Το ρίσκο για έναν νέο που θα καταναλώσει ένα ποτηράκι παραπάνω βρίσκεται κυρίως στον πονοκέφαλο της επόμενης μέρας, χωρίς αυτό όμως να καθιστά το αλκοόλ λιγότερο επιβλαβές για την υγεία. Ίσως μόνο πιο αποδεκτό.
Η Άννα Λίζα, 76 ετών, δείχνει να ντρέπεται όταν αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει λόγω της συστηματικής κατανάλωσης αλκοόλ και φαρμάκων. Εδώ και κάποιους μήνες προσπαθεί να θεραπεύσει τον εθισμό της σε μία κλινική στο Έσσεν. «Οι ηλικιωμένοι νιώθουν ακόμη μεγαλύτερη ντροπή, γιατί το σύνηθες είναι το αλκοόλ να συνδυάζεται με ενοχές και αποτυχία», αναφέρει.
Μεγαλύτερη διάρκεια ζωής – μεγαλύτερα προβλήματα
Η κατανάλωση αλκοόλ και η μη συνετή χρήση αυτού στις μεγαλύτερες ηλικίες είναι σχετικά σπανιότερο φαινόμενο από ότι στους νέους, όπως υποστηρίζει μία έρευνα της γερμανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης που δημοσιοποιήθηκε στις 24 Μαΐου. Σύμφωνα με την έρευνα αναμένεται αύξηση και στον αριθμό των ηλικιωμένων με προβλήματα αλκοολισμού.
Σήμερα περίπου τα 2/3 των ηλικιωμένων που είναι εθισμένοι στο αλκοόλ, είναι αλκοολικοί που απλά γέρασαν. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι, οι οποίοι ήταν κάποτε εθισμένοι, ξεπέρασαν τον εθισμό τους και σε προχωρημένη ηλικία έγιναν πάλι αλκοολικοί. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Άννα Λίζα, η οποία άρχισε να πίνει ξανά στα 70 της.
Ο αλκοολισμός σε ηλικία άνω των 80 ετών είναι ένα μεγάλο ταμπού, υποστηρίζει η Χέντι Μπλότσεν, διευθύντρια ενός γηροκομείου στο Έσσεν. Ο εθισμός αντιμετωπίζεται όχι ως μία ασθένεια, αλλά σαν μία λανθασμένη συμπεριφορά, για την οποία οι ηλικιωμένοι ντρέπονται. Περίπου το 10% των ηλικιωμένων στο γηροκομείο είναι εθισμένοι στο αλκοόλ ή στα υπνωτικά και αυτό οφείλεται συνήθως στη μοναξιά που αισθάνονται, σημειώνει η Μπλότσεν.
Αντιμετωπίσιμη ασθένεια, απαραίτητη η συνεργασία του ασθενή
Mε την εξέλιξη των δημογραφικών δεδομένων αναμένεται αύξηση και στον αριθμό των ηλικιωμένων με προβλήματα αλκοολισμού.
Η παροχή θεραπείας στους ηλικιωμένους με προβλήματα αλκοολισμού πρέπει να είναι άμεση, καθώς αυτοί αποτελούν κίνδυνο όχι μόνο για τον ίδιο τους τον εαυτό, αλλά και για τους άλλους ηλικιωμένους στο γηροκομείο. Ωστόσο «ο αλκοολισμός στην τρίτη ηλικία είναι κάτι στο οποίο δεν δίνεται η δέουσα προσοχή», υπογραμμίζει η Χ. Μπλότσεν.
Αυτό είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει μόνο μέσα από ένα καλά οργανωμένο σχέδιο, συνδυάζοντας τη φροντίδα των ηλικιωμένων και τη θεραπεία τους. Στο Έσσεν υλοποιείται ένα τέτοιο πρόγραμμα, το οποίο χρηματοδοτείται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. «Ο εθισμός στο αλκοόλ είναι μία αντιμετωπίσιμη ασθένεια, η οποία όμως προϋποθέτει απαραιτήτως τη συνεργασία ανάμεσα σε ασθενή και θεραπευτή» σημειώνει ο ψυχολόγος Άρνουλφ Φοσάγκεν, επικεφαλής του συγκεκριμένου προγράμματος. Εκεί, όπως υποστηρίζει, έγκειται και το βασικό πρόβλημα των ηλικιωμένων ασθενών: στη συνειδητοποίηση και την παραδοχή τελικά του εθισμού τους.
Πηγή: Marlis Schaum, Χρύσα Βαχτσεβάνου
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
