Παράλληλα, κάνει λόγο για αποδυνάμωση, ακόμα και πλήρη κατάργηση των δασικών υπηρεσιών, που περιπλέκει μέχρι πλήρους αδιεξόδου, τους δασικούς χάρτες.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης έχει ως εξής:
Σε νομικούς αυτοσχεδιασμούς, που έρχονται σε ευθεία αντίθεση, με την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας και προσβάλλουν τον πυρήνα των επιταγών του Συντάγματος, όπως επισημαίνουν έγκυροι νομικοί και ανώτατοι δασικοί κύκλοι, κατηγορείται, ότι προβαίνει η ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής, αποδυναμώ-νοντας, περαιτέρω, μέχρι πλήρους κατάργησής τους, τις δασικές υπηρεσίες και περιπλέκοντας, μέχρι πλήρους αδιεξόδου, τους δασικούς χάρτες.
Έχουν ήδη περάσει τριάντα πέντε χρόνια από την έναρξη της ισχύος του Συντάγματος του 1975 και δέκα χρόνια από τις μεταρρυθμίσεις του 2001, που ρητά προβλέπουν, έκτοτε, τη σύνταξη δασολογίου και παρ’ όλα αυτά, ούτε δασολόγιο έχει καταρτισθεί, ούτε δασικοί χάρτες, επί ζημία βέβαια της δασοπονίας και των ιδιοκτησιακών συμφερόντων του Δημοσίου, στα δάση, στις δασικές και στις χορτολιβαδικές εκτάσεις.
Tώρα, με όλη αυτή τη συχνή αλλαγή του θεσμικού πλαισίου της δασο-προστασίας, που κάθε άλλο παρά κατοχυρώνει τις αδιάβλητες διαδικασίες εκπόνησης και σύνταξης των δασικών χαρτών, είναι να αναρωτιέται κανείς, πως προστατεύεται το Δημόσιο συμφέρον.
Τελικό αποτέλεσμα, εκτιμάται ότι θα είναι, η ακύρωση όλων αυτών των αντισυνταγματικών υπερβάσεων, καθώς άπαντες συγκλίνουν στην άποψη, ότι σ’ όλες αυτές τις νομοθετικές ρυθμίσεις επικρέμεται η αυτονόητη απειλή του ακυρωτικού ελέγχου από το ΣτΕ και ότι οι κυρωμένοι δασικοί χάρτες και το δασολόγιο της χώρας, απλά μετατίθενται για το μη ορατό μέλλον.
Με το Νόμο 3889/2010 (ΦΕΚ 182A/14-10-2010), που ρυθμίζει, εκτός των άλλων και θέματα κατάρτισης, θεώρησης και κύρωσης των δασικών χαρτών, επιχειρείται, κατά ένα κατάφωρα αντισυνταγματικό τρόπο, μια ευρείας κλίμακας αλλαγή ενός νομικού πλαισίου, που, αν και δεν έτυχε, ποτέ, εφαρμογής στην πράξη, για λόγους έλλειψης πολιτικής βούλησης, ήταν άρτιο και κατοχυρωτικό των συμφερόντων του Δημοσίου και δεν θα έπρεπε να είχε προταθεί, καν, η τροποποίησή του, από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ.
Παρ’ όλα αυτά, ψηφίστηκε ο συγκεκριμένος Νόμος, όπως προείπαμε, που περιέχει τόσες πολλές αντισυνταγματικές διατάξεις, σε αντίθεση με τις αρχικές εξαγγελίες της κυβέρνησης και δημιουργεί τέτοια σύγχυση, που έγκυροι νομικοί και ανώτατοι δασικοί κύκλοι εκτιμούν, ότι δασικοί χάρτες δεν προβλέπεται να γίνουν, σύντομα.
