«Πολιτική ανοησία η πρόταση περί επιτρόπου»

Κατά της γερμανικής πρότασης για δημοσιονομικό επίτροπο στην Ελλάδα τάσσονται σε δύο άρθρα οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς.

Ο ανταποκριτής της εφημερίδας στην Ουάσινγκτον, Άλαν Μπίτι εκτιμά ότι μια τέτοια κίνηση δε θα έλυνε τα προβλήματα της ευρωζώνης.

Εξετάζοντας την πρόταση από τη γερμανική οπτική γωνία αναγνωρίζει ότι η αδυναμία διόρθωσης των επιπτώσεων δεκαετιών δημοσιονομικής και οικονομικής κακοδιαχείρισης λόγω της ενδημικής πολιτικής δυσλειτουργίας στην Ελλάδα, δίνει στις χώρες-πιστωτές το δικαίωμα κατάρτισης ενός αυστηρού δημοσιονομικού πλαισίου.

Από μια άλλη οπτική γωνία, όμως, χαρακτηρίζει την πρόταση «εξωφρενική». Ένα περιφερειακό φτωχότερο έθνος ενθαρρύνθηκε να ενταχθεί σε μια κακοσχεδιασμένη νομισματική ένωση, στην οποία οι χώρες που επέβαλαν τους κανόνες δανεισμού πρώτες τους παραβίασαν χωρίς τιμωρία. Μετά ενθάρρυναν τις δικές τους τράπεζες να δανείσουν αλόγιστα σε αυτή τη χώρα της περιφέρειας. Όταν τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά, οι πλούσιες χώρες έσπευσαν να διασώσουν τις τράπεζές τους χρεώνοντας την οφειλέτρια χώρα με περισσότερα δάνεια ώστε να μπορέσει να αποπληρώσει τα χρέη της προς τις τράπεζες αυτές και επιπλέον ορίζοντας έναν ξένο επιτηρητή για να αποσπά πληρωμές κάνοντας χρήση νομικής ισχύος.

Υπό αυτό το πρίσμα, σύμφωνα πάντα με το συντάκτη των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, η Ελλάδα μοιάζει με την περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου που τελεί υπό ευρωπαϊκή εποπτεία από την ανεξαρτητοποίησή του από τη Σερβία το 2008. «Κάθε χώρα που αποδέχεται χρήματα διάσωσης εκχωρεί κάποια από την ελευθερία κινήσεων – αυτή είναι η βάση των προγραμμάτων του ΔΝΤ – αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ συγκεκριμένων προσωρινών όρων σε αντάλλαγμα για τα δάνεια και αποδοχής μόνιμης απώλειας της δημοσιονομικής αυτονομίας», σχολιάζει ο κ. Μπίτι.

Προσθέτει ότι όσον αφορά την ιδέα ότι ο ορισμός δημοσιονομικού επιτηρητή στην Ελλάδα αποτελεί αναγκαίο βήμα προς τη δημοσιονομική ένωση, οι κανόνες επί των κυβερνητικών χρεών και ελλειμμάτων δεν συνιστούν μια τέτοια ένωση χωρίς ένα ευρύτερο σύστημα μεγάλης κλίμακας μόνιμης μεταφοράς κεφαλαίων και κοινής διανομής ρίσκου.

Ο συντάκτης παρομοιάζει τελικά την Ελλάδα με την Αίγυπτο του 19ου αιώνα, όπου η αναδιάρθρωση της βιομηχανίας βάμβακος από τις πλούσιες χώρες στα πρότυπα των σημερινών προγραμμάτων του ΔΝΤ και στο όνομα της οικονομικής αποδοτικότητας κατέληξε να πυροδοτήσει εθνικιστική δυσαρέσκεια.

Καταλήγει ο Άλαν Μπίτι ότι ίσως η γερμανική πρόταση ήταν ένα σχέδιο ώστε να εξοργιστεί η Ελλάδα τόσο ώστε να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Αλλά η αποχώρησή της ή ο διορισμός επιτρόπου δε θα έλυναν τα προβλήματα του ευρώ.

Στο κύριο άρθρο των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, εξάλλου, σχολιάζεται ότι δεν είναι ξεκάθαρο πώς ένας δημοσιονομικός κομισάριος θα είχε διαφορετικές εξουσίες από την τρόικα και εν πάση περιπτώσει λίγο θα άλλαζε τον ανασχετικό ρόλο της ελληνικής γραφειοκρατίας. Η εφημερίδα χαρακτηρίζει την πρόταση «πολιτική ανοησία» που έχει προκαλέσει ζημιά και ένα ακόμα από τα πολλά ατυχή περιστατικά που εύκολα τροφοδοτούν το αντιγερμανικό αίσθημα.

Τονίζεται τέλος ότι τα απογοητευτικά δημοσιονομικά στοιχεία του 2011 οφείλονται σε μεγάλο μέρος στην αντιφατική επίπτωση του προγράμματος προσαρμογής: η άρνηση εξέτασης του κατά πόσο οι περικοπές δαπανών μπορούν να ενισχύσουν τα βάρη του χρέους δεν αποτελεί συνέπεια, αλλά ισχυρογνωμοσύνη. «Ενώ η Αθήνα έχει να λογοδοτήσει για πολλά, η προειδοποίησή της ενάντια στην υποχρεωτική επιλογή μεταξύ βοήθειας και εθνικής αξιοπρέπειας πρέπει να εισακουστεί από όλους, καταλήγει το άρθρο.


Πηγή: skai.gr