Η μαύρη -κατράμι- αλήθεια είναι ότι η ΝΔ, 41 χρόνια μετά την ίδρυσή της από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, θεωρείται πλέον προϊόν του οποίου η ημερομηνία λήξης ξεπεράστηκε προ πολλού, που διέψευσε τις προσδοκίες και δεν συγχρονίζεται πια με μεγάλα κοινωνικά στρώματα οπόταν και δεν τα εκφράζει. Και η διαδικασία για την εκλογή νέου προέδρου, που θυμίζει όχι ορνιθοτροφείο, αλλά θηριοτροφείο έως και φρενοκομείο, κατάφερε ένα ακόμη σοβαρό πλήγμα στην εικόνα της μείζονος αντιπολίτευσης.
Είναι οι υποψήφιοι για την ηγεσία της ΝΔ φουσκωμένοι διάνοι που βιάζονται να έρθουν τα Χριστούγεννα μόνο και μόνο για να σφαγούν στα πόδια του “τρίτη φορά μνημονιακά” πρωθυπουργού; Σε μια περίοδο που οι εκτιμήσεις των δημοσκόπων συγκρίνονται για την αποτελεσματικότητά τους με την καφεμαντεία/ ταρομαντεία της κυρά Γαρουφαλιάς από τα Πετράλωνα και με το κοινωνικό σώμα σε τύρβη μια τέτοια εκτίμηση φαντάζει πρόωρη και παρακινδυνευμένη. Η αλήθεια όμως είναι ότι με την εκλογή κατάλληλης ηγεσίας η ΝΔ ίσως έχει την τελευταία ευκαιρία να παραμείνει κόμμα διεκδίκησης της εξουσίας πείθοντας ότι διαθέτει σχέδιο για την «επόμενη μέρα» της χώρας.
Προϋπόθεση για την ανάκαμψη της ΝΔ στις εσωκομματικές εκλογές είναι να αναδειχθεί ένας πρόεδρος που θα μπορέσει πρωταρχικά να προβεί σε τολμηρές ρήξεις στην παράταξη πριν επιχειρήσει την επανασυγκόλληση με την κοινωνία. Η ΝΔ πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων σε πρόσωπα/δομές/νοοτροπία και να αποσαφηνίσει άπαξ δια παντός το ιδεολογικοπολιτικό στίγμα της. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος χρειάζεται όραμα και πυγμή, και όχι απλώς καλές προθέσεις, ή μεγαλόστομες αοριστολογίες περί “νέας γενιάς”. Για να παραμείνουμε στο “φτερά και πούπουλα” (μη πάει ο νους σας αλλού...) κλίμα στη Συγγρού, προπάντων στο κοτέτσι πρέπει να υπάρχει ένας κόκορας, μακριά από επιτροπείες, βαρόνους, κόμητες, κομήτες και κότες λυράτες.
Είναι αρκετό ο νέος αρχηγός να φέρει εις πέρας το άκρως επισφαλές εγχείρημα του “άλλαξε τα όλα” στο κόμμα; Ας αναλογιστούμε εδώ ότι ο λαμπερός (τουλάχιστον στο εσωτερικό, γιατί έξω δεν πάμε καλά if yu no wat I min...) Αλέξης Τσίπρας ήταν μεν ο πρώτος έλληνας πρωθυπουργός που επανεξελέγη έχοντας επιψηφίσει μνημόνιο, εντούτοις δεν έχει κληθεί ακόμη να το διαχειριστεί ούτε να ελέγξει τις συνέπειές του στην κοινωνία. Με το κατάλληλο πρόσωπο, η αναπόφευκτη διαχειριστική φθορά της κυβέρνησης και η επακόλουθη απομάγευση από τις συνέπειες του τρίτου μνημονίου, μπορεί να επαναπατρίσει πολίτες στη ΝΔ αλλά και να επανενεργοποιήσει πολλούς εκλογείς από το παραγνωρισμένο πρώτο κόμμα της αποχής της 20ης Σεπτεμβρίου που ανήλθε στο εκκωφαντικό 43,43% (χώρια το 2,42% των άκυρων/λευκών). Ίσως τότε, και μόνο τότε, η γαλάζια γαλοπούλα να μην είναι το κυρίως πιάτο του οικοδεσπότη του δείπνου, αλλά οι ρόλοι να αλλάξουν.
Αλλά όπως λένε και οι Αγγλοσάξονες η απόδειξη του πόσο καλή είναι μια πουτίγκα (με κιμά γαλοπούλας ενδεχομένως) βρίσκεται στο φάγωμα.
Follow @stelioskandias
Πηγή: Στέλιος Κάνδιας
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
