Η διαδρομή από το ένα μαγνητικό πεδίο στο άλλο δεν είναι ορατή, επομένως, φαίνεται σαν το πεδίο να μεταφέρεται μέσω μιας επιπλέον διάστασης, όπως λέει ο Τζόρντι Πρατ-Καμπς, ένας από τους Ισπανούς επιστήμονες που συμμετέχουν στην κατασκευή.
Το 1935, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν με τον Νέιθαν Ρόζεν ανακάλυψαν πως στα πλαίσια της Θεωρίας της Σχετικότητας, υπάρχουν έγκυρες λύσεις των εξισώσεων οι οποίες προβλέπουν τέτοιες γέφυρες που συνδέουν δύο απομακρυσμένα σημεία στον χωρόχρονο. Μέχρι σήμερα ωστόσο, δεν υπάρχει κανένα παρατηρησιακό δεδομένο που να επιβεβαιώνει πως υπάρχουν στο σύμπαν τέτοια τούνελ.
Η συσκευή αποτελεί μια απλοποιημένη εκδοχή των τούνελ που προβλέπει η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, αφού αφορά αποκλειστικά μαγνητικά πεδία. Για την κατασκευή της, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα σπιράλ από φερομαγνητικό υλικό, το οποίο τοποθέτησαν μέσα σε δύο ομόκεντρες σφαίρες.
Το υλικό αυτό μεταδίδει το μαγνητικό πεδίο από το ένα άκρο της συσκευής στο άλλο. Στο μεταξύ, ένα στρώμα από υπεραγώγιμο υλικό καμπυλώνει και παραμορφώνει τις δυναμικές γραμμές του μαγνητικού πεδίου. Ένα εξωτερικό περίβλημα εξουδετερώνει πλήρως τη μαγνητική παραμόρφωση από τον υπεραγωγό, με συνέπεια οι δυναμικές γραμμές να γίνονται «αόρατες» και να μοιάζουν να επανεμφανίζονται από το πουθενά στην έξοδο της συσκευής.
«Από μαγνητικής άποψης, το πεδίο του μαγνήτη εξαφανίζεται στο ένα άκρο της σκουληκότρυπας και επανεμφανίζεται στο άλλο άκρο», προσθέτει ο Πρατ.
Με βάση τον τρόπο λειτουργίας της συσκευής, θα ήταν δυνατόν να κατασκευασθεί για παράδειγμα ένας τομογράφος που θα επιτρέπει στο μαγνητικό πεδίο να εμφανίζεται μόνο σε δύο συγκεκριμένα σημεία, κάνοντας μη ορατή τη διαδρομή ανάμεσά τους. Ο ασθενής, δεν θα χρειάζεται να μπαίνει μέσα στο κυκλικό στόμιο, αφού ο ισχυρός μαγνήτης του θα μπορεί να επιδράσει στο ανθρώπινο σώμα ακόμη κι αν βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από αυτό.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
