Κλείσιμο

Η συνέντευξη Ραχιώτη

ΔΗΜ.: Αυτή κύριε Ραχιώτη η χωρίς σκεπτικό απόφαση, αυτή η απόφαση των εξήντα σελίδων όπως διαβάστηκε έτσι. ..ένοχος, αθώος, πως αντιμετωπίζει τον πελάτη σας; Όχι μόνο από πλευράς ιεραρχίας μέσα στην οργάνωση αλλά και ψυχολογικά και πως αντιμετωπίστηκε σε όλη τη διάρκεια της δίκης, τι λέτε;
ΡΑΧ.: Του αποδίδει μια θέση στην οργάνωση η οποία αποκλείεται να υπήρξε κατά την γνώμη μου, του αποδίδει την θέση του αρχηγού υποκινητή της οργάνωσης και λέω αποκλείεται να υπήρξε γιατί αποδείχτηκε στην διαδικασία ότι δεν υπήρξε ηγέτης αρχηγός ή ηγετική ομάδα αυτής της οργάνωσης, συμφώνησαν όλοι πάνω σε αυτό.
ΔΗΜ.: Και ο κύριος Κουφοντίνας νομίζω ότι πολλές φορές...
ΡΑΧ.: Και ο κύριος Τσελέντης το είπε επίσης πολύ περισσότερες φορές, ο οποίος ήταν αναλυτικός στην δράση της 17Ν.
Εκ των πραγμάτων στις σκέψεις που κάνω εγώ για την 17Ν στηρίζομαι πολύ περισσότερο στην απολογία του κυρίου Τσελέντη επειδή θεωρήθηκε αξιόπιστος από τις αρχές και από το δικαστήριο. Δηλαδή παίρνω την χειρότερη εκδοχή για τον δικό μου εντολέα που είναι η απολογία του κυρίου Τσελέντη και λεω ότι ούτε ο κύριος Τσελέντης δέχθηκε ότι ήταν ενεργούμενο ή υποκινούμενος από τον κύριο Γιωτόπουλο είτε από οποιονδήποτε άλλο ή ότι η οργάνωση στην οποία συμμετείχε όπως παραδέχεται είχε κάποιον αρχηγό ή μια ανώτερη ομάδα η οποία του έδινε εντολές να κάνει το άλφα ή το βήτα. Ο κύριος Τσελέντης επέμεινε ιδιαίτερα στην αρχή της ομοφωνίας που λειτουργούσε αυτή ούτος ή άλλος ολιγομελής οργάνωση και στην συναπόφαση με δικαίωμα βέτο καθενός. Και θα έλεγα ότι αυτά που είπε για τον τρόπο λειτουργίας της 17Ν φαίνονται και πολύ λογικά από την ίδια την φύση αυτής της οργάνωσης, μια οργάνωση δηλαδή της εξτρεμιστικής Αριστεράς πολύ μικρή που δούλευε με τρεις, τέσσερις, πέντε -δεν ξέρω τον αριθμό των πυρήνων-, που δεν μπορούσε να αποφασίζει διαφορετικά πέρα από ένα πλαίσιο συναπόφασης.
ΔΗΜ.: Σας διέκοψα όμως πριν, λέγαμε και για την ψυχολογική αντιμετώπιση των δικαστών στον πελάτη σας, σε όλη την διάρκεια της δίκης. Εσείς πολλές φορές είχατε αντιδράσει, κυρίως βέβαια ο κύριος Λάμπρου θα έλεγα ότι έτσι...ήταν πολύ επιθετικός...
ΡΑΧ.: Ο κύριος Λάμπρου και με την πρόταση αλλά πολύ περισσότερο με την στάση του κατά την διαδικασία επιβεβαίωσε τον εαυτό του, δηλαδή την ακραία επιθετικότητα που έδειξε από την πρώτη στιγμή, μια βεβαιότητα για την ενοχή του κυρίου Γιωτόπουλου από την έναρξη της δίκης, δεν περίμενε να ακούσει τίποτα από την αποδεικτική διαδικασία και συνδυάστε τα αυτά με μια αμετροέπεια που τον χαρακτήρισε αλλά και την εμφανέστατη μεροληψία σε οτιδήποτε σχετιζόταν με τον δικό μου εντολέα και όχι μόνο.
ΔΗΜ.: Κύριε Ραχιώτη όμως υπάρχει μια εύλογη απορία. Η απορία είναι η εξής: εδώ έχουμε τρεις ανεξάρτητους δικαστές τακτικούς και δυο αναπληρωτές τους και έχουμε και δυο επίσης εισαγγελικούς λειτουργούς. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι όπως ξέρετε έλεγε συχνά ο κύριος Μαργαρίτης ότι «εγώ, με έχει διορίσει το κράτος, δεν παίρνω εντολές», δηλαδή όταν ο πελάτης σας του έλεγε για συνομωσίες για τις ΗΠΑ κλπ, έλεγε έχω διοριστεί εδώ και καιρό, δεν με έχει διορίσει κανένας. Γιατί λοιπόν αυτοί οι δικαστές να είναι τόσο επιθετικοί, αν θέλετε προκατειλημμένοι, αυτό λέτε έτσι;
ΡΑΧ.: Ναι...
ΔΗΜ.:. ..μιλάτε για προκατάληψη τώρα...
ΡΑΧ.: Αμεροληψία θα έλεγα, έλλειψη αμεροληψίας.
