Του Γιώργου Δασιόπουλου
Κάπου μεταξύ δεύτερου με τρίτου κύματος με μια ενδιάμεση εμβολιαστική στάση, προκειμένου να φτάσουμε στον προορισμό, το έργο της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο. Σχεδόν αλγοριθμικά, προσπαθούν να χωρέσουν τις υποκατηγορίες της κοινωνίας, να ισορροπήσουν στον λεπτό πάγο της δημόσιας υγείας- να μην πεθάνουν πολλοί από την πανδημία- και της δημόσιας οικονομίας- να μην πεθάνουν πολλοί από την πείνα.
Οι γιατροί αναλαμβάνουν τον άχαρο ρόλο της... απολογίας του ημερολογίου της πανδημίας, αρκετές φορές, άθελα τους, γίνονται οι σάκοι της πολιτικής κεντρικής σκηνής, ώστε η κοινωνία να μπορεί να ξεσπάει εκεί και να μην λερώνει τα κοστούμια των υπουργών. Οι τηλεοπτικές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων εδώ και 11 περίπου μήνες φαντάζουν ως μια πελώρια ιατρική εκπομπή με καλεσμένους κάθε λογής ιατρικών ειδικοτήτων, οι οποίοι πλέον δεν χρειάζονται κάποιο ενδεικτικό "σούπερ" με το όνομα και την ειδικότητα τους: είναι διάσημοι και σταρ. Μια αυθεντική ανωμαλία αυτής της κοινωνίας είναι η διαταραχή της πολλαπλής προσωπικότητας.
Φανταστείτε την επιτροπή να προσπαθεί να συνεργαστεί με τον Δόκτορ Τζέκυλ και Μίστερ Χάυντ. Όλοι, πλέον, έχουμε τον αγαπημένο μας λοιμωξιολόγο- παθολόγο- μικροβιολογό- γιατρό κλπ, όπως κάποτε είχαμε τον αγαπημένο μας ποδοσφαιριστή, πρίν 20 χρόνια τον αγαπημένο μας σεισμολόγο, στην κρίση τον αγαπημένο μας οικονομολόγο, στην δεκαετία του '70 τον αγαπημένο μας- τριχωτό- πορνοστάρ.
Εδώ και καιρό, τολμώ να ομολογήσω πως λατρεύω τον πρόεδρο του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου Αθανάσιο Εξαδάκτυλο. Είναι εξαίρετος επιστήμονας, ψύχραιμος αναλυτής, ευθύς, ντόμπρος, σαφής, ξεκάθαρος, σταράτος συνομιλητής. Όλά αυτά τα γνωρίσματα είναι σημαντικά. Ναι, είναι για τους περισσότερους και για τις απαντήσεις που ζητάει από έναν επιστήμονα η κοινωνία. Πιο σημαντικό από όλα, όμως, είναι αυτό το... νεοφερμένο μουστάκι του Εξαδάκτυλου. Είναι ο ντανταϊστικός συμβολισμός της στιγμής. Προδίδει πολλά περισσότερα από έναν άνθρωπο που άφησε μουστάκι.
Είναι η επιτομή του δανδή της νέας ζοφερής πραγματικότητας.Ο κιρκεγκορικός τρόπος που αναλύει τα δεδομένα της πανδημίας μέσα από το μουστάκι, θυμίζει τον διάσημο δανδή του 18ου αιώνα Ρίτσαρντ Νας, ο οποίος σταματούσε τους άνδρες που φορούσαν μπότες ιππασίας μέσα στην πόλη, λέγοντας τους: "Αγαπητέ κύριε, έχετε ξεχάσει το άλογο σας". Είναι τρομακτικά και όμορφα κραβανικό να αναλύεις την εξέλιξη μιας πανδημίας σε δεισιδαίμονες δημοσιογράφους και τηλεθεατές και να το κάνεις με αυτό το αστραφτερό μουστάκι. Πράγματι, το μουστάκι του προέδρου του ιατρικού συλλόγου είναι ότι πιο ελπιδοφόρα μπελμερικό έχω δει τα τελευταία χρόνια.
Ωδή. Στιλβωτήρια ερειπωμένα χωρίς αιδώ μελετούν προσεχτικά την ύπαρξη εγκατάστασης προγράμματος υποκλοπών, terranova η υφή του χαδιού, condirobics βεβαρημένο παρόν, στυφό μμέλλι, αναπόρθητο τιθασεύσιμο παρελθόν. Νεκρική ακαμψία εποχής χωρίς βαρβαρότητες, περισσής ανίας εκμαυλισμένης το παρανάλωμα, φορώντας μια φούστα ιππασίας σε ορθή γωνία και μια συνεκτική δύναμη, ανδρείκελο του ανθρακοθησαυρού, επιτίθεται δριμέως υπό του υποθηκοφυλακείου, παραγνωρισμένο συνδικαλιστικό στέλεχος με την κωδική ονομασία δρυς ή αρία ή αριά ή αριός ή ασίλακος, πίνω μονοκοπανιά ένα ηρωικό δίστιχο, χωρίς περιθώριο επιλογής, ως υψιποδιστής ίππος- ο Άγιος Πατήρ, βοήθεια μας- ως έμφρων άνθρωπος, hee-haw!
Τα ρουθούνια των απογόνων είναι αυτό το μουστάκι του Εξαδάκτυλου. Ως μια εποχή Θολωμένος αγριόκυκνος με στεγνό λαρύγγι, γενική διαιρετική θυρεός με ετερόχρωμες διαιρέσεις, πένθιμη κωδονοκρουσία καταμεσής των πανανθών μερικώς επιχρυσωμένα take a swig at the bottle, ω! νωτιαία συφιλιδική φθίσις, τάμπλ-ντ’οτ, διαμάντι με επίπεδη επιφάνεια, αναίμακτως πρόκλησις προς τον βρετανικό λέοντα, σταματά τους διαβάτες με μπότες ιππασίας και λέει: "Αγαπητέ κύριε, έχετε ξεχάσει το άλογο σας"
