Πέθανε ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης

Μεγάλη απώλεια για τα ελληνικά γράμματα. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών το βράδυ της Πέμπτης ο γνωστός ποιητής και συγγραφέας Νάνος Βαλαωρίτης, μια από τις επιφανέστερες μορφές της σύγχρονης λογοτεχνίας. Ήταν δισέγγονος του ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Για τη σχέση του με τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη είχε δηλώσει με χιούμορ σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ: «Στην αρχή ήταν βάρος επειδή απήγγειλα απέξω κάθε φορά στις γιορτές αυτά τα μεγάλα του ποιήματα… Τον γνώρισα αργότερα όταν μεγάλος αναγνώρισα τη ρομαντική του φυσιογνωμία και την επαναστατική του φύση». 

Ο Νάνος (Ιωάννης) Βαλαωρίτης γεννήθηκε το 1921 στη Λωζάνη, στην Ελβετία. Από τη μητέρα του ήταν εγγονός του εφοπλιστή και πολιτευτή των Σπετσών Ιωάννη Λεωνίδα. Σπούδασε νομικά, φιλολογία (αγγλική και γαλλική) στα πανεπιστήμια των Αθηνών, Λονδίνου, και Σορβόνης.




Ήταν γιος του διπλωμάτη Κωνσταντίνου Βαλαωρίτη, γιου του Ιωάννη Α. Βαλαωρίτη. Ξεκινά να γράφει από νέος — πρωτοδημοσιεύει στα Νέα Γράμματα το 1939. Το 1944 δραπετεύει απ' την γερμανοκρατούμενη Ελλάδα μέσω του Αιγαίου στην Τουρκία, από εκεί στη Μέση Ανατολή και τελικά στην Αίγυπτο όπου συναντάει τον Σεφέρη ο οποίος υπηρετούσε την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση ως γραμματέας της ελληνικής πρεσβείας στο Κάιρο. Το 1944 μετά από προτροπή του Σεφέρη ο Βαλαωρίτης ταξιδεύει στο Λονδίνο για να βοηθήσει στην ανάπτυξη λογοτεχνικών δεσμών μεταξύ Ελλάδας και Βρετανίας. Συναντά τους Τ.Σ. Έλιοτ, Γ.Χ. Όντεν, Ντύλαν Τόμας και εργάζεται για τον Λούις ΜακΝις στο BBC. Εκτός από τη μελέτη αγγλικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, έκανε και μεταφράσεις (στα αγγλικά) Ελλήνων μοντερνιστών ποιητών, μεταξύ των οποίων του Ελύτη και του Εμπειρίκου. Το 1947 εκδίδει την Τιμωρία των Μάγων, την πρώτη του ποιητική συλλογή, στο Λονδίνο. Από το 1954 μέχρι το 1960 συμμετείχε στην ομάδα των σουρεαλιστών του Παρισιού. Στο Παρίσι γνώρισε την μελλοντική (1960) σύζυγό του, την Αμερικανίδα Μαρί Γουίλσον (1922-2017). Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα, και ανάμεσα 1963 και 1967 ήταν ο εκδότης και διευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού Πάλι.

Όταν η χούντα έρχεται στην εξουσία το 1967, νιώθει πως δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αυτοεξοριστεί, έτσι το 1968 ταξιδεύει στις ΗΠΑ όπου και διδάσκει συγκριτική λογοτεχνία και δημιουργικό γράψιμο στο πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο, μια θέση που κράτησε για 25 χρόνια. Το 1983 βραβεύθηκε με το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του Μερικές γυναίκες (ενώ είχε αρνηθεί ανάλογη βράβευση το 1958. Το 1976 είχε επίσης αρνηθεί την πρόταση να γίνει αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών). Το Δεκέμβριο του 2009 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολo του έργου του. Θεατρικά του έργα έχουν παιχθεί σε Παρίσι, Σπολέτο, Ώρχους και Αθήνα. Συνεργάστηκε με τα λογοτεχνικά περιοδικά Τετράδιο, Σήμα, Horizon, New Writing και Daylight.
Πηγή: skai.gr με πληροφορίες από Wikipedia