Ασύλητος τάφος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη

Ο λαξευτός κιβωτιόσχημος τάφος ιδιαίτερα μεγάλων διαστάσεων (περί 1,5 πλάτος και 2 μέτρα μήκος) αποκαλύφθηκε τυχαία και σε μεγάλο βάθος (περί τα 2,5 μέτρα από την επιφάνεια του εδάφους), κατά τη διάρκεια των εργασιών τοποθέτησης νέου αγωγού ύδρευσης και διαπλάτυνσης της οδού Λαγκαδά στη Σταυρούπολη.
Ο τάφος ήταν γυναικείος (ανήκει μάλλον σε νεαρή γυναίκα ή κορίτσι) και ήταν πλούσια κτερισμένος με τρία μικρά αττικά αγγεία, ένα χρυσό περιδέραιο - αλυσίδα με λεοντοκεφαλές στο κούμπωμα, δύο χρυσά ενώτια με απόληξη κεφαλών λύγκα από χαλκηδόνιο, ένα μεγάλο χρυσό δαχτυλίδι με οβάλ σφενδόνη και ένθετη ιδίου σχήματος πέτρα αιματίτη, ένα χάλκινο επίχρυσο στεφάνι, από το οποίο σώθηκαν μόνο λίγα φύλλα από την πυρά της νεκρής, λίγες χάνδρες χάλκινου επίχρυσου περιδέραιου, είκοσι δύο αστράγαλοι, δύο δυσανάγνωστα χάλκινα νομίσματα και μερικά σιδερένια καρφιά από τη νεκρική κλίνη.
Η ύπαρξη - αλλά και μέρος του τάφου και των κτερισμάτων του - είχε αρχικά εντοπισθεί πριν από τέσσερα χρόνια στις εργασίες διέλευσης του μεγάλου αγωγού ύδρευσης της πόλης από τον ποταμό Αλιάκμονα. Η ανασκαφή συνεχίστηκε πρόσφατα, οπότε και ολοκληρώθηκε το εύρημα στο σύνολο του.
Ο τάφος ανάγεται στο δεύτερο μισό του 4ου π.Χ αιώνα (περί το 350 - 400 π.Χ) - σύμφωνα τουλάχιστον την τεχνοτροπία των αγγείων που εμπεριείχε. Παρόλα αυτά, ο υπεύθυνος για την ανασκαφή αρχαιολόγος της ΙΣΤ‹ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, Αστέριος Λιούτας, χρονολογεί ως μάλλον νεότερα (σύμφωνα πάντα με την τεχνοτροπία τους) τα χρυσά κτερίσματα που συνόδευαν τη νεκρή.
Η μη ακριβής χρονολόγηση του ευρήματος (πρώτο ή δεύτερο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα) καθιστά ασαφές το αν η ταφή έγινε πριν ή μετά την ίδρυση της πόλης (314 π.Χ.) και αν η νεκρή ήταν απλώς κάτοικος της περιοχής ή κάτοικος της νεοϊδρυθείσας πόλης της Θεσσαλονίκης, η οικογένεια της οποίας διατηρούσε δεσμούς αλλά και εξοχικές κατοικίες και επαύλεις στο γειτονικό τόπο καταγωγής της, όπου και έθαψε (εκτός οργανωμένου νεκροταφείου) τη νεαρή κόρη.
Πηγή: skai.gr