαδρομή προς τη Νέα Μάκρη με κατεύθυνση τη Μαύρη Ώρα. Στην άκρη του δρόμου μία πράσινη πινακίδα προειδοποιεί ότι «απαγορεύεται η ρίψη μπάζων». Τη διαδέχεται σε απόσταση λίγων μόλις μέτρων μία ίδια πινακίδα στην είσοδο χωματόδρομου. Ακολουθούμε το μαύρο ποτιστικό καλώδιο που έχει τοποθετηθεί για να ποτίζονται τα φυτά της αναδάσωσης. Λίγα βήματα πιο μέσα στο χωματόδρομο, κάποιος έχει αγνοήσει την πινακίδα και έχει αφήσει σε μια στροφή τα ογκώδη σκουπίδια του. Σακούλες μπλε χρώματος με οικοδομικά υλικά.

Βρισκόμαστε στην πλαγιά που νωρίτερα βλέπαμε από την κορυφή. Μία γυναίκα κάνει ποδήλατο, μία παρέα ανδρών ετοιμάζονται να βάλουν μπροστά τα μπάγκις οχήματά τους. Προχωράμε στο σημείο όπου είναι τοποθετημένη πράσινη δεξαμενή νερού, επάνω από τον Άγιο Πέτρο και κινούμαστε σε χωματόδρομο. Συναντάμε ψηλά δέντρα και μπόλικα ξερόχορτα κατά μήκος του δρόμου. Οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας δεσπόζουν στην αχανή έκταση. Στο δεξί μας χέρι εκτείνεται η πλαγιά την οποία έχουν καλύψει χλόη και μικρά πευκάκια. Εδώ δεν φαίνεται να βόσκουν κατσίκια.

Ελάχιστα μέτρα πιο πέρα, το βουνό είναι καραφλό και με μια προσεκτική ματιά εντοπίζουμε ένα ακόμη κοπάδι από περίπου εκατό κατσίκια. Σκυλιά συνοδεύουν τα ζωντανά. Στην πλαγιά διακρίνονται μονοπάτια που έχουν διανοιχθεί από το βηματισμό των ζώων.

Συνεχίζουμε στο χωματόδρομο και με διαφορετική θέα από κάθε στροφή απολαμβάνουμε τη διαδρομή. Απέναντι βλέπουμε τα βουνά της Εύβοιας. Χελώνες, διάφορα είδη πουλιών, αετός, ένα ζευγάρι πέρδικες, μωβ κουτσουπιές και ανεκμετάλλευτες πηγές συνθέτουν το τοπίο. Στην πηγή Μελίσσι θα κάνουμε στάση για νερό. Μία πρόχειρη μεταλλική δεξαμενή έχει συγκρατήσει το νερό που κατεβαίνει από το βράχο. Νερό που αντί να χάνεται, θα μπορούσε να ποτίζει τα δέντρα της περιοχής.

Στην απέναντι πλαγιά σαν μικρές κουκίδες διακρίνονται μερικά πρόβατα. Συνεχίζουμε την πορεία μας για να ανακαλύψουμε σε μία γούβα, λοφίσκο από μπάζα στο Νέο Βουτζά. Παλιά τηλέφωνα, παιχνίδια, οικοδομικά υλικά και διάφορα άλλα είναι πεταμένα κάτω από ένα δέντρο.

Στο πλάτωμα που δημιουργεί ο ίδιος χωματόδρομος θα βρούμε κι άλλα μπάζα. Λεκάνη, ελαστικά, τούβλα, φανάρι αυτοκινήτου είναι αυτά που διακρίνονται από τη στοίβα.

Προτού βγούμε από το χωματόδρομο, συναντάμε κι άλλα κατσίκια. Είμαστε πλέον στη Νέα Μάκρη.

Την ίδια ώρα, ένας ποδηλάτης προσπαθεί να γλιτώσει από την αγέλη των άγριων σκυλιών στα Ραντάρ. Με τραύματα στα πόδια και τα χέρια καλεί βοήθεια από το κινητό του αφού είναι ανήμπορος να συνεχίσει με το ποδήλατο ή πεζός.

«Με έχουν κυνηγήσει ξανά στο παρελθόν τα σκυλιά αυτά αλλά μέχρι τώρα κατάφερνα να ξεφύγω» μάς είπε ο 40χρονος άνδρας. «Είναι συχνές οι επισκέψεις μου στο βουνό και ανεβαίνω από τη συνηθισμένη διαδρομή από τον κεντρικό δρόμο. Χωρίς να το αντιληφθώ βρέθηκα μέσα στο κοπάδι, μου επιτέθηκαν τέσσερα άγρια σκυλιά, και με δάγκωναν στα πόδια ενώ προσπαθούσα να ξεφύγω. Παγιδεύτηκα μισή ώρα μέχρι να έρθουν να με πάρουν με αυτοκίνητο» ανέφερε ο ποδηλάτης τον οποίο εντοπίσαμε.

Στο διάστημα που περίμενε είδε έναν ακόμη ποδηλάτη να τρέχει να σωθεί από τα σκυλιά που γάβγιζαν από απόσταση.

Μετά από αυτή την εμπειρία ο ποδηλάτης βρέθηκε στο ΚΑΤ για τις πρώτες βοήθειες και σήμερα δεν μπορεί να πατήσει το πόδι του. Έκανε μήνυση κατά αγνώστων στην Αστυνομία και διαπίστωσε ότι το πρόβλημα είναι ήδη γνωστό όπως και το ότι υπάρχει κοπάδι που έχει στάνη στις παλιές στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Πεντέλης.

«Με τρομάζει η ιδέα τι θα γινόταν αν στη θέση μου ήταν κάποιο παιδί από τις οικογένειες που ανεβαίνουν στο βουνό» μάς είπε. Αυτό όμως δεν φαίνεται να προβληματίζει ούτε τους κτηνοτρόφους ούτε τους αρμόδιους που αδιαφορούν.

Πηγή: skai.gr