Δεν είναι ούτε δικαστές ούτε ανήκουν σε κάποιον αποκλειστικά. Κανείς δεν είναι ιδιοκτήτης του έλληνα ψηφοφόρου. Ούτε είναι προς αντικείμενο εκμετάλλευσης η πίστη του στο Θεό. Η πίστη είναι κάτι το ιερό. Και όποιος επιδιώκει να παίξει με αυτό, αποδεικνύει πως δεν το νιώθει. Στη θρησκεία μας λέγεται υβριστής.
Τα εφήμερα κέρδη δεν μετατρέπονται εσαεί σε μόνιμα ακροατήρια ούτε σε δεδομένες ψήφους. Η ιστορία έχει να επιδείξει πολλά τέτοια παραδείγματα που άλλαξαν προοδευτικά και διαμόρφωσαν νέους συσχετισμούς ή κόμματα. Το χροντούλαπο της ιστορίας είναι γεμάτο.
Όποιοι θεώρησαν πως οι πολίτες τους ανήκουν, έφτασαν να παλεύουν στην καλύτερη περίπτωση με τα όρια εισόδου στη Βουλή ή στην χειρότερη να εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη. Ακόμη και προσωπικότητες εξαφανίστηκαν που κάποτε έπαιζαν σημαντικό ρόλο και στη χώρα και στο κόμμα τους.
Οι ψηφοφόροι δεν τιμωρούν. Δεν είναι δικαστές. Απλώς απογοητεύονται ή εμπιστεύονται κάποιον που είναι σοβαρός απέναντι τους. Κάποιος που αυτό που λέει το κάνει ή τουλάχιστον το προσπαθεί ή κάνει κάποια από αυτά που υποσχέθηκε.
Ο λαϊκισμός ενταφιάστηκε. Με το πιο ηχηρό μήνυμα. Και οι πολίτες απέδειξαν πως δεν θέλουν ομιχλώδη προγράμματα και αόριστες υποσχέσεις. Επιθυμούν σε περίοδο, μάλιστα κρίσης, ισχυρές κυβερνήσεις.
Ούτε κάποιος πλέον μπορεί να υποστηρίξει πως είναι «δεξιοί». Γιατί το 2015 ήταν «αριστεροί»; Οι διαχωριστικές γραμμές διασπάστηκαν και η εμπιστοσύνη εκρίθη σε άλλα μέτωπα. Όχι πως δεν υπάρχουν ιδεολογίες. Το αντίθετο. Και υφίστανται και έχουν αξία και είναι αναγκαίες. Σε μια Ευρώπη που σπαράζεται και σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα αγοράς, οι ιδεολογίες αποτελούν εστίες ικανές και αναγκαίες για να αλλάξει προς το συμφέρον των ευρωπαίων πολιτών, η πολιτική μιας εμπνευσμένης ιδέας. Της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Παραμένοντας στα στενά όρια της χώρας μας αδυνατούμε να δούμε και αυτό φάνηκε στην προεκλογική περίοδο, το «δάσος» που ανήκουμε. Οι πολίτες, όμως, το είδαν και όποιος ψάχνει δικαιολογίες, δεν έχει παρά να κοιτάξει την αλήθεια. Το εκλογικό αποτέλεσμα.
Το ρίσκο δεν είναι των πολιτών. Είναι μια σχέση βαθιά πολιτική μεταξύ των ψηφοφόρων και των ηγετών. Αν νιώσουν προδομένοι ή απογοητευθούν τότε την επόμενη φορά θα μηδενιστεί το κοντέρ.
Η εξουσία δεν είναι ελέω Θεού μοναρχία. Είναι εντολή και συμβόλαιο. Και αυτό απαιτεί υπογραφές. Η μια είναι των πολιτών με τη ψήφο τους και η άλλη του ηγέτη που αναλαμβάνει να το τηρήσει.
Η πολιτική είναι εφαρμογή. Τίποτε περισσότερο τίποτε λιγότερο. Κοντολογίς τα μηνύματα δεδομένα. Όπως και τα συμβόλαια.
