Με «αγκάθια», πολιτικές «ντρίμπλες» με το βλέμμα στο αύριο, ελάχιστες συγκλίσεις και πλήθος διαφωνιών, ξεκινάει στην Ολομέλεια της Βουλής η μάχη της Συνταγματικής Αναθεώρησης επί 149 προτάσεων, με στόχο τη διεξαγωγής της πρώτης ψηφοφορίας πιθανότατα το βράδυ της Τετάρτης, ώστε να ακολουθήσει η δεύτερη που απαιτεί το Σύνταγμα 1 μήνα αργότερα και να ολοκληρωθεί συνολικά η διαδικασία περί τα μέσα Μαρτίου.
Το πεδίο πάντως μοιάζει ήδη ναρκοθετημένο, αφού επί 149 προτάσεων αναθεώρησης του Συντάγματος, στην αρμόδια Επιτροπή συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ κατεγράφη μόλις σε 8 εξ αυτών, κυρίως αναφορικά με την ανάγκη αποσύνδεσης της διάλυσης της Βουλής από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και την κατάργηση της λεγόμενης παραγραφής για τη δίωξη υπουργών, χωρίς κι εκεί η σύγκλιση να είναι απόλυτη ως προς το περιεχόμενο.
Πρώτο πεδίο αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναμένεται να αποτελέσει το αν η παρούσα Βουλής δεσμεύει την επόμενη και ως προς την κατεύθυνση, το περιεχόμενο, δηλαδή, της αναθεώρησης.
Η μεν κυβερνητική πλειοψηφία δια του εισηγητή της, Γιώργου Κατρούγκαλου, υποστήριξε εμφατικά ότι η απόφαση αυτής της Βουλής είναι δεσμευτική και δεν μπορεί η επόμενη ως αναθεωρητέα να αποφασίσει διαφορετικό περιεχόμενο, επικαλούμενος μάλιστα και απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου το 2013.
Η δε ΝΔ δια του εισηγήτή της, Κώστα Τασούλα, επιμένει αντιθέτως ότι η παρούσα Βουλή αποφασίζει μόνο για τις διατάξεις που απαιτούν αναθεώρηση και το ακριβές περιεχόμενο αποοφασίζεται από την επόμενη που είναι και η αναθεωρητέα.
Η αντιπαράθεση αυτή θεωρείται κομβικής σημασίας ιδίως για το άρθρο 32 με την αναθεώρηση του οποίου, συμφωνούν και έχουν προτείνει αμφότεροι ότι πρέπει να αποσυνδεθεί η διάλυση της Βουλής από την αποτυχία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, διαφωνούν όμως ως προς τη μέθοδο, με τη ΝΔ μάλιστα να κάνει πολιτική «ντρίμπλα» ψηφίζοντας την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να πάρει τώρα αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών και στην επόμενη Βουλή να μπορεί να αναθεωρηθεί με απλή πλειοψηφία 151, ώστε αν είναι η ίδια κυβέρνηση να αποφύγει έτσι τυχόν σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για «δεξιά παρένθεση» μέσω της εκλογής του ΠτΔ το 2020.
Η διαφορά των προτάσεων έγκειται στο ότι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει 6 ψηφοφορίες, μια ανά μήνα και μετά άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό, ενώ εκείνη της ΝΔ επιδιώκει να υπάρξει μείωση της απαιτούμενης πλειοψηφίας στην τρίτη ψηφοφορία της Ολομέλειας της Βουλής (200-180-151) ώστε να καθίσταται δυνατή η εκλογή ΠτΔ.
Την ίδια ώρα, η διαδικασία των δύο ψηφοφοριών, για την κυβέρνηση προσλαμβάνει χαρακτηριστικά μάχης για το πολιτικό της κύρος με τα «αγκάθια» να είναι πολλά και την πολιτική εξίσωση δύσκολη, καθώς μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ και τους νέους αριθμητικούς συσχετισμούς στη Βουλή, θεωρείται δύσκολο να λάβουν έστω και 151 ψήφους ορισμένες δικές της προτάσεις.
Οι δυσκολίες καταδείχτηκαν ήδη από την ψηφοφορία στην Επιτροπή όπου σειρά προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκαν είτε μόνο από τους βουλευτές του κόμματος είτε με στήριξη ελάχιστων ανεξαρτήτων.
Αυτό σημαίνει ότι στις ονομαστικές ψηφοφορίες της Ολομέλειας, η κυβέρνηση θα πρέπει να αναζητήσει στήριξη από τη δεξαμενή των ανεξάρτητων, προκειμένου να επιτύχει το πολυπόθητο 151 και οι προτάσεις της να προωθηθούν προς αναθεώρηση στην επόμενη Βουλή.
