«Αρχικά, οι κατ΄ εξακολούθηση δολοφονίες θεωρούνται προμελετημένες, περιλαμβάνοντας φαντασιώσεις σχετικά με το αδίκημα και λεπτομερή σχεδιασμό. Όταν ο χρόνος είναι κατάλληλος και ο δράστης - δολοφόνος έχει «ηρεμήσει» συναισθηματικά από την προηγούμενη ανθρωποκτονία, επιλέγει το επόμενο θύμα του και προχωρεί στην εκτέλεση του σχεδίου του», μας λέει ο διοικητής της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής και εκ των εμπειροτέρων ανώτατων αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, Χρήστος Παπαζαφείρης.
Χαρακτηριστικοί δράστες αυτού του είδους είναι ο «δράκος του Σέιχ- Σου, ο H. L. Lucas στις ΗΠΑ, ο οποίος κατέθεσε ότι σκότωσε 350 ανθρώπους κατά την περίοδο 1975 - 1983 και το ζευγάρι των F. και R. West στο Hνωμένο Bασίλειο, το οποίο σε διάστημα 18 χρόνων κακοποίησε σεξουαλικά και σκότωσε 27 κοπέλες, συμπεριλαμβανόμενης και της μεγαλύτερης κόρης τους.
Ποιό είναι, όμως, το ψυχολογικό προφίλ των συγκεκριμένων δολοφόνων και κυρίως τι είναι αυτό που τους ωθεί στη διάπραξη επαναλαμβανόμενων και αποτρόπαιων εγκλημάτων;
Οπως επισημαίνει ο κ.Παπαζαφείρης,"με βάση τις προηγούμενες παρατηρήσεις, εύκολα οδηγείται κανείς στη διαπίστωση ότι σημαντικό ρόλο στην τελική εκδήλωση της εγκληματικής πράξης έχουν οι φαντασιώσεις του δράστη. Για πολλά χρόνια οι θεωρίες που αναπτύχθηκαν για να ερμηνεύσουν τις ενέργειες των δραστών αυτών, στηρίχθηκαν στην άποψη ότι υπάρχει για τον καθένα, κάποιος τύπος «ιδεατού» θύματος, το οποίο καταδιώκει.
Η μελέτη, όμως, αυτών των περιπτώσεων, δείχνει ότι αυτό που συμβαίνει, είναι μία διαδικασία αποπροσωποποίησης αναφορικά με τα θύματα που επιλέγονται. Στο πλαίσιο της παρόρμησης για την αφαίρεση της ζωής του θύματος, ένα άτομο καλύπτει τις φαντασιωσικές ανάγκες του δράστη.
Ένα από τα συνήθη χαρακτηριστικά των serial killers είναι ότι πιστεύουν πως δεν πρόκειται ποτέ να συλληφθούν.
Μια κατηγορία κατά συρροή δολοφόνων έχουν σεξουαλικά κίνητρα, θα πει ο κ.Παπαζαφείρης. Οι δράστες που διαπράττουν ανθρωποκτονίες με σεξουαλικά κίνητρα, συχνά συνεχίζουν τη δράση τους μέχρι να συλληφθούν. Αλλωστε, είναι μάλλον συχνό φαινόμενο ο δράστης μιας σεξουαλικής επίθεσης να σκοτώνει το θύμα του, ώστε να αποφύγει τη σύλληψη του. Για μερικούς βιαστές, η χρήση βίας είναι συχνά αναγκαία για να έχουν σεξουαλική διέργεση, έτσι το θύμα μπορεί να θανατωθεί είτε ηθελημένα, είτε συμπτωματικά.
Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως περιπλανώνται και σκοτώνουν τα θύματά τους, τα οποία πολύ συχνά είναι και αυτά περιπλανώμενα άτομα και όχι σταθερά μέλη μιας κοινωνίας. Τα θύματα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι άτομα, τα οποία ζουν στο κοινωνικό περιθώριο, όπως αλκοολικοί, χρήστες παράνομων ουσιών, πόρνες ή έφηβοι και παιδιά που έχουν φύγει από το σπίτι τους.
Τα χαρακτηριστικά αυτά των θυμάτων, δυσκολεύουν σημαντικά τη δυνατότητα που έχουν οι διωκτικές αρχές να συλλέξουν στοιχεία για την ταυτότητά τους. Συχνά το μόνο εργαλείο για την αναγνώριση,ανακάλυψη και σύλληψη του δράστη είναι η διενέργεια ψυχολογικής αυτοψίας, (δημιουργία προφίλ του δράστη).
