Χωρίς «Ευρώπη» ο προεκλογικός αγώνας

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Λίγες ώρες απομένουν μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες στις ΗΠΑ, οι οποίες θα κρίνουν ποιός θα είναι τελικά ο επόμενος ένοικος του Λευκού Οίκου.

Πριν από τέσσερα χρόνια τα συνθήματα περί «ελπίδας και αλλαγής» του Μπαράκ Ομπάμα είχαν συναρπάσει ακόμη και παραδοσιακούς ψηφοφόρους των Ρεπουμπλικάνων. Τι έχει απομείνει από τα συνθήματα αυτά όμως σήμερα;

Μια αποτίμηση από τον εντεταλμένο της γερμανικής κυβέρνησης για τις διατλαντικές σχέσεις Χάραλντ Λάιμπρεχτ:

«Φυσικά έχει επέλθει η προσγείωση. Οι άνθρωποι στις ΗΠΑ ήθελαν τότε μια πολιτική αλλαγή, γιατί δεν συμφωνούσαν με τον Τζωτζ Μπους. Ο Ομπάμα γέννησε πολλές ελπίδες για ένα νέο πολιτικό στιλ στη χώρα και για περισσότερες ευκαιρίες στις λεγόμενες μειονότητες. Αυτοί οι ψηφοφόροι τον υποστήριξαν τότε σθεναρά, αλλά στο μεταξύ έχουν προσγειωθεί. Δεν φρόντισε να αλλάξει κάτι ριζικά στο ζήτημα των εκατομμυρίων παράνομων μεταναστών.

Από την άλλη πλευρά δρομολόγησε μεταρρυθμίσεις στην πολιτική για την υγεία. Πολλοί πολίτες θα επωφεληθούν τώρα, κυρίως οι ηλικιωμένοι, και αυτό αναμένεται να αποτυπωθεί (στο εκλογικό αποτέλεσμα). Ωστόσο το κλίμα ευφορίας του ‘Yes we can’ έχει αποδυναμωθεί σημαντικά. Ένας υποψήφιος που έχει διατελέσει ήδη πρόεδρος και θέλει την επανεκλογή του, δεν μπορεί να επενδύσει και πάλι στην αρχική αυτή σπίθα, αλλά θα κριθεί για τις επιδόσεις του τα τέσσερα τελευταία χρόνια και το εάν μπορεί να πείσει ότι μπορεί να ασκήσει μια πετυχημένη πολιτική και τα επόμενα τέσσερα χρόνια».

Η εξωτερική πολιτική δεν κρίνει εκλογές

Πώς σχολιάζει ο εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης το γεγονός ότι η Ευρώπη δεν έπαιξε ουσιαστικά κανέναν ρόλο στον προεκλογικό αγώνα;

«Πολλά από αυτά που συζητούνται στην Αμερική θα πρέπει να αξιολογηθούν στα συμφραζόμενα του προεκλογικού αγώνα. Ο αγώνας αυτός στις ΗΠΑ δεν κερδίζεται με την εξωτερική, αλλά με την εσωτερική πολιτική. Φυσικά θίγονται και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, και οι δύο υποψήφιοι τάχθηκαν ξεκάθαρα υπέρ της Ευρώπης. Η Ευρώπη δεν παίζει ρόλο στον προεκλογικό αγώνα, καθώς δεν τον κρίνει. Και οι δυο υποψήφιοι θέλουν να δουν την Ευρώπη να θέτει υπό έλεγχο την κρίση χρέους, από την άλλη όμως και οι Ευρωπαίοι ελπίζουν ότι οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν επιτυχώς την οικονομική τους κρίση γιατί οι δυο αγορές εξαρτώνται άμεσα η μία από την άλλη».

Ποιον προτιμά η Ευρώπη;

H Ευρώπη προτιμά τον νυν πρόεδρο, τον οποίο γνωρίζει καλά ή τον αντίπαλό του, ο οποίος έχει ζήσει αρκετά χρόνια στη Γαλλία;

Πώς αναμένεται όμως να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα τις διατλαντικές σχέσεις; Προτιμά η Ευρώπη τον νυν πρόεδρο, τον οποίο γνωρίζει στο μεταξύ καλά ή τον αντίπαλό του, ο οποίος έχει ζήσει μάλιστα αρκετά χρόνια στη Γαλλία;

«Αρχικά η γερμανική κυβέρνηση θα συνεργαστεί καλά με οποιονδήποτε αμερικανό πρόεδρο. Οι διατλαντικές σχέσεις είναι απλά πάρα πολύ καλές. Υπό τον Ρόμνεϊ δεν θα χειροτέρευαν. Απλά δεν τον γνωρίζουμε ακόμη καλά για να μπορούμε να εκτιμήσουμε εάν δίνει τη δέουσα βαρύτητα στις διατλαντικές σχέσεις. Για τον Ομπάμα βέβαια γνωρίζουμε ότι είναι σθεναρά προσανατολισμένος προς την Ασία».
Πηγή: Bettina Klein, Kώστας Συμεωνίδης