Του Φώτη Νάκου
Συγκρούσεις στη Βορειοανατολική Συρία με θύματα αμάχους και κύματα προσφυγιάς…
Μεταναστευτικό με χιλιάδες θύματα στον υγρό τάφο της Μεσόγειου και παζάρια με τις ανθρώπινες ζωές.
Τουρκική προκλητικότητα στην κυπριακή ΑΟΖ και Brexit πολλών επεισοδίων που συνοδεύεται από κεφάλαια οικονομικής αβεβαιότητας…
Σε όλες αυτές τις εξελίξεις η Ευρώπη παραμένει απαθής αν όχι θεατής.
Προφανώς το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης ξεθωριάζει εκ των έσω όταν οι πολίτες της βλέπουν, σε τόσο σημαντική καθημερινότητα, μια Ευρωπαϊκή Ένωση, ανίσχυρη, με ετερόκλητες συμμαχίες και σημαντικές διαφωνίες, να μην μπορεί να διαδραματίσει ρόλο και απλά να παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Πρόσφατα στη Συρία είδαμε τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ έστω και αλλοπρόσαλλο με συνεχείς εναλλαγές θέσεων και διατυπώσεων τελικά έναντι ανταλλάγματος να τιθασεύει τον εισβολέα Ταγίπ Ερντογάν και να του επιβάλει την 5νθήμερη συνθηκολόγηση του πυρός.
Ο έτερος γεωπολιτικός παίκτης Βλαντιμίρ Πούτιν να ψηλώνει τον σύμμαχό του Ασάντ και τελικά να βάζει τους δικούς του κανόνες στην περιοχή, αφήνοντας όμως τον Τούρκο πρόεδρο να υλοποιεί τους χάρτες που επέδειξε από το βήμα του ΟΗΕ για μια ζώνη εντός της Συρίας, όπου αποκλείονται οι Κούρδοι.
Οι Κούρδοι είναι ο μεγάλος χαμένος, καθώς για άλλη μια φορά εξαπατήθηκαν –αυτήν την φορά- από τους Αμερικανούς- αν και συντέλεσαν σημαντικά στην εξουδετέρωση των τζιχαντιστών, τώρα απέκτησαν κηδεμόνα τον Σύρο πρόεδρο Ασάντ και μετατίθεται για το μέλλον το όποιο απατηλό όνειρο τους για δημιουργία κουρδικού κράτους.
Μεγάλη χαμένη είναι και η Ευρώπη που απλά παρακολούθησε -όπως προείπαμε- τις εξελίξεις και για άλλη μια φορά δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα. Εμπόδιο που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ξανά, καθώς η Τουρκία εκβιάζει ανοικτά την Ευρώπη για το μεταναστευτικό αθετώντας συχνά –πυκνά την συμφωνία και ζητώντας σταθερά επιπλέον χρηματοδότηση.
Απαθής παραμένει η Ευρώπη και στις παράνομες τουρκικές γεωτρήσεις στην κυπριακής ΑΟΖ , αρκούμενη μόνο στη θεωρητική συζήτηση περί επιβολής κυρώσεων , οι οποίες ακόμα και αν επιβληθούν φαίνεται ότι είναι απλά τυπική διαδικασία και δεν πλήττουν ουσιαστικά την Τουρκία, καθώς θα συνεχίσει την πολιτική των προκλήσεων.
Και φθάνουμε στο κεφάλαιο Βrexit οι όποιες παλινωδίες έχουν κουράσει όχι μόνο τους Ευρωπαίους αλλά και κυρίως του Βρετανούς. Ακόμα κανείς δεν ξέρει τι μέλλει γενέσθαι και ενώ Ευρωπαίοι πολιτικοί πρώτης γραμμής δηλώνουν ότι δεν μπορούν να προβλέψουν με ακρίβεια τις συνέπειες ενός άτακτου Brexit.
Μόνο από αυτές τις έκτακτες κρίσεις είναι εύκολο λοιπόν να αντιληφθεί κανείς γιατί οι πολίτες των 27 κρατών της ΕΕ (δεν συμπεριλαμβάνω την Βρετανία), έχουν χάσει την πίστη τους στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
