Του Γιάννη Πιτταρά
Όταν κάνεις σημαία την αριστεία θα πρέπει να την υπηρετείς μέχρι τέλους. Ακόμα και όταν οι αρχικές σου επιλογές προσκρούουν σε άλλου είδους συμφέροντα, συνήθως κομματικά.
Η περίπτωση του 80χρονου διοικητή του νοσοκομείου Καρδίτσας αποτελεί την πιο κραυγαλέα περίπτωση επιλογής όπου η «κομματική» αριστεία επικράτησε κατά κράτος των ουσιαστικών και τυπικών προσόντων, που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είχαν ληφθεί υπόψιν.
Ακόμα και αν ο άνθρωπος δεν πρόλαβε να καθίσει στην καρέκλα του διοικητή, αφού υποχρεώθηκε σε παραίτηση μετά τον καταιγισμό των αντιδράσεων, πρόλαβε ωστόσο να γίνει γνωστός στο πανελλήνιο, εκτός από τα μέλη του Κυνηγετικού συλλόγου Τρικάλων όπου ήταν πρόεδρος.
Τι και αν ο έρμος ο «διοικητής» πάλευε από το 2016 να αναλάβει το συγκεκριμένο πόστο αποχωρώντας από τους ΑΝΕΛ επειδή του το έταξαν αλλά δεν τον έπραξαν!
Και εδώ ερχόμαστε στον στρουθοκαμηλισμό και τον παραλογισμό της ελληνικής πολιτείας.
Κάνει – δια της παραιτήσεως – αποδεκτή την κριτική για την τοποθέτηση ενός 80χρονου διοικητή νοσοκομείου, αλλά ταυτόχρονα απαγορεύει με νόμο σε έναν 70χρονο να γίνει πρόεδρος αθλητικής ομοσπονδίας.
Να του αναγνωρίσουμε όμως ότι κατάφερε να πείσει έναν ολόκληρο υπουργό για τις ικανότητές του και ο υπουργός με τη σειρά του, να πείσει ότι επρόκειτο για τον άριστο των αρίστων...
Προφανώς θα διέκρινε ότι η ενασχόλησή του ως προέδρου του Εκπολιτιστικού και Λαογραφικού Ομίλου Πιαλείας, ως μέλους χριστιανικών σωματείων, και ακόμα μέλος του ΔΣ του Α.Ο. Τρικάλων, ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Ιεροψαλτών Τρικάλων, μέλος συλλόγου φοιτητών στην Αγγλία και μέλος του σωματείου των μεταπτυχιακών σπουδαστών του Πανεπιστημίου του Νταντί στη Σκωτία, ήταν υπεραρκετά προσόντα για να διοικήσει ένα δημόσιο νοσοκομείο...
Υ.Γ.
Ακόμα περιμένουν οι ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης την επιδότηση για θερμάστρες εξωτερικού χώρου για τους καπνίζοντες...
