NYT: Μία ιστορία ελληνικής επιχειρηματικότητας

Το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί επίγειο παράδεισο για την επιχειρηματικότητα δεν συνιστά κάποιο ακριβοθώρητο κρατικό μυστικό. Ενώ όμως η οικονομική κρίση εξακολουθεί να πλήττει τη χώρα μας, και παρά τις πάμπολλες διαβεβαιώσεις περί αναπτυξιακής πολιτικής, παραδείγματα που μπορούν να εντυπωσιάσουν ακόμα και τον πιο υποψιασμένο ανάμεσά μας δυστυχώς δεν εκλείπουν? γνωρίστε τον Φώτη Αντωνόπουλο.

Ο κ. Αντωνόπουλος είναι επιτυχημένος προγραμματιστής και φιλοδοξούσε να ιδρύσει μία επιχείρηση διαδικτυακής πώλησης προϊόντων που έχουν βάση το ελαιόλαδο (e-commerce). Ακούγεται απλό αλλά στην πράξη αποδείχθηκε ελαφρώς δυσκολότερο. Αισίως, χρειάστηκε 10 μήνες, διασχίζοντας την Αθήνα απ’ άκρη σ’ άκρη, προκειμένου να συλλέξει τα δεκάδες έντυπα και σφραγίδες που προαπαιτούνται για τη δημιουργία μιας εταιρίας. Αποκορύφωμα της δοκιμασίας ήταν όταν ζητήθηκε από τα μέλη του εταιρικού ΔΣ να υποβάλουν ακτινογραφίες θώρακος και δείγματα... κοπράνων, καθώς επιθυμούσαν να ιδρύσουν επιχείρηση τροφίμων.

Παρόμοιες δυσκολίες δυστυχώς δεν αποτελούν πρωτοτυπία σε μία χώρα που εισέρχεται στο τέταρτο διαδοχικό έτος ύφεσης και όπου έχουν ήδη χαθεί εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Η Ελλάδα είναι άλλωστε παραδοσιακά ένας από τους χειρότερους προορισμούς για επιχειρηματικές επενδύσεις. Καινούργιες εταιρίες αντιμετωπίζουν ένα κυκεώνα γραφειοκρατίας, πολύπλοκων φορολογικών ή διοικητικών συστημάτων και διαδικαστικών αντικινήτρων.

Τίποτα από αυτά δεν αποτελεί είδηση για τον κ. Βασίλη Κορκίδη, πρόεδρο της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου. «Τα έχω δει όλα» σχολιάζει λακωνικά ο κ. Κορκίδης, προσθέτοντας πως τα προβλήματα που συνάντησε ο κ. Αντωνόπουλος μπορεί να οφείλονται στην άρνησή να καταβάλει τον «φόρο ταχύτητας», μίζα στη δημοτική. «Γνωρίζω πως αυτό που συνέβη σ’ εμάς δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό», σχολιάζει ο κ. Αντωνόπουλος, η περιπέτεια όμως δεν έληξε εκεί.

Πρόθεσή του κ. Αντωνόπουλου ήταν να δημιουργήσει μία επιχείρηση που θα εστίαζε στις εξαγωγές, προσφέροντας σε ξένους αγοραστές τη δυνατότητα να πληρώσουν μέσω διαδικτύου. Η έννοια του ηλεκτρονικού εμπορίου όμως παραμένει άγουρη στην Ελλάδα και τρεις ελληνικές τράπεζες που πλησίασε, προτείνοντας τους να λειτουργήσουν ως ελεγκτές των πληρωμών, επέμεναν πως προϋπόθεση για τη συνεργασία τους ήταν οι εταιρικές πολιτικές να γραφτούν στα ελληνικά.

«Προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε ότι η ιδέα ήταν να εξάγουμε – πως οι πελάτες μπορεί να είναι κινέζοι και δεν θα καταλάβαιναν [ελληνικά]? αλλά οι εξηγήσεις αποδείχτηκαν άσκοπες. Τελικά, ο κ, Αντωνόπουλος στράφηκε στο PayPal και έλυσε το πρόβλημα μέσα σε λίγα λεπτά.

Εξίσου εύκολη αποδείχτηκε η λύση και σε άλλα... «ελληνικά» προβλήματα. Όταν έλαβαν μία μεγάλη χονδρική παραγγελία από τη Δανία, ο κ. Αντωνόπουλος και οι συνέταιροί του ούτε καν αποπειράθηκαν να συμπληρώσουν τις αμέτρητες αιτήσεις που ήταν απαραίτητες ώστε να εγκριθεί η αγοραπωλησία. Αντίθετα, χρειάστηκαν μόλις 24 ώρες μέχρι να πάρουν άδεια για εξαγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες από την αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων.

Παρά την οδύσσεια που βίωσε όμως, η προσπάθειά του κ. Αντωνόπουλου είχε αίσιο τέλος. Ελπίδα του μάλιστα είναι πως η εμπειρία του θα αποτελέσει έμπνευση για άλλους καινοτόμους έλληνες επιχειρηματίες: «Τα δείγματα κοπράνων δεν μπορούν να είναι στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας», καταλήγει ο κ. Αντωνόπουλος, «τα καταφέραμε».

Δείτε το σχετικό βίντεο

Πηγή: Συντάκτης: Suzanne Daley, Επιμέλεια: Μαράκης Αλέξανδρος