Συγκεκριμένα, με τις διατάξεις των παρ. 1 και 2 του άρθρου 13, του πιο πάνω Νόμου, για τον προσδιορισμό των δασικών περιοχών, λαμβάνονται στοιχεία μόνο από αεροφωτογραφίες του 1945 ή του 1960, και αγνοούνται στοιχεία παλαιότερων χαρτογραφήσεων, αυτοψιών, εκθέσεων κ.λπ.,που έχει στη διάθεσή της η διοίκηση, πριν από τη λήψη των αεροφωτογραφιών, κατά παράβαση της παρ.3 του άρθρου 117 του ισχύοντος Συντάγματος.
Με αυτό τον τρόπο όμως εξαιρούνται της χαρτογράφησης και βέβαια της δασοπροστασίας, οι χορτολιβαδικές εκτάσεις, οι φρυγανώδεις εκτάσεις και οι βραχώδεις εκτάσεις, στις ορεινές, ημιορεινές και νησιωτικές περιοχές, που είτε παρεμβάλλονται ενδιάμεσα στα δάση και τις δασικές εκτάσεις είτε βρίσκονται μακριά από δασοσκεπείς περιοχές.
Οι εκτάσεις αυτές, προστατεύονταν ανέκαθεν από τις δασικές υπηρεσίες διαχειριστικά και ιδιοκτησιακά, σαν εθνικοί ή ιδιωτικοί βοσκότοποι, κύρια, όμως, θεωρούνταν σαν περιοχές, όπου επεκτείνονταν, σταδιακά και φυσικά, τα δασικά οικοσυστήματα, αυτοφυώς (π.χ.στη νήσο Μήλο, σε τέτοια εδάφη, αναπτύχθηκαν αυτοφυώς, σε βάθος χρόνου, άρκευθοι - κέδροι).
Επίσης, σύμφωνα με το Νόμο 3889, ο Περιφερειάρχης, η Δ/νση Δασών της Περιφέρειας και οι κατ’ ανάθεση μελετητές είναι αυτοί, που θα κρίνουν, (με αποχαρακτηριστικό πνεύμα ίσως;) τον δασικό χαρακτήρα μιας έκτασης και όχι ο οικείος Δασάρχης, αν και αυτός είναι ο μόνος που γνωρίζει άριστα την περιοχή και που μετατρέπεται από την έναρξη διαδικασίας κατάρτισης των δασικών χαρτών, σ’ ένα όργανο, που δεν μπορεί πλέον να παρεμβαίνει, ουσιαστικά, στην τιμωρία των δασικών παραβάσεων.
Ο Περιφερειάρχης, επίσης και οι υπηρεσίες του θα κρίνουν αν θα πρέπει να κηρυχθούν κάποιες εκτάσεις αναδασωτέες και το πιθανότερο είναι, όπως έχουν τα πράγματα, πως η συνηθέστατα φιλοδασική κρίση του Δασάρχη θα αμφισβητείται, έστω και αν αυτή είναι πλήρως αιτιολογημένη, μέχρις ότου να τελεσιδικήσουν οι διαδικασίες εκδίκασης των αντιρρήσεων.
Έτσι όμως, θα παρατηρηθούν ευρείας κλίμακας εκχερσώσεις και ενώ θα γίνονται μηνύσεις και εισηγήσεις για κήρυξη εκτάσεων σαν αναδασωτέων, ενδεχόμενα, τόσο οι οικείοι Περιφερειάρχες να απέχουν από το να εκδίδουν πράξεις αναδάσωσης, όσο και τα δικαστήρια να μην εκδικάζουν μηνύσεις, μέχρι να οριστικοποιηθούν οι δασικοί χάρτες της περιοχής.
Σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 17, αναβαθμίζονται οι αντιρρήσεις ιδιωτών, έναντι των δασικών χαρτών, κατά καταστρατήγηση του τεκμηρίου του Δημοσίου, καθώς αναστέλλεται ο δασικός χαρακτήρας των εκτάσεων και κάθε δραστηριότητα των δασικών υπηρεσιών, σε θέματα διαχείρισης και δασοπροστασίας επ’ αυτών, μέχρι την εκδίκαση των αντιρρήσεων.
