Δεν φταίει το χρέος...

Με αφορμή την απόφαση του Γιούρογκρουπ για το χρέος, μου ήρθε στο μυαλό μια πρόσφατη ιστορία γνωστού μου επαγγελματία. Είχε προσφύγει στα δικαστήρια για μια υπόθεση του, εκδόθηκε η απόφαση και ο δικηγόρος του πήγε στις υπηρεσίες για να την προμηθευτεί. Εκεί λοιπόν κάποιες ευγενέστατες κυρίες τον ενημέρωσαν ότι, μα φυσικά, θα αργήσει να καθαρογραφεί, μπορεί και 5 χρόνια του είπαν! Άφησαν ωστόσο να εννοηθεί ότι η δουλειά μπορεί να γίνει κι αλλιώς.

Τι να κάνει ο επαγγελματίας μας, πήγε ο ίδιος στην υπηρεσία, εκεί και οι κυρίες που έξυναν τα μολύβια τους, έγινε η ίδια συζήτηση, πέταξε αυτός ένα υπονοούμενο για να γίνει η δουλειά διαφορετικά, «μα τι λέτε δεν γίνονται αυτά» αντέδρασαν με μια φωνή οι καλές κυρίες. Μια εξ αυτών ωστόσο του είπε να την ακολουθήσει, βγήκε στο διάδρομο όπου περνούσε ένας κύριος με πολλά χαρτιά, «Μανόλη, ή όπως τον έλεγαν, μπορείς να κάνεις μια εξυπηρέτηση»; Να μην σας τα πολυλογώ, με 30 νομίζω ευρώ την σελίδα, η δουλειά έγινε σε 15 μέρες.

Θα μου πείτε τι σχέση έχει αυτό με το Γιούρογκρουπ; Όμως έχει. Η απόφαση ως γνωστόν προβλέπει διάφορα αυστηρά με παρακολούθηση, μέτρα και μια ελάφρυνση που μας επιτρέπει βίο ασφαλή ως το 2032 αν τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα.

Η βιωσιμότητα του χρέους ωστόσο αλλά ενδεχομένως και η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής της χώρας, θα εξαρτηθούν από την ικανότητά μας να πετύχουμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Σκέφτηκα λοιπόν τον ξένο επιχειρηματία που θα έρθει στην Ελλάδα και θα βρεθεί σε ανάλογη κατάσταση. Θα του ζητήσει λοιπόν ο δικηγόρος του 300-400 ευρώ μαύρα, για να καθαρογραφεί μια απόφαση, αλλιώς θα πρέπει να περιμένει κάποια χρόνια.

Κι αν είναι λαμόγιο έχει καλώς. Αν δεν είναι; Αν βρεθεί αντιμέτωπος με την πολεοδομία, την εφορία, τον Δήμο ή όποια άλλη υπηρεσία που θα του ζητάει τα πιο παράλογα πράγματα και θα τον καθυστερεί με το έτσι θέλω; Ποιος σοβαρός άνθρωπος και γιατί θα προτιμήσει να επενδύσει στην Ελλάδα;

Μιλάμε για την οικονομική πολιτική και ρίχνουμε το βάρος στους φόρους και τις εισφορές που αποτελούν τροχοπέδη. Καλά κάνουμε αν και υπάρχουν και άλλες χώρες με υψηλή φορολογία που πάνε μια χαρά. Δεν θέλουμε να παραδεχθούμε όμως ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και ότι όσα μέτρα και αν ληφθούν, όσες φοροαπαλλαγές και αν δοθούν, θα έχουν μικρή αποτελεσματικότητα αν οι αλλαγές δεν φτάσουν στην πρώτη γραμμή, εκεί που ο πολίτης συναντά το κράτος.

Το πρόβλημα είναι διπλό. Από την μια πλευρά είναι οι εσωτερικές αντιστάσεις ενός μηχανισμού που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα. Σήμερα όλοι κάνουν την δουλειά τους. Οι κυρίες που την εκχωρούν έναντι αντιτίμου σε τρίτους κι έχουν και την ησυχία τους αλλά και ο επαγγελματίας που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάνει κι αυτός την δουλειά του. Για να καταλάβετε, άλλος επιχειρηματίας με τον οποίο συζητούσαμε περί φοροδιαφυγής, υποστήριζε ότι κάθε χρόνο κλέβει από την εφορία όσα αναγκάζεται να δίνει μαύρα σε διάφορες υπηρεσίες. Έχει μια λογική.

Το δεύτερο πρόβλημα φυσικά είναι η λογοδοσία. Στην πραγματικότητα ο κρατικός μηχανισμός είναι ανεξέλεγκτος κι έτσι όπως μπαίνει το ζήτημα της αξιολόγησης είναι στάχτη στα μάτια. Ποιος προϊστάμενος έχει διάθεση να αξιολογήσει αρνητικά τους υφισταμένους του και να κάνει έτσι την ζωή του δύσκολη; Όποιος έχει στοιχειώδη γνώση του τρόπου λειτουργίας του δημόσιου τομέα, είτε μιλάμε για διοικητικές υπηρεσίες είτε για σχολεία ή νοσοκομεία, ξέρει πολύ καλά τι εννοώ. Η ομερτά της συναδελφικής αλληλεγγύης είναι ο κανόνας.

Λύσεις υπάρχουν αλλά βέβαια με τέτοια ζητήματα δεν κερδίζονται εκλογές. Άλλωστε προέχει η ρύθμιση του χρέους ή μήπως όχι;
Πηγή: Παντελής Καψής
TAGS: Eurogroup