«Στην αρχή πανικοβάλλεσαι, όμως στη συνέχεια δε σε φοβίζει»

Ολοκληρώνουμε τον κύκλο αρθρογραφίας για τον καρκίνο του προστάτη με την περιγραφή του βιώματος από έναν ακόμη ασθενή, για τον οποίο μας μίλησε μέλος της οικογένειάς του.  Από τη συνομιλία μας, άμεσα καταλαβαίνουμε ότι και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο καρκίνος αιφνιδίασε. Παρόλ αυτά εκείνη η πρώτη δυσάρεστη έκπληξη γρήγορα μετεξελίχθηκε σε αισιοδοξία, καθώς η διαδικασία θεραπείας δεν κούρασε τον ασθενή, ο οποίος βιώνει μια αντιμετωπίσιμη ασθένεια που δε διαταράσσει την καθημερινότητα του.   

Το 2005 ο κ. Γιάννης διαγνώστηκε με μεταστατικό καρκίνο του προστάτη σε ηλικία 62 ετών. Η νόσος είχε ήδη προχωρήσει στους λεμφαδένες  και η αιτία που επισκέφτηκε το γιατρό ήταν το πρησμένο του πόδι.  Η αρχική εκτίμηση του νοσοκομειακού γιατρού από την εικόνα του ασθενή, ήταν θρόμβωση και για έξι μήνες του δόθηκε αγωγή προκειμένου να αντιμετωπιστεί η συγκεκριμένη ασθένεια. 
Όπως μας  εξηγεί ένα μέλος της οικογένειάς του, «πέρασαν έξι μήνες ωσότου διαπιστωθεί και αυτό από επόμενες εξετάσεις ότι είχε προσβληθεί από καρκίνο. Βλέπαμε ότι το πρήξιμο δεν υποχωρούσες και απευθυνθήκαμε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του νομού, όπου έγιναν οι σχετικές εξετάσεις που απέδειξαν την εμφάνιση του καρκίνου». 
Τα επόμενα 4 χρόνια ο κ. Γιάννης παρακολουθούνταν από ουρολόγο, λαμβάνοντας ορμονοθεραπεία. Η οικογένειά του, δεν του αποκάλυψε από την αρχή την αλήθεια για τη νόσο, λέγοντάς του ότι πάσχει  από υπερτροφία του προστάτη. Η  κατάστασή του ήταν πολύ καλή και πήγαινε καλά με την ορμονοθεραπεία. 
Την αλήθεια για τον καρκίνο ο κύριος Γιάννης άρχισε να την αντιλαμβάνεται όταν μετά από τέσσερα χρόνια ορμονοθεραπείας έπρεπε να περάσει σε στάδιο αγωγής με χημειοθεραπεία. «Στην αρχή επειδή δεν είχε καμία ενόχληση και η καθημερινότητα του ήταν όπως κάθε φυσιολογικού ανθρώπου -πήγαινε στη δουλειά του και δεν άλλαξε τις συνήθειές του- και απλά έπαιρνε ένα χαπάκι, δεν του είχαμε πει για καρκίνο αλλά  μόνο για υπερτροφία. Μετά όμως από κάποιες εξετάσεις για PSA  και αξονική, έπρεπε πια όμως να πάμε σε ογκολόγο καθώς παρουσιάστηκε αύξηση  των τιμών του PSA».
Παρά την συνειδητοποίηση για τη νόσο, ο κύριος Γιάννης αντιδρά αρκετά ψύχραιμα. 
«Επειδή μετά τις θεραπείες δεν είχε καμία ενόχληση, η «αποκάλυψη» για καρκίνο δεν τον θορύβησε ιδιαίτερα. Όλα εξελίχθηκαν πολύ ομαλά. Δεν πίστευε ουσιαστικά ότι είχε κάτι κακό. Γυρνούσε στο σπίτι μετά από την κάθε θεραπεία και ακολουθούσε την καθημερινότητά του. Δεν είχε καμιά παρενέργεια»
Η πρώτη αγωγή με χημειοθεραπεία ολοκληρώνεται σε ένα εξάμηνο και ο ογκολόγος προχωρά σε παύση της χορήγησης για  τους επόμενους έξι μήνες. 
«Μετά από την παύση αυτών των μηνών, παρατηρήθηκε και πάλι διόγκωση του λεμφαδένα. Από τότε, δηλαδή το 2009, ακολουθεί σταθερή θεραπεία μια φορά το μήνα, με βάση τα όσα συζητήσαμε με το γιατρό για το τι θα ήταν καλό να ακολουθήσει. Οι παύσεις από τη θεραπεία διακρούν πλέον το πολύ για ένα τρίμηνο και όχι περισσότερο. Κι αυτό γιατί επανεμφανίζεται η διόγκωση του λεμφαδένα, ενώ το PSA όλο αυτό το διάστημα είναι μηδέν».
Ο κύριος Γιάννης δεν τη φοβάται τη νόσο καθόλου.
«Επειδή πάει καλά, δεν τη φοβάται τη νόσο. Έχει καλή εξέλιξη. Του έχω εξηγήσει κι εγώ κάποια πράγματα, όπως ότι ο προστάτης είναι μια ασθένεια που εξελίσσεται πολύ αργά. Και με εμπιστεύεται και πολύ
. Στην αρχή βέβαια δεν θέλαμε να τον πανικοβάλουμε και γι αυτό δεν είπαμε αμέσως την αλήθεια. Στο άκουσμα της λέξης καρκίνος όλοι πανικοβάλλονται. Όμως στη συνέχεια και επειδή εξελίσσεται πολύ καλά, δε σε φοβίζει. Ζεις μ’  αυτόν το πλέον»  
  
Πηγή: Γιώργος Σακκάς