Το πιθανότερο είναι, ότι θα υπάρξουν πολύ μεγάλες καθυστερήσεις στην εκδίκαση των αντιρρήσεων και προφανώς όλο αυτό το χρονικό διάστημα οι δασικές εκτάσεις, κατά αντισυνταγματικό τρόπο, θα μένουν απροστάτευτες.
Eπίσης για τις εκτάσεις, για τις οποίες θα κερδίζονται οι αντιρρήσεις, δεν θα λαμβάνεται καμία μέριμνα για την τύχη τους, αφού δεν θα εξετάζεται το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς και δεν θα μπαίνουν στους δασικούς χάρτες.
Έτσι, αν κάποιος, π.χ. καταφέρει να κριθεί μια έκταση, ότι δεν πρέπει να καταχωρηθεί στον δασικό χάρτη, καμία διάταξη δεν υποχρεώνει τις οικείες δασικές υπηρεσίες, να ερευνήσουν, εντός τακτής προθεσμίας, αν θα πρέπει να καταχωρηθεί, πλέον, αυτή στο δασολόγιο, έστω, σαν δημόσια έκταση της παρ.7 του άρθρου 3 του Νόμου 998/1979.
Με το άρθρο 18, θεσμοθετούνται οι Επιτροπές Εξέτασης Αντιρρήσεων, για τους δασικούς χάρτες, στα πρότυπα των Επιτροπών Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων, που η σύνθεσή τους καθορίστηκε από το Νόμο 998/1979, να αποτελείται από ένα δικαστικό, ένα δασικό και ένα γεωπόνο.
Η ύπαρξη αυτού του τελευταίου, είναι εκ του πονηρού και ανατρέπει την όλη ισορροπία της Επιτροπής, αφού καταλήγει ο δασολόγος, που θα έπρεπε να έχει τον κύριο λόγο, για το κατά πόσον μια περιοχή είναι δασική ή όχι, καθώς, αυτός, μόνο, ξέρει να διαβάζει δασικούς χάρτες, να είναι μειοψηφία και κάπως έτσι, να έχουν αποχαρακτηριστεί, γύρω στις τριακόσιες χιλιάδες στρέμματα δάσους, σε όλη την επικράτεια.
Η πρόταση της Ομάδας μας, από παλιότερα, προς το Υπουργείο, ήταν η νομοθετική αντικατάσταση του γεωπόνου, με έναν ακόμα δασολόγο, ώστε να αποκατασταθεί το περιβαλλοντικό κριτήριο, που τώρα, έχει συνθλιβεί, κάτω από τα ατελεύτητα τερτίπια του γραφειοκρατικού βασιλείου.
Το Υπουργείο, όμως, φυσικά, όχι μόνον περιφρόνησε την πρότασή μας και μαζί με αυτήν και το περιβαλλοντικό κριτήριο αλλά με το άρθρο 18 του Νόμου 3889, θέσπισε τη σύνθεση των Επιτροπών Εξέτασης Αντιρρήσεων, κατά τρόπο δυσμενέστερο για τα συμφέροντα του Δημοσίου, από αυτό των «ήδη αμαρτωλών» Επιτροπών Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων, αφού αντικαθιστά τον Δικαστή, με μέλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ή με ένα δικηγόρο!!!
Με τη διατύπωση του άρθρου 20, σε αντίθεση με τις αποφάσεις του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου (ΣτΕ) και με το άρθρο 24 του Συντ/τος, θεωρούνται ότι δεν είναι δασικές, οι δασικές εκτάσεις, που έχουν δασωθεί, από την έναρξη εφαρμογής του Νόμου 998, το 1979, μέχρι την κύρωση των δασικών χαρτών, καθώς επίσης και οι εκτάσεις, που δασώνονται μετά την κύρωση των δασικών χαρτών, καθόσον, λαμβάνεται (αόριστα) πρόνοια να προστατεύονται, με αναμόρφωση των δασικών χαρτών, δεν ορίζεται, όμως, ρητά, πότε ή κάθε πότε θα γίνεται αυτό, με κίνδυνο να μην γίνεται ποτέ.
Όλα αυτά είναι κατάφωρα αντισυνταγματικά και είναι πολύ απίθανο να περάσουν στο ΣτΕ, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους δασικούς χάρτες.
