Δεν μπορεί ένα κόμμα, ειδικά αν λειτουργεί δημοκρατικά, να βρίσκεται διαρκώς σε συμφωνία με τις απόψεις κάποιων εκ των μελών του. Οπότε το πιο εύλογο θα ήταν να διατηρήσω τις διαφωνίες μου ως μειοψηφία και να προσπαθήσω να πείσω την πλειοψηφία των μελών για την ορθότητά τους. Γιατί όμως δεν το έκανα αυτό; Γιατί αποχώρησα; Για τρεις λόγους:
1. Διότι οι στιγμές είναι πολύ κρίσιμες για τη χώρα και τη ζωή όλων μας. Η ΔΑ δεν ιδρύθηκε για να επαγγελθεί τη σοσιαλιστική επανάσταση (υπάρχουν άλλα κόμματα γι’ αυτό) αλλά για να συμβάλει στην ανασυγκρότηση της χώρας. Ιδρύθηκε για να υποστηρίξει, με την τόλμη και την ευθύνη που έλειπαν από τα άλλα κόμματα, τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη σήμερα και όχι σε ένα απώτατο και αόρατο μέλλον. Εντούτοις, όλο αυτό το κρίσιμο διάστημα, ενώ χρησιμοποιούσε τη ρητορική της μεταρρύθμισης και της υπευθυνότητας, αντιτάχθηκε σε κάθε σοβαρή μεταρρύθμιση, επαναλαμβάνοντας τα γνωστά στερεότυπα της μεταπολίτευσης και συμπλέοντας ακριβώς, αλλά πιο ήπια, με τις δυνάμεις που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Με την κατάρρευση επί θύραις, αντί να προσπαθεί να αναλάβει πρωτοβουλίες για να διασφαλιστεί η σωτηρία της χώρας και ο ευρωπαϊκός της προσανατολισμός, είχε το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές και στα ποσοστά της. Γι’ αυτό συνήθως σχολίαζε με στρογγυλεμένο λόγο τις εξελίξεις ώστε να μην αναλαμβάνει το κόστος συγκεκριμένων επιλογών. Η πολιτική δηλαδή του κόμματος αναιρούσε, κατά τη γνώμη μου, τον ίδιο τον λόγο της ίδρυσής του.
2. Διότι δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Οι επαγγελματίες πολιτικοί μένουν στο κόμμα τους σχεδόν ό,τι κι αν συμβεί επειδή καθένας τους αναλαμβάνει έναν ρόλο. Εγώ όμως συμμετείχα στη ΔΑ γιατί ήθελα να βοηθήσω να γίνουν στη χώρα συγκεκριμένες αλλαγές. Όταν αυτές οι αλλαγές, που είναι αυτή την περίοδο τόσο ζωτικής σημασίας, τίθενται στο περιθώριο εν ονόματι άλλων, όχι σοβαρών κατά τη γνώμη μου, σκοπιμοτήτων, παραβιάζεται το ιδρυτικό συμβόλαιο της πολιτικής μου συμμετοχής καθώς δεν τίθεται ζήτημα κάποιας άλλης συμφωνίας, π.χ., σε έναν απώτατο στόχο. Είμαστε μετά το ’89.
3. Διότι, όπως εξηγώ στην επιστολή παραίτησής μου, η εσωτερική ζωή του κόμματος έχει προσλάβει χαρακτηριστικά που δεν επιτρέπουν την ανταλλαγή και τη σύνθεση των απόψεων. Δεν υπάρχουν οι όροι για να μπορέσει κανείς να συζητήσει και να πείσει. Η διαφωνία περιθωριοποιείται και συναντά ένα τείχος προειλημμένων αποφάσεων.
Η ΔΑ συγκεντρώνει ανθρώπους ανιδιοτελείς που νοιάζονται για τον τόπο τους και την αριστερά. Φοβάμαι όμως πως οι προσδοκίες πολλών από αυτούς ματαιώνονται.
*Η Βάσω Κιντή είναι Αν. καθηγήτρια φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Το κείμενο της παραίτησης:
Προς τα μέλη της ΚΕ της Δημοκρατικής Αριστεράς και τα μέλη της οργάνωσης Παιδείας Αθήνας.
Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς διότι την κρίσιμη αυτή περίοδο για τη χώρα δεν μπορώ να συμπράττω και να υποστηρίζω μία πολιτική ακροβατικών ισορροπιών όπου ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός συνυπάρχει με την υπονόμευσή του και η μεταρρυθμιστική ρητορική με την άρνηση κάθε μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.
