Εκεί φτάσαμε.
Αν μου έλεγε ποτέ κανείς ότι θα συζητούσαμε στην Ελλάδα του 2020 έστω και σε θεωρητικό επίπεδο για «απαγόρευση κυκλοφορίας» θα γελούσα δυνατά. Φυσικά θα τον κοιτούσα με μισό μάτι. Τουλάχιστον. Δεν θα τσακωνόμουν βεβαίως. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει και να εκφράζεται ελεύθερα. Επίσης δύναται να μετακινείται κατά το δοκούν. Αλλοίμονο αν θεμελιώδεις ελευθερίες έμπαιναν στο μικροσκόπιο.
Μέχρι και χθες η απαγόρευση κυκλοφορίας ήταν το έσχατο μέτρο που θα επέτρεπε μία δημοκρατική πολιτεία στον εαυτό της κι απέναντι στους πολίτες της. Ακόμη είναι. Λειτουργεί ως (ανατριχιαστική) απειλή. Απαραίτητες τελικά και οι απειλές, κεκαλυμμένες ως «ανοιχτά ενδεχόμενα» αφού, όπως αποδείχθηκε περίτρανα, ακόμη κι αυτή, τη δραματική φορά: η κενότητα, η αδιαφορία και ο εγωισμός της βλακείας στέκονται αδάμαστα απέναντι στον οποιοδήποτε θάνατο, αλλά και τους χιλιάδες θανάτους. Στέκονται αχαλίνωτα απέναντι στην αρρώστια, τη σκληρή και εν δυνάμει ζοφερή πραγματικότητα. Μέχρι βεβαίως η πραγματικότητα να συνιστά βίωμα.
Για την βλακεία έχουν γραφτεί πολλά και ειπωθεί άλλα τόσα. Η επικινδυνότητά της είναι αποδεδειγμένη διαχρονικά. Είναι αναπόφευκτη η συναναστροφή μαζί της. Στέκεται πάνω από ηλικίες. Πέρα από πτυχία και προσόντα. Πρωτίστως επιβάλλεται να κάνουμε την αυτοκριτική μας συχνά και να επιβεβαιώνουμε, με τη βοήθεια των γύρω μας – όχι απαραίτητα του στενότερου περιβάλλοντος – ότι δεν την υπηρετούμε τυφλά κι οι ίδιοι (παύση για αυτοκριτική).
Σε ακραίες περιπτώσεις ωστόσο, νομίζω θα συμφωνήσετε κι εσείς, η βλακεία είναι τόσο προφανής που δεν χωρά υποκειμενικότητες. Ούτε χάδια. Ούτε υπομονή.
Κι αν μαζί με τους απείθαρχους ταλαιπωρηθούν και οι συνεπείς, αυτό το βάρος, οι δεύτεροι μπορούν να το σηκώσουν. Γιατί κατανοούν το σημαντικό, το ουσιώδες, το υπέρτερο. Και θέλουν να παραμείνουν υγιείς. Και ζωντανοί. Οι ίδιοι, οι δικοί τους άνθρωποι και οι γύρω τους. Ας κλείσουν λοιπόν δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, ό,τι χρειαστεί. Για να την περιορίσουμε. Να μην εξαπλωθεί. Η βλακεία δεν θα καταλάβει. Ο ιός μπορεί. Και θα σωθεί κόσμος: μαζί με την πλειοψηφία και η μειοψηφία.