Με τα άρθρα 23 και 24 επιδιώκεται να μην εμφανιστεί στους δασικούς χάρτες η μεγάλη καταπάτηση δημοσίων, κατά τεκμήριο δασικού χαρακτήρα εκτάσεων , που έχουν παράνομα δομηθεί, κατά τρόπο που προφανέστατα θα σκοντάψει στο ΣτΕ, ενώ έπρεπε, σύμφωνα με το Σύνταγμα, να αποτυπωθεί η αρχική τους κατάσταση και το όλο θέμα να εξεταστεί, σε σχέση με την υπάρχουσα κατάσταση, σε μεταγενέστερο στάδιο.
Ακολουθείται δηλαδή και εδώ μια τακτική στρουθοκαμήλου, που πιθα-νολογείται σφόδρα, ότι θα επισύρει την ακυρωτική διαδικασία του ΣτΕ.
Μεγάλο τμήμα, από τα ανωτέρω μνημονευόμενα, προέρχονται από τον σχολιασμό του Νόμου 3889/2010, που έχει κάνει ο εκλεκτός δασολόγος και πρώην Γενικός Διευθυντής Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος, Λευτέρης Φραγκιουδάκης, οι εξαιρετικές εργασίες του οποίου συνοψίζουν εμπειρία δεκαετιών και εν πολλοίς ταυτίζονται, με τις απόψεις μας, γύρω από θέματα προστασίας του δασικού μας πλούτου.
O μακαρίτης, πρώην Προϊστ/νος Αισθητικών Δασών Δρυμών & Θήρας και πρώην Δασάρχης Πάρνηθας Γιώργος Ντούρος, μας είχε επισημάνει και τις απόψεις του υιοθετούσε και ο συνδικαλισμός, ότι υπάρχει ένα σχέδιο για τη σταδιακή κατάργηση της δασικής υπηρεσίας, με πλάγιο τρόπο και μας είχε εκφράσει την αγωνία του, για τις προθέσεις της Κεντρικής Διοίκησης.
Έλεγε, ότι, με τη μεταφορά των Δασαρχείων στις Περιφέρειες, υπάρχει μια διχοτόμηση των υπηρεσιών και ότι είναι ένα σχήμα σε πλήρη αποτυχία, καθώς, τώρα δεν είναι προϊστάμενος το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και η Γενική Γραμματεία Δασών αλλά το Υπουργείο Εσωτερικών.
Παλιά, έλεγε, ότι οι υπηρεσίες λειτουργούσαν σαν σώμα, ενώ, τώρα, τα Δασαρχεία δεν απαντούν ούτε στα έγγραφα του Υπουργείου και ακόμα ότι ορισμένοι Περιφερειάρχες δίνουν έγγραφες εντολές, να μην επικοινωνούν οι Περιφερειακές Δασικές Υπηρεσίες και τα Δασαρχεία, για τα ζητήματα, που τους απασχολούν, με την Κεντρική Υπηρεσία Δασών.
Επίσης, ότι η στελέχωση του Υπουργείου δεν είναι η σωστή, καθόσον έρχονται απευθείας, νέοι υπάλληλοι, στην δασική υπηρεσία, χωρίς να έχουν προηγούμενη εμπειρία και χωρίς να έχουν υπηρετήσει, προηγουμένως, στα Δασαρχεία, όπως παλιά και έτσι δεν τροφοδοτείται η Κεντρική Υπηρεσία, με έμπειρα στελέχη, από τις Περιφερειακές Δασικές Υπηρεσίες.
Oι Επιθεωρητές επίσης υπάγονται στον Περιφερειάρχη, οπότε ελέγχων και ελεγχόμενος είναι το ίδιο.
Από το 1998, έχουν κλείσει τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης, για τα δάση, δεν γίνονται έργα, δεν υπάρχουν λεφτά, ούτε για οδοιπορικά, ούτε για τον ΟΤΕ και ότι για την φύλαξη των δασών δεν βρίσκονται δαπάνες για τα Σαββατοκύριακα, ενώ οι σοβαρότερες παραβάσεις γίνονται τότε.
