Η Καμπαζιταξέλη και ο σημαντικός ρόλος της χημειοθεραπείας στο μεταστατικό καρκίνο του προστάτη

Όπως θα έχει διαπιστώσει κανείς από τις επισημάνσεις και τις αναλύσεις των γιατρών που φιλοξενήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στα άρθρα μας, ο καρκίνος του προστάτη βρίσκεται στο επίκεντρο της έρευνας  τα τελευταία χρόνια. Νέα φάρμακα έχουν εγκριθεί από το 2010 και μετά, δίνοντας πολλαπλές θεραπευτικές επιλογές για τους ασθενείς που βρίσκονται στο ίδιο στάδιο της νόσου. Το γεγονός αυτό συνεπάγεται την ανάγκη για εξατομικευμένη θεραπεία, συνεργασία των ιατρών διαφορετικών ειδικοτήτων αλλά και την ορθολογικότερη χορήγησή τους.
Η έγκριση της δοσεταξέλης σε συνδυασμό με πρεδνιζόνη στην κλινική πράξη από το 2004 έφερε επανάσταση στη θεραπευτική προσέγγιση της ορμονοανθεκτικής νόσου με χημειοθεραπεία. Η υιοθέτηση χημειοθεραπευτικού σκευάσματος στην ορμονοανθεκτική νόσο, προκάλεσε ισχυρό ενδιαφέρον για την κυτταροτοξική θεραπεία και στην ορμονοευαίσθητη νόσο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στα χρόνια που ακολούθησαν την έγκριση της δοσεταξέλης, το φάρμακο δοκιμάστηκε και στην ορμονοευαίσθητη νόσο σε συνδυασμό με ορμονοθεραπεία (ΑDT). Τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δημοσιεύθηκαν πέρυσι και δύο μήνες νωρίτερα η τελική δημοσίευση της μελέτης έδειξε ότι και σε αυτό τον πληθυσμό ασθενών, η προσθήκη της «παλαιότερης χημειοθεραπείας» δοσεταξέλη στην αρχική ορμονική θεραπεία, βελτίωσε σημαντικά την επιβίωση των ασθενών. Οι ασθενείς που έλαβαν συνδυαστική χημειο-ορμονο θεραπεία είχαν πλεονέκτημα επιβίωσης 13.6 μηνών σε σύγκριση με όσους έλαβαν μόνο ορμονοθεραπεία, ενώ το όφελος αυτό ήταν περισσότερο έκδηλο στους «υψηλού-φορτίου» ασθενείς (πάνω από 4 οστικές μεταστάσεις, απομακρυσμένες οστικές μεταστάσεις ή σπλαχνική νόσος), οι οποίοι είχαν πλεονέκτημα επιβίωσης 17 μηνών σε σύγκριση με όσους έλαβαν μόνο ορμονοθεραπεία. Με βάση τα δεδομένα αυτά, τροποποιήθηκαν τόσο οι Ευρωπαϊκές όσο και οι Ελληνικές κατευθυντήριες οδηγίες και ο συνδυασμός ADT και δοσεταξέλη συνιστάται ως πρώτης γραμμής θεραπεία στη μεταστατική, ορμονοευαίσθητη νόσο σε ασθενείς με υψηλό φορτίο νόσου που είναι σε θέση να λάβουν χημειοθεραπεία.
Δεδομένου του έντονου ενδιαφέροντος για τη θέση της κυτταροτοξικής θεραπείας στο μεταστατικό ορμονοανθεκτικό ή ευνουχοάντοχο καρκίνο του προστάτη (mCRPC), η καμπαζιταξέλη, επιλέχθηκε μεταξύ 450 μορίων για να μελετηθεί περαιτέρω διότι αφενός είναι δραστική ακόμα και στους όγκους που είναι ανθεκτικοί στη δοσεταξέλη αλλά αφετέρου φάνηκε να έχει και ένα ευνοϊκότερο προφίλ ασφάλειας σε σύγκριση με τη δοσεταξέλη. Η καμπαζιταξέλη σε συνδυασμό με πρεδνιζόνη, εγκρίθηκε το 2010, δεικνύοντας στατιστικά σημαντική διαφορά στη διάμεση επιβίωση και υψηλότερα ποσοστά ανταπόκρισης του όγκου και απάντησης στο PSA ως προς το φάρμακο που συγκρίθηκε (μιτοξαντρόνη). Μεταγενέστερες αναλύσεις έδειξαν επίσης ότι η καμπαζιταξέλη συνδέεται με ένα σημαντικό μακροπρόθεσμο όφελος στη διετή επιβίωση σε σύγκριση με τη μιτοξαντρόνη και αποτέλεσε την πρώτη μελέτη που έδειξε πλεονέκτημα επιβίωσης μετά θεραπεία με δοσεταξέλη. Η συνολική εμπειρία σε προγράμματα πρώιμης πρόσβασης στην Ευρώπη, έδειξαν επίσης ότι η καμπαζιταξέλη τείνει να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ασθενών και αποτελεί μια σημαντική θεραπευτική επιλογή για αυτούς τους ασθενείς.
Μετά το 2010, οι υπάρχουσες θεραπευτικές επιλογές στην Ευρώπη για το mCRPC συμπεριλαμβάνουν μεταξύ άλλων θεραπειών τόσο τη χημειοθεραπεία (δοσεταξέλη και καμπαζιταξέλη) αλλά και την στοχευμένη ορμονοθεραπεία (οξική αμπιρατερόνη και ενζαλουταμίδη).  Η επιλογή της χημειοθεραπείας ή της ορμονοθεραπείας δεν θα πρέπει να εξαντλείται στην εμφάνιση ανεπιθύμητων συμβαμάτων ή στην ηλικία των ασθενούς, δεδομένου ότι είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν με προφυλακτική αγωγή ή είναι παροδικά. Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να εξατομικεύεται η θεραπεία μετά τη σύγκλιση ογκολογικών συμβουλίων και την από κοινού στρατηγική προσέγγιση του ασθενούς σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της νόσου και τις προτιμήσεις του.


Πηγή: Γιώργος Σακκάς