Ο χρόνος και το χρήμα

Μη βιαστείτε να πιστέψετε ότι επιτίθεμαι στον κ. Τσίπρα. Και να μην εμπιστεύεστε τις Wiki-ερμηνείες των λέξεων που εμπεριέχουν έννοιες δύσκολες στους μη φιλοσοφημένους αριστερούς. Το να διαθέτει ο πολιτικός καλή αντίληψη του οπορτουνιστικού οφέλους αποτελεί αρετή και γι’ αυτόν και για τον τόπο. Μακάρι οι πολιτικοί μας να είχαν, ειδικώς την τελευταία πενταετία, υποταχθεί περισσότερο στις ανάγκες της στιγμής, αντί να κυβερνούν με τον φόβο των μεταχρονολογημένων επιταγών του λαϊκισμού.

Δυστυχώς για εμάς, ο κ. Τσίπρας είχε απλήρωτους λογαριασμούς με το κόμμα του, τους οποίους χρειάστηκε, με τρόπο τελείως οπορτουνιστικό, να εξοφλήσει πριν ασχοληθεί στα σοβαρά με τα προβλήματα που του ανέθεσε η Βουλή.

Τώρα, όμως, ο επιβεβαιωμένος πρωθυπουργός
θα αισθανθεί στους ώμους του τη βαρύτητα του χρόνου. Πρέπει, μέσα σε λίγες εβδομάδες, να κάνει όσα δεν έκανε όλους αυτούς τους μήνες. Από πρακτική άποψη, θα μπορούσε να έχει κλείσει τα πάντα όσα περιλάμβανε η διαπραγμάτευση με τους εταίρους πριν από το τέλος του Φεβρουαρίου.

Η συμφωνία σε μια νέα πιστωτική γραμμή ήταν αρκετή για να αντιμετωπιστούν οι όποιες διαφορές χρηματοδότησης θα προέκυπταν μεταξύ του εγκεκριμένου προϋπολογισμού και των προσαρμογών που θα επεδίωκε η νέα κυβέρνηση. Αν η ομάδα Τσίπρα είχε νωρίτερα κατανοήσει πόσο συμφερότερο ήταν γι’ αυτήν (αλλά βεβαίως και για τον τόπο) να έρθει σε συμφωνία με τους εταίρους, τότε, θα είχαμε κερδίσει τουλάχιστον 18 ίσως και 24 μήνες, συγκριτικά με την παρούσα θλιβερή κατάσταση διάλυσης. Στον δημοσιονομικό τομέα, ο κ. Τσίπρας πρέπει να εφαρμόσει τα μέτρα που ψήφισε για να κλείσει το έλλειμμα του τρέχοντoς προϋπολογισμού. Χωρίς την αυστηρή εφαρμογή τους δεν μπορεί να στήσει τον προϋπολογισμό του 2016 με το πλεόνασμα που συμφώνησε.

Ακόμη δυσκολότερο θα είναι για τον πρωθυπουργό να συντάξει όλα τα μέτρα που θα περιληφθούν στο νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2016-2019. Θα κατανοήσουμε τα αγκάθια του συγκεκριμένου εγχειρήματος, αν σκεφτούμε ότι το δεύτερο αυτό Μεσοπρόθεσμο ισοδυναμεί με ένα τέταρτο... μνημόνιο. Θυμηθείτε την τεράστια κοινωνική αναστάτωση, με χαρακτηριστικότερες τις κινητοποιήσεις των «αγανακτισμένων» και την ηγεμονική δημόσια παρουσία των δραχμιστών που πυροδοτήθηκαν την άνοιξη του 2011, από το πρώτο Μεσοπρόθεσμο.

Εφεξής, η δημόσια διοίκηση πρέπει να εφαρμόζει κάθε μέρα τις διάφορες διατάξεις εξοικονομήσεων, φορολογήσεων, συνταξιοδοτικών επανα-υπολογισμών, επανα-τιμολογήσεων (π.χ. φάρμακα), κατάργησης εμποδίων σε επαγγέλματα και άλλα πολλά που δεν έχουν τελειωμό.

Η Καθημερινή 21/9/2015
Πηγή: Μπάμπης Παπαδημητρίου