Όπως λέει, όταν σχεδιαζόταν το ευρώ πίστευε ότι η πολιτική ένωση ήταν απαραίτητη, ωστόσο τώρα φοβάται ότι η συγκέντρωση των εξουσιών στις Βρυξέλλες και η αμοιβαιοποίηση των οικονομικών κινδύνων θα προκαλούσαν λαϊκές αντιδράσεις. «Το συμπέρασμα ότι χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη είναι λανθασμένο για μένα. (…) Η πολιτική ένωση απέχει πολύ από το να είναι ένας μηχανισμός διόρθωσης του ευρώ, όπως αντιμετωπίζεται σήμερα. Παράλληλα δεν υπάρχει θέληση των πολιτών για μια πολιτική ένωση», αναφέρει ο κ. Ίσινγκ.
Σημειώνει δε ότι ακόμα και η δημιουργία του ενιαίου νομίσματος ξεπέρασε τα όρια της αποδεκτής σύγκλισης από τους λαούς της Ευρώπης. Σε μια αφοπλιστική παραδοχή προσθέτει ότι κατάλαβε νωρίς πως η διαδικασία της νομισματικής ενοποίησης δεν λειτουργούσε.
Προσθέτει με έμφαση ότι η ιδέα της παροχής υποσχέσεων για μια πολιτική ένωση με τίμημα την αμοιβαιοποίηση του χρέους, δηλαδή η στάση «λεφτά τώρα έναντι μιας υπόσχεσης για πολιτική ένωση στο μέλλον» είναι επικίνδυνη και ίσως ακόμα και μοιραία για την ταυτοποίηση των ευρωπαϊκών λαών με την ενωμένη Ευρώπη.
Ο Γερμανός οικονομολόγος παραδέχεται επίσης ότι οι μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ, όπως η Γερμανία και η Γαλλία μπόρεσαν να παραβιάσουν το σύμφωνο σταθερότητας χωρίς να υποστούν κυρώσεις, σε αντίθεση με τις μικρότερες χώρες. Αποδέχεται επίσης ότι τα στοιχεία που υποβλήθηκαν από τις προς ένταξη χώρες ήταν ανεπαρκή, ατελή και ίσως στην περίπτωση της Ελλάδας ψευδή λέγοντας ότι σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις είχαν επιδοθεί σε «δημιουργική λογιστική». Ερωτώμενος γιατί η ΕΚΤ δεν είχε αμφισβητήσει τότε τα στοιχεία, απαντά με ερώτηση: «Έπρεπε δηλαδή να πάρω ένα αεροπλάνο για την Αθήνα;», την ώρα που όπως προσθέτει ήταν ένα θέμα που ήταν αρμοδιότητα της Eurostat.
Τάσσεται κατά της δέσμευσης της ΕΚΤ για απεριόριστη αγορά κρατικών ομολόγων, υποστηρίζοντας ότι υπερβαίνει τις αρμοδιότητές της. Προσθέτει ότι αν δημιουργηθούν ευρωομόλογα τα γερμανικά επιτόκια θα αυξηθούν και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά θα μειωθούν, συνιστώντας μεταφορά χρημάτων από τους Γερμανούς φορολογούμενους σε άλλα κράτη χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση: «Αυτό θα συνιστούσε παραβίαση της αρχής της μη-φορολόγησης χωρίς αντιπροσώπευση».
Παρόλα αυτά, ο Ότμαρ Ίσινγκ απορρίπτει την ιδέα εξόδου της Γερμανίας από την ευρωζώνη ως «ανόητη» και προβλέπει ότι ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο. Τονίζει πάντως ότι για να σωθεί το ευρώ πρέπει να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις και τήρηση των κανόνων, που σημαίνει ότι ίσως κάποιες χώρες χρειαστεί να εγκαταλείψουν τη νομισματική ένωση.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