Επίσης, υπάρχει υφαρπαγή αντικειμένου, καθώς έφυγε η πυρόσβεση με τον εξοπλισμό από τα Δασαρχεία, με τα γνωστά αποτελέσματα για όλη την Ελλάδα και μαζί με αυτήν έφυγαν και τα οχήματα και τώρα δεν μπορούν ούτε να μετακινηθούν, αφού υπήρχαν Δασαρχεία, που είχαν δέκα οχήματα και τώρα έχουν μόνον ένα τζιπ,γιατί με τα πυροσβεστικά γίνονταν αυτοψίες, γίνονταν περιπολίες, ακόμα και κατεδαφίσεις.
Οι προστατευόμενες περιοχές - εθνικοί δρυμοί έφυγαν από τις δασικές υπηρεσίες και πήγαν στο Υπουργείο και ενώ υπήρχε εμπειρία από το 1937, τώρα ασχολούνται άνθρωποι άσχετοι με το αντικείμενο, κυρίως μηχανικοί.
Τα δασοτεχνικά έργα σταδιακά περνούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και πάλι άσχετοι άνθρωποι ασχολούνται με αυτά, συνήθως, χωρίς την εποπτεία δασολόγων και έτσι η υπηρεσία έχει μείνει, χωρίς αντικείμενο εργασίας.
Τα ζητήματα της θήρας, σταδιακά, περνούν στους ίδιους τους κυνηγούς, που έχουν δημιουργήσει σώμα θηροφυλάκων και έτσι οι ελεγχόμενοι έγιναν και ελέγχοντες.
Δεν μπορούν να ασχοληθούν πια με την παραγωγή ξυλείας και τα έσοδα από την παραγωγή ξυλείας στα Δημόσια δάση, τα καρπώνονται, πλέον, οι συνεταιρισμοί, που έχουν γίνει κράτος εν κράτει και δεν πάνε στο Δημόσιο Ταμείο, όπως παλιά, ενώ η υλοτόμηση πρέπει να γίνεται με προηγούμενη προσήμανση, που είναι λεπτή δουλειά, επιστημονική.
Αυτό δεν γίνεται, με αποτέλεσμα να υλοτομούνται περισσότερα δέντρα, απ’ όσα πρέπει και το κυριότερο, να υλοτομούνται τα καλύτερα δέντρα και να παραμένουν τα ασθενή και έτσι να καταστρέφεται το δάσος, αφού δεν ανανεώνεται κι όλα αυτά συμβαίνουν γιατί κόβουν χωρίς προσήμανση, που είναι και ποινικό αδίκημα αλλά για να τα ελέγξεις όλα αυτά, πρέπει να έχεις Επιθεωρητές, πρέπει να έχεις ελεγκτικό μηχανισμό,όπως πρέπει να έχεις και εκπαιδευμένο προσωπικό και να τηρούνται οι κανόνες, γιατί έτσι γυρίσαμε πίσω στην δεκαετία του 1920, όταν γινόταν εκκαθάριση δάσους.
Δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί τίποτα, όπως είναι τα εκτροφεία αγρίων θηραμάτων και οι συντηρήσεις δασικών δρόμων, ενώ οι αναδασώσεις έχουν σχεδόν καταργηθεί.
Υπ’ όψιν, ότι το πρωτόκολλο του Κιότο προβλέπει αναδασώσεις, για να περιοριστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Αντί λοιπόν, η ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλι-ματικής Αλλαγής να εκδηλώσει κάποια νομοθετική πρωτοβουλία, προς την κατεύθυνση της διόρθωσης, όλου αυτού του διοικητικού τερατουργήματος, θεωρεί ότι πρέπει να επιδεινώσει περαιτέρω τα πράγματα με τις επιλογές της και να συνεχίσει και αυτή με τη σειρά της την τακτική των προκατόχων της, δηλαδή, αυτή της πλήρους αποδυνάμωσης των δασικών υπηρεσιών.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
