Αλίμονο αν ένα περιπολικό μετατραπεί σε ταξί. Και αλίμονο αν το περιπολικό δεν είναι πάντα διαθέσιμο για τις ανάγκες του πολίτη. Το περιπολικό είναι η πρακτική έκφραση του νόμου και της προστασίας του πολίτη. Και οφείλει να είναι διαθέσιμο. Είναι σαν να πηγαίνεις στο νοσοκομείο και να σου λένε να ειδοποιήσεις το 166!
Κανείς δεν μπορεί να απαξιώσει την ελληνική αστυνομία. Ούτε τους αγώνες των χιλιάδων ένστολων γυναικών και ανδρών. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο αστυνομικός διακινδυνεύει τη ζωή του για την προστασία των πολιτών. Ούτε λίγες εκείνες οι φορές που αστυνομικοί έχουν δεχθεί ανεξέλεγκτη και αδικαιολόγητη βία. Και ο αστυνομικός δεν είναι «μπάτσος» και αν κάποτε ήταν τώρα είναι το «παιδί της διπλανής πόρτας».
Αλλά ο αστυνομικός διακινδυνεύει τη ζωή του, για 900 ευρώ το μήνα, μου λένε κάποιοι. Επομένως δεν οφείλει να κάνει τη δουλειά του; Αλίμονο αν έχει κυριαρχήσει στο αστυνομικό σώμα μια δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Ο στρατιωτικός δεν θα πάει στον πόλεμο επειδή πληρώνεται αδίκως, βεβαίως, με λιγοστά χρήματα; Το ζητούμενο δεν είναι, η συζήτηση να επικεντρωθεί στο οικονομικό δίκαιο αίτημα των αυξήσεων των μισθών τους. Αλλά το πώς δημιουργήθηκε αυτή η αντίληψη. Η αποποίηση ευθυνών δεν ταιριάζει στα σώματα ασφαλείας που μοναδικό τους καθήκον είναι η ασφάλεια μας. Αν, δηλαδή, ο νέος αστυνομικός δεν εκπαιδευθεί με διαφορετικές αντιλήψεις και την καθημερινή αναγνώριση της αξίας του, τότε θα μετατραπεί σε «βαριεστημένο ταξί».
Και φυσικά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη στάση τους, απέναντι στην δολοφονημένη γυναίκα. Και φυσικά δεν μπορεί να αλλάξει αυτή η νοοτροπία με αφορμή ένα συμβάν. Απαιτείται, όμως, μια ριζική αλλαγή. Μια εκ βάθρων αλλαγή σε όλο το σύστημα που διαχειρίζεται την ασφάλεια των πολιτών. Η κοινωνία επιθυμεί να αισθανθεί εκ νέου τον αστυνομικό στο πλευρό της, στη γειτονιά, στη ζωή της. Ούτε θα αλλάξει κάτι αν εκδιωχθούν από το σώμα, κάποιοι. Αυτό που θέλουν οι ίδιοι οι αστυνομικοί είναι να αναλάβουν τον ρόλο τους, και όχι να μετατρέπονται σε διαχειριστές της εξουσίας. Της κάθε εξουσίας.
Η αστυνομία δεν μπορεί να είναι το όργανο ούτε υπουργών ούτε πολιτικών «επιθυμιών». Η στολή δεν έχει χρώμα, διότι όταν είχε...
