«Δεν μπορώ να αναπνεύσω» : Το αμερικανικό ειδύλλιο με το θάνατο κι η ανοικτή πληγή του ρατσισμού

Τρέιβον Μάρτιν, ετών 17. Πυροβολήθηκε θανάσιμα όταν επέστρεφε σπίτι του. Είχε μόλις αγοράσει καραμέλες. Ήταν 26 Φεβρουαρίου του 2012... Έρικ Γκάρνερ, ετών 43. Δολοφονείται από αστυνομικούς στη μέση του δρόμου. Στο βίντεο της βίαιης σύλληψής του ακούγεται να φωνάζει πως δεν μπορεί να αναπνεύσει. 

Τζορτζ Φλόιντ, ετών 46. Δολοφονείται από τέσσερις αστυνομικούς. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει...

H πληγή του ρατσισμού ταλανίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. 

Η χώρα που κατά τον Αβραάμ Λίνκολν γεννήθηκε από τον σπόρο της ελευθερίας και με την πεποίθηση ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι 155 χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου και την απελευθέρωση των σκλάβων "δεν μπορεί να αναπνεύσει".

"Η θεία χάρη, πόσο γλυκός ο ήχος ελεεί έναν φτωχό σαν κι εμένα"

Η Άντρεα Τζένκινς, αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου στη Μινεάπολη, αποτίει τον δικό της φόρο τιμής και ζητά ο ρατσισμός να κηρυχθεί πρόβλημα δημόσιας υγείας. 

"Γνωρίζω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Και γι' αυτό ζητώ από τους συναδέλφους μου, το Δήμαρχο και οποιονδήποτε άλλο νοιάζεται για την κοινότητά μας να κηρύξει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, να κηρύξει τον ρατσισμό ως πρόβλημα δημόσιας υγείας." τονίζει.

H Mινεσότα είναι μία προοδευτική Πολιτεία. Πατρίδα του Μπομπ Ντίλαν και του Φράνσις Σκοτ Φιτζέρλαντ, που το 2018 εκλέγει την 1η Σομαλή, μουσουλμάνα, πρόσφυγα, την 1η γυναίκα με χιτζάμπ στη Βουλή των Αντιπροσώπων την Ιλχάρ Ομάρ.

Όμως στη Μινεάπολη, τη μεγαλύτερή της πόλη, οι ανισότητες και ο ρατσισμός καλά κρατούν.

Με πληθυσμό 430.000 κατοίκους,το 60% στη Μινεάπολη είναι λευκοί ,το 20% είναι Αφροαμερικανοί ενώ το 10% και 6% είναι Ισπανόφωνοι και Ασιάτες αντίστοιχα.

Το να είσαι μαύρος στην Αμερική δεν θα έπρεπε να αποτελεί έγκλημα. 

Το να είσαι μαύρος στην Αμερική δεν θα έπρεπε να αποτελεί έγκλημα, τονίζει ο Tζεικομπ Φρέι.

Όμως στη χώρα των άκρων το δηλητήριο του ρατσισμού δεν έπαψε να κυλά. Από την αιματηρή εξέγερση του Ντιτρόιτ το 1967 και την εξέγερση του Μαϊάμι το 1980 με τους 18 νεκρούς. Από τις ταραχές του Λος Άντζελες το 1992 με τους έως και 63 νεκρούς και το Φέργκιουσον το καλοκαίρι του 2014... Το «Αμερικανικό Ειδύλλιο» με το θάνατο καλά κρατεί. 

Ο πόνος που δεν ξεχνά

"Έχω άσχημα νέα για όλους σας, για όλους τους συμπολίτες μας, και για τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που αγαπούν την ειρήνη. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε μετά από πυροβολισμό απόψε στο Μέμφις του Τενεσί."

Ο μαύρος ηγέτης είναι νεκρός. Ο Ρόμπερτ Κένεντι μιλά στην Ιντιανάπολη αμέσως μετά τη δολοφονία του. 

Εκεί κάνει λόγο για τον πόνο που δεν ξεχνά. Και κατευνάζει το πλήθος. 

Η Ιντιανάπολη είναι η μόνη πόλη που εκείνο το βράδυ δεν τυλίγεται στις φλόγες... 

Για όλους όσοι είστε μαύροι και μπαίνετε στον πειρασμό να γεμίσετε με μίσος και δυσπιστία γι' αυτή την πράξη απέναντι σε όλους τους λευκούς, θα ήθελα να σας πω ότι επίσης νιώθω στη δική μου καρδιά το ίδιο συναίσθημα. Ένα μέλος της οικογένειάς μου δολοφονήθηκε, αλλά δολοφονήθηκε από έναν λευκό άνδρα.Μπορούμε να προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση ως χώρα, με ακόμη μεγαλύτερη πόλωση - μαύροι ανάμεσα σε μαύρους και λευκοί ανάμεσα σε λευκούς, γεμάτοι μίσος ο ένας για τον άλλον. Ή μπορούμε να κάνουμε προσπάθεια, όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, να καταλάβουμε και να κατανοήσουμε, και να αντικαταστήσουμε αυτή τη βία, αυτόν τον λεκέ αίματος που εξαπλώνεται στη χώρα μας, προσπαθώντας να καταλάβουμε, να συμπονέσουμε και να αγαπήσουμε. 

Αυτά είχε πει εκείνο το βράδυ της 4ης Απριλίου ο πρώην υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ.

Ο Κένεντι δύο μήνες μετά πέφτει νεκρός. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής γεννούν γενναίες Ρόζες που αρνούνται να σηκωθούν από τη θέση τους για να καθίσει ένας λευκός στο λεωφορείο αλλά και πολλούς δειλούς Ντέρεκ Σόβιν που αρνούνται να σηκώσουν το γόνατό τους από το λαιμό της δημοκρατίας...

Πηγή: skai.gr