Σημειώνεται, δε, ότι διάταξη η οποία θα πάρει λιγότερες από 151 ψήφους μπαίνει οριστικά στο συρτάρι, αφού δεν τίθεται επί τάπητος ούτε καν στη δεύτερη ψηφοφορία αυτής της Βουλής το Μάρτιο και φυσικά θα συνιστά σε κάθε περίπτωση μεγάλη ήττα για την κυβέρνηση.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 3 για τις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας, με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι «ο όρος επικρατούσα θρησκεία δεν αποτελεί αναγνώριση επίσημης κρατικής θρησκείας και δεν επιφέρει καμία δυσμενή συνέπεια σε βάρος άλλων θρησκευμάτων και γενικότερα στην απόλαυση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας».
Στην ψηφοφορία στην Επιτροπή η διάταξη στηρίχθηκε μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ανεξάρτητο προερχόμενο από το Ποτάμι, Γιώργο Μαυρωτά.
Κανείς δεν εγγυάται ότι στην Ολομέλεια οι ανεξάρτητοι βουλευτές που προέρχονται από κεντροδεξιά ή δεξιά κόμματα και στοιχήθηκαν στο πλευρό της κυβέρνησης στην ψήφο εμπιστοσύνης ή στη Συμφωνία των Πρεσπών θα το επαναλάβουν και στην αναυεώρηση.
Εξίσου δύσκολο θεωρείται το «παζλ» όπως η κατοχύρωση απόλυτης προστασίας της ζωής , τιμής και ελευθερίας χωρίς διάκριση φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού (άρθρο 5 παρ. 2), η δυνατότητα εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από εκλεκτορικό σώμα πέραν της Βουλής που στην Επιτροπή ψήφισε μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ (άρθρο 30 παρ. 1) ή το άρθρο 22 παρ. 4 για την απαγόρευση της ανταπεργίας.
Η πρώτη ψηφοφορία της Ολομέλειας είναι προγραμματισμένη για το βράδυ της Τετάρτης με ανοιχτό, ωστόσο, το ενδεχόμενο αυτή ή έστω η καταμέτρηση να μετατεθεί για την Πέμπτη, λόγω της πολυπλοκότητας και του χρονοβόρου της διαδικασίας, ενώ ακόμα αναζητείται ο προσφορότερος τρόπος ψηφοφορίας προς αποφυγή λαθών.
Οι οριστικές λεπτομέρειες για τη διαδικασία αναμένεται να αποσαφηνιστούν στην αυριανή Διάσκεψη των Προέδρων με την επιστροφή του Προέδρου της Βουλής από την Κύπρο.
Το πεδίο πάντως μοιάζει ήδη ναρκοθετημένο, αφού επί 149 προτάσεων αναθεώρησης του Συντάγματος, στην αρμόδια Επιτροπή συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ κατεγράφη μόλις σε 8 εξ αυτών, κυρίως αναφορικά με την ανάγκη αποσύνδεσης της διάλυσης της Βουλής από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και την κατάργηση της λεγόμενης παραγραφής για τη δίωξη υπουργών, χωρίς κι εκεί η σύγκλιση να είναι απόλυτη ως προς το περιεχόμενο.
Πρώτο πεδίο αντιπαράθεσης κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναμένεται να αποτελέσει το αν η παρούσα Βουλής δεσμεύει την επόμενη και ως προς την κατεύθυνση, το περιεχόμενο, δηλαδή, της αναθεώρησης.
Η μεν κυβερνητική πλειοψηφία δια του εισηγητή της, Γιώργου Κατρούγκαλου, υποστήριξε εμφατικά ότι η απόφαση αυτής της Βουλής είναι δεσμευτική και δεν μπορεί η επόμενη ως αναθεωρητέα να αποφασίσει διαφορετικό περιεχόμενο, επικαλούμενος μάλιστα και απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου το 2013.
Η δε ΝΔ δια του εισηγήτή της, Κώστα Τασούλα, επιμένει αντιθέτως ότι η παρούσα Βουλή αποφασίζει μόνο για τις διατάξεις που απαιτούν αναθεώρηση και το ακριβές περιεχόμενο αποοφασίζεται από την επόμενη που είναι και η αναθεωρητέα.
Η αντιπαράθεση αυτή θεωρείται κομβικής σημασίας ιδίως για το άρθρο 32 με την αναθεώρηση του οποίου, συμφωνούν και έχουν προτείνει αμφότεροι ότι πρέπει να αποσυνδεθεί η διάλυση της Βουλής από την αποτυχία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, διαφωνούν όμως ως προς τη μέθοδο, με τη ΝΔ μάλιστα να κάνει πολιτική «ντρίμπλα» ψηφίζοντας την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να πάρει τώρα αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών και στην επόμενη Βουλή να μπορεί να αναθεωρηθεί με απλή πλειοψηφία 151, ώστε αν είναι η ίδια κυβέρνηση να αποφύγει έτσι τυχόν σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για «δεξιά παρένθεση» μέσω της εκλογής του ΠτΔ το 2020.
