Κλείσιμο

Το «whatever it takes» της Κριστίν Λαγκάρντ και το νέο «μπαζούκας» της ΕΚΤ

Το νέο «μπαζούκας» της Φρανκφούρτης είανι ένα οικονομικό εργαλείο που υψώνει ομπρέλα προστασίας για τις πιο ευάλωτες οικονομίες.

Του Χρυσόστομου Τσούφη

Η 15η Ιουνίου ίσως περάσει στην ιστορία ως η ημερομηνία που η Κριστίν Λαγκάρντ χρειάστηκε να πει το δικό της whatever it takes, βαδίζοντας στα χνάρια του προκατόχου της Μάριο Ντράγκι. Οι αγορές επιχείρησαν να αμφισβητήσουν την αποφασιστικότητα της ότι θα αποτρέψει τον κατακερματισμό της αγοράς κρατικού χρέους στην Ευρωζώνη, στέλνοντας τις αποδόσεις των ομολόγων – ακόμη και χωρών όπως η Γερμανία – στα ύψη και η ΕΚΤ απάντησε επιχειρώντας ματ 2 κινήσεις.

Βραχυπρόθεσμα βάζει στο τραπέζι 200δισ€ αποφασίζοντας ότι θα εφαρμόσει ευελιξία στις επανεπενδύσεις του χαρτοφυλακίου του PEPP, δεν θα αξιοποιεί δηλαδή τους τίτλους μόνο για την αντιμετώπιση κινδύνων που έχουν σχέση με την πανδημία.  

Ταυτόχρονα όμως, το Δ.Σ. της ΕΚΤ μετά από συνεδρίαση 3 ωρών, έδωσε εντολή να επιταχυνθεί η δημιουργία ενός οικονομικού εργαλείου «υψώνοντας» ομπρέλα προστασίας πολλών περισσότερων δισεκατομμυρίων από τα 200, για τις πιο ευάλωτες οικονομίες ώστε να μην είναι έρμαιο στις διαθέσεις των αγορών. 

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά του νέου «μπαζούκας» της Φρανκφούρτης μάλλον τα «περιστέρια» κατήγαγαν περήφανη νίκη κατά των «γερακιών» Ο μηχανισμός ο οποίος αναμένεται να είναι πλήρως λειτουργικός έως τον Σεπτέμβριο δεν διαχωρίζει τις χώρες σε «καλές» και «κακές», σε Βόρειες και Νότιες. Θα είναι αντίθετα στη διάθεση κάθε χώρας που θα βλέπει το κόστος δανεισμού της να αυξάνεται χωρίς δική της υπαιτιότητα, χωρίς δηλαδή να έχει προβεί σε ενέργειες που να αυξάνουν το χρέος ή το έλλειμμα της. Τότε ο μηχανισμός θα επεμβαίνει , θα αγοράζει τα ομόλογα της διατηρώντας τα επιτόκια σε βιώσιμα επίπεδα.  

Επιπλέον όλα δείχνουν πως ο μηχανισμός δεν συνοδεύεται από κανενός είδους αιρεσιμότητα. Δεν θα χρειάζεται δηλαδή μια χώρα να λάβει πρώτα συγκεκριμένα μέτρα εν είδει προαπαιτούμενων για να ενεργοποιείται πατιέται κάθε φορά η ...σκανδάλη του όπλου.  

Αυτή τη φορά αφορμή για την ενεργοποίηση της ΕΚΤ δεν ήταν κυρίως η Ελλάδα, της οποίας το όνομα απουσίαζε από τους τίτλους των μεγάλων Ευρωπαϊκών εφημερίδων για τις χώρες σε κίνδυνο – παρότι το κόστος δανεισμού αυξήθηκε πολύ – αλλά κυρίως η Ιταλία, η οποία είναι μια χώρα too big to fail. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις 20 Μαρτίου το κόστος δανεισμού της Ιταλίας διπλασιάστηκε στο 4,2%, ύψος απαγορευτικό για ένα κράτος που πρέπει να αντλήσει έως το τέλος του έτους 250δισ€. 

Στο άκουσμα των αποφάσεων της ΕΚΤ, οι αγορές αντέδρασαν με χαμόγελα με τις χρηματαγορές επιστρέφουν στο πράσινο και τις αποδόσεις των ομολόγων να υποχωρούν. Πλέον όλοι περιμένουν οι υποσχέσεις στο χαρτί να ...μεταφραστούν σε πράξεις και να διαλυθεί κάθε φόβος για μια νέα κρίση χρέους.