ΔΗΜ.: Έτσι, γιατί να μην είναι αμερόληπτοι και να είναι προκατειλημμένοι εναντίον του πελάτη σας, τι λέτε;
ΡΑΧ.: Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια πολιτική δίκη, για μια δίκη πολιτικών αντιπάλων η οποία γίνεται με ιδιαίτερους κανόνες. Εκ των πραγμάτων σε μια τέτοια δίκη αυτό που προέχει είναι η αποκατάσταση της τροφής εικόνας του κράτους και όχι τόσο η ένοχη ή η αθωότητα του κάθε μεμονωμένου κατηγορούμενου ή η ενδελεχής έρευνα των αποδείξεων. Το κράτος πρέπει να δείξει την σκληρότητα του, γιατί ακριβώς ετρώθη η εικόνα του στο παρελθόν από αυτή την συγκεκριμένη οργάνωση, αλλά και την μεγαλοθυμία του σε αυτούς που ζητούν συγνώμη για τις πράξεις τους.
ΔΗΜ.: Θέλω ένα σχόλιο σας για την απόφαση. Έχετε βέβαια κάνει, έχετε διατυπώσει τις ενστάσεις σας αλλά και για τις προτεινόμενε ποινές... την προτεινόμενη ποινή από τον κύριο Λάπρου που είναι πρωτοφανής, πρωτόγνωρη, δεν έχει ξαναγίνει 21 φορές ισόβια και όλα αυτά τα χρόνια, τι λέτε;
ΡΑΧ.: Να πω δυο λόγια καταρχήν για την απόφαση...η πρόταση του εισαγγελέως έρχεται σαν αναγκαία συνέπεια της απόφασης, οπότε είναι η απόφαση και με δυο κουβέντες θα έλεγα ότι η απόφαση για τον κύριο Γιωτόπουλο, δεν πείθει κανέναν, για δυο λόγους. Πρώτον, γιατί είναι αντίθετη στην κοινή λογική και δεύτερον γιατί είναι σε πλήρη αντίθεση με την αποδεικτική διαδικασία και θα ήθελα εισαγωγικά να πω κάτι για τους ακροατές σας, επειδή δεν ξέρω πόσο σαφής είναι η έννοια της ηθικής αυτουργίας στους ακροατές, θα έλεγα συνοπτικά ότι για να καταδικαστεί ένας άνθρωπος σαν ηθικός αυτουργός κάποιου άλλου στην τέλεση ενός εγκλήματος, σημαίνει ότι αυτός του προκάλεσε την απόφαση, ότι ο δράστης δεν είχε στο μυαλό του το έγκλημα.
ΔΗΜ.: Ο παλιός νόμος έλεγε...
ΡΑΧ.: Μιλάω για τον σύγχρονο νόμο...
ΔΗΜ.: χρειάζεται πράξη δηλαδή λέτε...
ΡΑΧ.:. ..ακριβώς, χρειάζεται μια υλική πράξη με συγκεκριμένα μέσα και με συγκεκριμένο τρόπο τελεσθείσα η οποία να έχει σαν αναγκαίο αποτέλεσμα την πρόκληση μιας απόφασης για τέλεση εγκλήματος. Τέτοια πραγματικά περιστατικά δεν αποδείχθηκαν σε σχέση με τον κύριο Γιωτόπουλο για καμία πράξη της 17Ν και δεν ακούστηκε ούτε μια λέξη σχετική με αυτό το ζήτημα κατά την αποδεικτική διαδικασία.
ΔΗΜ.: Εδώ όμως πρέπει να σας ρωτήσω...υπήρξε όμως και η απολογία του Πάτροκλου Τσελέντη, υπήρξαν όλες αυτές οι προανακριτικές καταθέσεις και όχι μόνο και ανακριτικές, κάποιοι ήταν και στην ανάκριση. Μάλλον. ..για να τα βάλουμε σε ένα γκρουπ, να τα γκρουπάρουμε λίγο, οι βασικές εναντίον του ήταν του Χριστόδουλου Ξηρού προανακριτικά πράγματι, ήταν του Παύλου Σερίφη η οποία όμως ήταν ανακριτική, ήταν ενώπιον της ανακρίτριας και στο δικαστήριο θα έλεγα ένας βασικός κατήγορος του κυρίου Γιωτόπουλου ήταν πράγματι ο Πάτροκλος Τσελέντης και μια αναφορά του κυρίου Κονδύλη αν δεν με απατά η μνήμη μου ότι τον είχε δει σε κάποιο ρεμπετάδικο, νομίζω, ήταν έτσι; αν θυμάμαι καλά...
ΡΑΧ.: Να κάνουμε μια βασική διάκριση. Μπορεί να υπήρξαν ορισμένα στοιχεία ελεγχόμενα για την αλήθεια τους, για την πλαστότητα τους ή την μη πλαστότητα τους σε σχέση με την συμμετοχή του κυρίου Γιωτόπουλου στην 17Ν, είναι τελείως διαφορετικό το ζήτημα της ηθικής αυτουργίας και επιμένω σε αυτό που ξέρει ο κάθε νομικός ότι από αυτή την δίκη δεν ακούστηκε τίποτα που να σχετίζεται με ηθική αυτουργία και αυτό είναι παραδοχή και του προέδρου του δικαστηρίου κατά την απολογία του Τσελέντη που πλην όμως δεν την είδαμε αυτή την παραδοχή και στην απόφαση.
Πηγή: skai.gr