Συνέβαλα με όλες μου τις δυνάμεις στην ίδρυση και τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Αριστεράς γιατί, όπως και άλλοι πολίτες, είχαμε την ελπίδα ότι το κόμμα αυτό θα μιλούσε καθαρά στον ελληνικό λαό και θα είχε την τόλμη να μην κρύβεται αλλά να υπερασπίζεται με σθένος όχι το κομματικό αλλά το δημόσιο συμφέρον. Δυστυχώς οι προσδοκίες μου διαψεύστηκαν.
Προτεραιότητα για τη Δημοκρατική Αριστερά, ακόμη και την ύστατη αυτή στιγμή, δεν αποτελεί η διάσωση της χώρας και η επί της ουσίας υποστήριξη των κοινωνικά ασθενέστερων αλλά η εικαζόμενη κομματική επιβίωση στις εκλογές. Ενώ το φάσμα της χρεοκοπίας προβάλλει απειλητικά στον ορίζοντα, με συντριπτικές συνέπειες για τη ζωή όλων, η ΔΑ θέτει ζήτημα άμεσων εκλογών, αίτημα καταφανώς επιζήμιο σήμερα και εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, ακολουθώντας την πεπατημένη της λεγόμενης αριστερής αντιπολίτευσης που ενδιαφέρεται μόνο να καταγράφει ποσοστά έστω και σε ένα σκηνικό ερειπίων. Στις προτάσεις που διατυπώνει κύρια μέριμνά της είναι να φαίνονται αριστερές με βάση τα αποτυχημένα στερεότυπα του παρελθόντος έστω κι αν δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα και δεν βελτιώνουν τη ζωή των πιο αδύναμων πολιτών. Το προηγούμενο διάστημα υπερασπιστήκαμε, με λόγο στρογγυλεμένο και αμφίσημο, συντεχνίες εις βάρος ανέργων και χαμηλόμισθων ενώ αντισταθήκαμε σε αλλαγές που έθιγαν παγιωμένες προβληματικές καταστάσεις . Η ευθύνη στην πολιτική την οποία υποσχεθήκαμε ήταν, κατά κανόνα (εξαιρώ τη συνεπή αντίθεση του κόμματος στη βία), μία προσομοίωση υπευθυνότητας. Εν τέλει, δεν προσπαθήσαμε καν να ανανεώσουμε την πολιτική ζωή με πρωτοβουλίες και τολμηρές υπερβάσεις. Αντί να απευθυνθούμε στην κοινωνία που αγωνιά για μια δημοκρατική και αποτελεσματική διακυβέρνηση, εκχωρήσαμε την ευθύνη γι’ αυτό σε κόμματα που θεωρούμε –και είναι- αφερέγγυα για να κάνουμε εμείς τους αμέτοχους σχολιαστές και να περιμαζεύουμε πρόσωπα που σηματοδοτούν την επιστροφή σε αδιέξοδες και καταστροφικές πρακτικές του παρελθόντος.
Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ο δημοκρατικός διάλογος εντός του κόμματος θα επέτρεπε την ανάπτυξη μιας διαφορετικής πολιτικής έστω ως μειοψηφικής. Ωστόσο, η εσωτερική ζωή έχει προσλάβει χαρακτηριστικά προεδρικού κόμματος που δεν ευνοούν τη γόνιμη ανταλλαγή ιδεών ενώ περιθωριοποιούν κάθε απόπειρα άλλης γνώμης. Οι συνεδριάσεις της ΚΕ είναι ασφυκτικά περιοριστικές ενώ η δική μου τουλάχιστον οργάνωση, μια οργάνωση με πάνω από 100 μέλη, έχει πρακτικά διαλυθεί με ευθύνη και ενέργειες της ηγεσίας ακριβώς επειδή σε αυτήν κυριαρχούσαν απόψεις που δεν ευθυγραμμίζονταν με αυτές της ΕΕ. Μετά δε την τελευταία ΚΕ, το κλίμα έχει γίνει πολύ βαρύ για οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση.
Ήταν τιμή μου που μετείχα στην πρώτη και τη δεύτερη ΚΕ της Δημοκρατικής Αριστεράς και λυπάμαι βαθειά που οι εξελίξεις με οδηγούν στην αποχώρηση. Εύχομαι, με ορισμένους τουλάχιστον, να βρεθούμε ξανά.
Βάσω Κιντή
Αθήνα, 12 Νοεμβρίου 2011
Αναδημοσίευση άρθρου από το protagon.gr
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