Η διαφορά των προτάσεων έγκειται στο ότι αυτή του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει 6 ψηφοφορίες, μια ανά μήνα και μετά άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό, ενώ εκείνη της ΝΔ επιδιώκει να υπάρξει μείωση της απαιτούμενης πλειοψηφίας στην τρίτη ψηφοφορία της Ολομέλειας της Βουλής (200-180-151) ώστε να καθίσταται δυνατή η εκλογή ΠτΔ.
Την ίδια ώρα, η διαδικασία των δύο ψηφοφοριών, για την κυβέρνηση προσλαμβάνει χαρακτηριστικά μάχης για το πολιτικό της κύρος με τα «αγκάθια» να είναι πολλά και την πολιτική εξίσωση δύσκολη, καθώς μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ και τους νέους αριθμητικούς συσχετισμούς στη Βουλή, θεωρείται δύσκολο να λάβουν έστω και 151 ψήφους ορισμένες δικές της προτάσεις.
Οι δυσκολίες καταδείχτηκαν ήδη από την ψηφοφορία στην Επιτροπή όπου σειρά προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκαν είτε μόνο από τους βουλευτές του κόμματος είτε με στήριξη ελάχιστων ανεξαρτήτων.
Αυτό σημαίνει ότι στις ονομαστικές ψηφοφορίες της Ολομέλειας, η κυβέρνηση θα πρέπει να αναζητήσει στήριξη από τη δεξαμενή των ανεξάρτητων, προκειμένου να επιτύχει το πολυπόθητο 151 και οι προτάσεις της να προωθηθούν προς αναθεώρηση στην επόμενη Βουλή.
Σημειώνεται, δε, ότι διάταξη η οποία θα πάρει λιγότερες από 151 ψήφους μπαίνει οριστικά στο συρτάρι, αφού δεν τίθεται επί τάπητος ούτε καν στη δεύτερη ψηφοφορία αυτής της Βουλής το Μάρτιο και φυσικά θα συνιστά σε κάθε περίπτωση μεγάλη ήττα για την κυβέρνηση.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 3 για τις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας, με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι «ο όρος επικρατούσα θρησκεία δεν αποτελεί αναγνώριση επίσημης κρατικής θρησκείας και δεν επιφέρει καμία δυσμενή συνέπεια σε βάρος άλλων θρησκευμάτων και γενικότερα στην απόλαυση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας».
Στην ψηφοφορία στην Επιτροπή η διάταξη στηρίχθηκε μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ανεξάρτητο προερχόμενο από το Ποτάμι, Γιώργο Μαυρωτά.
Κανείς δεν εγγυάται ότι στην Ολομέλεια οι ανεξάρτητοι βουλευτές που προέρχονται από κεντροδεξιά ή δεξιά κόμματα και στοιχήθηκαν στο πλευρό της κυβέρνησης στην ψήφο εμπιστοσύνης ή στη Συμφωνία των Πρεσπών θα το επαναλάβουν και στην αναυεώρηση.
Εξίσου δύσκολο θεωρείται το «παζλ» όπως η κατοχύρωση απόλυτης προστασίας της ζωής , τιμής και ελευθερίας χωρίς διάκριση φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού (άρθρο 5 παρ. 2), η δυνατότητα εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από εκλεκτορικό σώμα πέραν της Βουλής που στην Επιτροπή ψήφισε μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ (άρθρο 30 παρ. 1) ή το άρθρο 22 παρ. 4 για την απαγόρευση της ανταπεργίας.
Η πρώτη ψηφοφορία της Ολομέλειας είναι προγραμματισμένη για το βράδυ της Τετάρτης με ανοιχτό, ωστόσο, το ενδεχόμενο αυτή ή έστω η καταμέτρηση να μετατεθεί για την Πέμπτη, λόγω της πολυπλοκότητας και του χρονοβόρου της διαδικασίας, ενώ ακόμα αναζητείται ο προσφορότερος τρόπος ψηφοφορίας προς αποφυγή λαθών.
Οι οριστικές λεπτομέρειες για τη διαδικασία αναμένεται να αποσαφηνιστούν στην αυριανή Διάσκεψη των Προέδρων με την επιστροφή του Προέδρου της Βουλής από την Κύπρο.
Πηγή: skai.gr - Ναντίν Χαρδαλιά
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
