Η επίσκεψη στον ουρολόγο θεωρείται επιβεβλημένη για τους άνδρες ειδικά μετά τα 50

Ως βασική εξέταση για τη διαπίστωση της καλής υγείας του προστάτη θεωρείται από τους περισσότερους από εμάς η εξέταση του PSA η οποία γίνεται στα διαγνωστικά κέντρα. Όμως η εξέταση αυτή από μόνη της δεν μπορεί να δώσει κάποιο αξιόπιστο συμπέρασμα για την ύπαρξη ή μη καρκίνου. Η επίσκεψη στον ουρολόγο είναι η απόλυτα σωστή επιλογή για ορθή διάγνωση. 

Κύριε Καλογερόπουλε, πότε θα πρέπει ένας άντρας,  ο οποίος θέλει να ελέγξει τον προστάτη του,  να επισκεφτεί ουρολόγο; 
Σε μας πολλοί «ασθενείς» έρχονται με σκοπό να ελέγχουν το PSA για να διαγνώσουμε σε ένα πρώιμο στάδιο τον καρκίνο του προστάτη. Βέβαια μπορεί το PSA να παράγεται μόνο από τον προστάτη, αλλά η εξέταση αυτή δεν είναι από μόνη της αρκετή για να υποδείξει την πάθηση. Χρειάζεται και η δακτυλική εξέταση από εμάς και επίσης πέρα από αυτή, η βιοψία. Με τον τρόπο αυτό ψάχνουμε εντοπισμένα.
Θα πρέπει επίσης να συμπληρώσω ότι πλέον δεν υπάρχουν κάποια παγιωμένα όρια για το PSA ώστε να πούμε ότι η απόκλιση από αυτά μας οδηγεί σε σίγουρη εκτίμηση για καρκίνο. Παρατηρούμε ότι υπάρχουν συνεχείς διακυμάνσεις με βάση την ηλικία ή άλλους παράγοντες και γι αυτό είναι σημαντική η παρακολούθηση της  εξέλιξης  των τιμών του PSA, ανά τακτά διαστήματα.

Με βάση λοιπόν τα ευρήματα από τις εξετάσεις που αναφέρατε, ποια τακτική ακολουθείτε; 
Με βάση λοιπόν τα ευρήματα από τις παραπάνω δύο πρώτες διαγνωστικές διαδικασίες, κρίνουμε αν θα προχωρήσουμε στη βιοψία. Η συγκεκριμένη ασθένεια θα έλεγα είναι περιπτωσιολογική . Από τη βιοψία, η οποία αφορά στην εξέταση τμημάτων που περνούμε από τον προστάτη, διαπιστώνεται ο καρκίνο. 
Ο ουρολόγος λοιπόν  είναι ο βασικός γιατρός για τον προστάτη και τη διάγνωση κάποιας πάθησής του . Αυτός που αναλαμβάνει τη συνεχή παρακολούθηση. Από κει και πέρα απαιτείται και το ογκολογικό συμβούλιο. Δυστυχώς στη χώρα μας λόγω των προβλημάτων, της πίεσης χρόνου και της έλλειψης προσωπικού αυτό δεν γίνεται όσο θα έπρεπε.
Βέβαια πρέπει να τονίσω ότι  η πρακτική της διερεύνησης και της αντιμετώπισης  της νόσου γίνεται με τις πιο σύγχρονες μεθόδους και τα πιο σύγχρονα πρότυπα.  Όμως το ιδανικό θα ήταν όλοι μαζί οι «εμπλεκόμενοι» γιατροί να προχωράμε στην επιλογή θεραπείας καθώς πολλές φορές υπάρχουν περιστατικά που είτε επιλεγεί να γίνει χειρουργείο, είτε ακτινοβολία, είτε παρακολούθηση, υπάρχει το ίδιο αποτέλεσμα. Και εκεί πρέπει να εκτιμηθούν οι επιλογές προβλέποντας τις λιγότερες παρενέργειες. 
Επίσης υπάρχουν και ασθενείς οι οποίοι έρχονται με υπάρχουσες μεταστάσεις και δεν μπορεί πλέον να γίνει χειρουργείο. Τότε προχωράμε σε ορμονοθεραπεία . Επίσης μπορούμε  να συστήσουμε σε κάποια άλλη περίπτωση την ακτινοθεραπεία αφού έχουμε πραγματοποιήσει το σχετικό έλεγχο. 

Από αυτά που αναφέρατε διαπιστώνουμε ότι στα περιστατικά με καρκίνο προστάτη έχετε τον πρώτο και σχεδόν πάντα τον τελευταίο λόγο όσον αφορά στη θεραπεία… 
Θα ήθελα να σημειώσω ότι αυτό που προσπαθούμε είναι εμείς οι ουρολόγοι να γινόμαστε όσο το δυνατόν καλύτεροι γνώστες σε θέματα ογκολογίας ώστε να μπορούμε να διαχειριζόμαστε τα περιστατικά αυτά, πιο ολοκληρωμένα. 
Επίσης να σημειώσω ότι ακόμη και εάν ο ασθενείς θα πρέπει να ακολουθήσει χημειοθεραπεία με βάση την καθοδήγηση και χορήγηση από  ογκολόγο σε περίπτωση μετάστασης, η υπάρχουσα σχέση με τον ουρολόγο ο οποίος έκανε και την πρώτη  διάγνωση, πάντα διατηρείται  και φυσικά επεμβαίνουμε σε περιπτώσεις όπου υπάρχει κάποια επιπλοκή. 
Ακόμη υπάρχουν οι θεραπείες τις οποίες εμείς χορηγούμε, οι ορμονοθεραπείες, και  προηγούνται της χημειοθεραπείας, ενώ  εφόσον κριθεί ότι πρέπει να γίνει, χορηγούνται και  μετά την ολοκλήρωσή της  χημειοθεραπείας καθώς μερικές φορές τελευταία δεν  είναι αποτελεσματική. 
Επειδή λοιπόν είστε ο βασικός γιατρός που ο ασθενής βλέπει σαν «πιο δικό του» στην αντιμετώπιση της ασθένειάς του, εσείς μπορείτε να συμπεριλάβετε στην θεραπεία που θα ακολουθήσετε τη δική του διάθεση; 
Αυτό σε ένα βαθμό όντως ισχύει. Στο ογκολογικό συμβούλιο όπου συνεκτιμάμε την κατάσταση του αρρώστου θα έλεγα ότι εξετάζουμε και τη διάθεση του , ειδικά μάλιστα όταν πολλές φορές φαίνεται να μη θέλει να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση . Φυσικά δεν μπορεί να επιβάλλει την θέλησή του αλλά από την πλευρά μας δεν μπορούμε να τον πιέσουμε να μπει στο χειρουργείο. 
Η διάθεση του ασθενούς μπορεί να ληφθεί υπόψη εφόσον διαγνωστεί ένας πρώιμος καρκίνος που μπορεί να  μη χρειάζεται να χειρουργηθεί άμεσα και απλά να υπάρξει μια  τακτική παρακολούθηση. Η λεγόμενη διαδικασία «ενεργούς παρακολούθησης»  η οποία όμως και πάλι απευθύνεται  σε μία μικρή μερίδα ασθενών και ειδικά νεότερης ηλικίας, με καρκίνους που έχουν καλά χαρακτηριστικά και χωρίς τάσεις επιθετικότητας. Η ενεργός παρακολούθηση αφορά σε έλεγχο με βιοψία και αξονική εξέταση σε ετήσια βάση, πέρα από την εξέταση για το PSA. 

Πηγή: Γιώργος Σακκάς