Οι δημοσκοπήσεις μας διασκεδάζουν κάθε τόσο με τους συμπατριώτες μας που πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, ότι τα εμβόλια είναι επικίνδυνα, ότι μας κρύβουν το φάρμακο κατά του καρκίνου, ακόμα και ότι ήταν σκηνοθετημένο το ότι ο άνθρωπος πάτησε στην σελήνη. Μα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;
Αλλά γιατί είναι περισσότερο αφελείς από τους άλλους που πίστεψαν ότι τα οικονομικά μας ήταν μια χαρά και τα μαγείρεψαν οι Ευρωπαίοι και ο Γεωργίου; Ή πάλι ήταν βέβαιοι ότι οι Παπανδρέου φώναξαν το ΔΝΤ για να κερδοσκοπήσουν σε βάρος της χώρας; Για να μην πούμε για εκείνους που άκουγαν ότι οι Ευρωπαίοι θα μας παρακαλάνε να μας δανείσουν και το έχαψαν ή πίστεψαν ότι θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν;
Γελάτε; Καλά κάνετε αρκεί να μην πιστέψατε κι εσείς το Ζάππειο 1 ή έστω το Ζάππειο 2. Για να μην θυμηθούμε δηλαδή το λεφτά υπάρχουν. Και μην κρύβεστε πίσω από την δεύτερη πρόταση, το αρκεί να τα αναζητήσουμε, γιατί εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Δεν μπορούμε όπως δεν μπορέσαμε ποτέ να τα ανακτήσουμε.
Κι αυτά μέσα στην τελευταία 8ετία, γιατί αν πάμε πιο πίσω θα βρούμε και αν θα βρούμε. Όπως φυσικά και στην εξωτερική πολιτική. Πού είναι αυτός που ορκιζόταν ενώπιον Θεού(!) και ανθρώπων ότι δεν θα επιτρέψει να μπει σε διαπραγμάτευση το όνομα και τώρα εκφράζει την εμπιστοσύνη του στον υπουργό; Για να μην πούμε για τους άλλους που παραδίδουν μαθήματα πατριωτισμού, ότι δεν ανήκουν στους illuminati αριστερούς, ακούνε την φωνή του λαού, δεν είναι γκρουπούσκουλο διανοουμένων της κακιάς ώρας. Αλήθεια; Και ότι το όνομα θα έχει ξεχαστεί σε 20 χρόνια ποιος αρχηγός γκρουπούσκουλου το είχε πει άραγε; Για να μην θυμηθούμε ποιος και γιατί κληροδότησε το πρόβλημα, ποιοι κατηγορούσαν ποιους για προδότες.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Σώρρα, θα πείτε. Όμως έχουν, γιατί ο Σώρρας είναι ένα ακραίο σύμπτωμα της ίδιας ασθένειας. Ενός διαλόγου που όταν δεν καταφεύγει σε συνωμοσίες και ψέματα, στηρίζεται σε απλουστεύσεις και αφορισμούς τελείως αναντίστοιχους με τα σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Ενός διαλόγου σε μαύρο άσπρο και στη διαπασών με ένα συγκεκριμένο σετ επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων, χωρίς τον παραμικρό αναστοχασμό. Ενός διαλόγου ασώματων κεφαλών. Για αυτοκριτική ούτε να το συζητάμε.
Είναι αυτή ακριβώς η γοητεία των απλουστεύσεων που επιτρέπουν στους κάθε λογής λαθρέμπορους ιδεών όχι απλώς να επιπλέουν αλλά και να βρίσκουν συχνά μεγάλα ακροατήρια. Κι είναι λάθος να πιστεύουμε ότι είμαστε άτρωτοι σ αυτές τις επιρροές, ότι οι λογικοί άνθρωποι δεν πέφτουν σε τέτοιες παγίδες. Πέφτουν και πέφτουμε πολύ πιο συχνά από ότι νομίζουμε.
Εύκολη απάντηση δεν υπάρχει. Βρήκα πολύ ωστόσο ανακουφιστική την γνώμη ενός δημοσιογράφου που δημοσιεύτηκε στους New York Times: «Απέναντι στην τάση να ερμηνεύουμε το κάθε τι σύμφωνα με μια απλουστευτική φόρμουλα, λίγη ταπεινοφροσύνη θα βοηθούσε», ένα «δεν ξέρω» μερικές φορές θα ήταν πιο υγιές. Για να το πούμε διαφορετικά, στην Ελλάδα θέλει πολύ θράσος να παραδίδει κανείς μαθήματα γιατί κανείς δεν είναι αθώος του αίματος. Όλοι λίγο πολύ βάλαμε το χεράκι μας για το σημερινό αδιέξοδο. Αντί να πιάνουμε τα μετερίζια, λίγη ταπεινοφροσύνη θα μας έκανε καλό.
Πηγή: Παντελής Καψής
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
