Του Νίκου Φιλιππίδη
Μπορεί ο κόσμος να θεωρεί τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, κάτι σαν τον «σοφό» του καφενείου, που έχει ταξιδέψει μακριά από το χωριό του και νιώθοντας αυτοπεποίθηση θεωρεί ότι μπορεί να λέει ότι επιλεκτικά θυμάται από τα ξένα, ωστόσο καμιά φορά οι θαμώνες ορθώνουν ανάστημα.
Η αλήθεια όχι με το ίδιο σθένος, όσο αν ήταν δεξιός ο πρώην υπουργός Οικονομικών.
Αλλιώς να είσαι ο Μπάμπης Παπαδημητρίου και να επιχειρηματολογείς υπέρ της αύξησης της τιμής του νερού για περιβαλλοντικούς λόγους και αλλιώς να είσαι ο «αριστερός» Ευκλείδης Τσακαλώτος και να προτείνεις μείωση των κονδυλίων για επίδομα θέρμανσης για τους ίδιους λόγους.
Πριν από λίγο καιρό θέλοντας να ασκήσει κριτική στην μισθολογική πολιτική της κυβέρνησης είχε παραπέμψει στα βιβλία των Τζορτζ Άκερλοφ και Τζόζεφ Στίγκλιτς, που έχουν βραβευτεί και με Νόμπελ.
Είχε αναφέρει τότε ότι οι αποδοτικοί μισθοί μπορούν να λειτουργήσουν «ως κίνητρο για τους εργαζόμενους και για τους εργοδότες να αυξήσουν την παραγωγικότητα με επενδύσεις».
Αμφισβητούμενη θεωρία ως προς την πρακτική της εφαρμογή στην παρούσα κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Ο «πονηρός» Συριζαίος ξέχασε τότε να μας πει ότι ο καθηγητής Τζωρτζ Άρθουρ Άκερλοφ πήρε μεν το νόμπελ οικονομίας το 2001 μαζί με τον Γ. Στίγκλιτς και τον Μ. Σπένς αλλά για άλλο θέμα και συγκεκριμένα, τις ασύμμετρες πληροφορίες στην λειτουργία των αγορών.
Είναι γνωστός ωστόσο πολύ πριν και για το βιβλίο του Efficiency Wage Models of the Labor Market (Μοντέλα μισθών αποτελεσματικότητας και αγορά εργασίας), που συνέγραψε μαζί με την σύζυγο του Τζάνετ Γέλεν, πρώην προέδρου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (2014-18)
Όταν η αναγνωρισμένη οικονομολόγος βρέθηκε στο τιμόνι της FED, προσάρμοσε την θεωρία στην πράξη και έθεσε ως πρώτο στόχο της πολιτικής της την αύξηση μεν των μισθών της μεσαίας τάξης που είχαν καθηλωθεί κατά την περίοδο της κρίσης, μέσα όμως από την σταθεροποίηση της οικονομίας.
Δεν έκανε δηλαδή το ανάποδο, αυτό που προτείνει ο πρώην υπουργός Οικονομικών, να αυξήσει τους μισθούς προκειμένου να αναπτυχθεί η οικονομία. Ούτε προφανώς διατήρησε τα βάρη στις πλάτες της μεσαίας τάξης, όπως έκανε ο Ε. Τσακαλώτος, μεροληπτώντας υπέρ των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας, επειδή διέκρινε ότι πρόκειται για την εκλογική του πελατεία.
Είπαμε άλλο θεωρία και άλλο πράξη. Άλλο οικονομική θεωρία και άλλο «Συριζιές»...