Οι περισσότεροι από τους ερευνητές στον τομέα αυτό υποστηρίζουν ότι οι ανθρωποκτονίες αυτού του τύπου, δεν διαπράττονται για κάποιο υλικό όφελος, αλλά πιθανώς σχετίζονται με την επιθυμία του δράστη να αποκτήσει εξουσία έναντι του εκάστοτε θύματος. Ο δράστης παίρνει ικανοποίηση από την πράξη της ανθρωποκτονίας αυτής καθ΄ εαυτής, ενώ άλλοι μελετητές θεωρούν πιο σημαντική τη διαδικασία απογύμνωσης του θύματος από κάθε σύμβολο σταθερότητας και ισχύος ( απογύμνωση, κλείσιμο των ματιών κ.α.). Κάποιοι από τους δράστες βλέπουν τους εαυτούς τους ως «αποστόλους» που έχουν την εντολή να απαλλάξουν τον κόσμο από συγκεκριμένα άτομα, όπως είναι οι πόρνες και οι ομοφυλόφιλοι.
Μια κατηγορία κατά συρροή δολοφόνων είναι αυτή των σαδιστών. Οι σαδιστές δράστες έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, όπου η ανθρωποκτονία συνδυάζεται με σεξουαλική δραστηριότητα και βασανισμούς. Οι ανθρωποκτονίες αυτές δεν σχετίζονται στο σύνολό τους, με σεξουαλικές διαστροφές, αλλά η ηδονιστική ευχαρίστηση του δράστη προέρχεται από τη συνολική διαδικασία της απόλυτης εξουσίας επί του θύματος ζωντανού και νεκρού. Συχνά τέτοιες ανθρωποκτονίες αποτελούν μέρος του τελετουργικού παραθρησκευτικών τελετών.
Υποθέσεις ανθρωποκτονιών, κατά συρροή δολοφόνων, που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη
Ο δολοφόνος των ιερόδουλων
Στις 29 Οκτωβρίου του 1995, κοντά στα διόδια της Τραγάνας, ανακαλύπτεται τυχαία το τεμαχισμένο πτώμα της 29χρονης ιερόδουλης Ελένης Παναγιωτοπούλου. Διασκορπισμένα μέλη της βρέθηκαν σε διάφορα σημεία της περιοχής. Αιτία θανάτου: στραγγαλισμός. Δύο μήνες μετά, σε ένα αδιέξοδο του Βοτανικού, περαστικοί ανακαλύπτουν το πτώμα της 26χρονης ιερόδουλης Αθηνάς Λαζάρου και αυτή στραγγαλισμένη.
Μετά από καταγγελίες ιερόδουλων στην αστυνομία, οι Αρχές ξεκινούν έρευνες για την ταυτότητα ενός αγνώστου νεαρού με λευκό φορτηγάκι, ο οποίος επιτίθεται σε ιερόδουλες προσπαθώντας να τις στραγγαλίσει. Όσες κατάφεραν να ξεφύγουν από τα χέρια του αναγνωρίζουν στις φωτογραφίες σεσημασμένων από την αστυνομία το πρόσωπό του.
Είναι ο 22χρονος Αντώνης Δαγκλής. Αφού στραγγάλισε την Παναγιωτοπούλου κατά την διάρκεια της ερωτικής επαφής, μετέφερε το πτώμα σε ερημική περιοχή και το τεμάχισε. Η απολογία του το 1996 συγκλονίζει με τη σκληρότητα της.
Τον Ιανουάριο του 1997 ο Δαγκλής καταδικάζεται σε δεκατρείς φορές ισόβια και φυλακίζεται. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου κρεμιέται από τα κάγκελα του κελιού του μαζί με έναν συγκρατούμενό του. Είναι ο μοναδικός Έλληνας ο οποίος αναγράφεται στις διεθνείς εγκυκλοπαίδειες με serial killers.
«Ο Δράκος της Παραλίας»
Δεύτερος σε φήμη «Δράκος» είναι ο φυσιοθεραπευτής Σπύρος Μπέσκος, ο οποίος το 1983 καταδικάζεται σε δύο φορές ισόβια για τον βιασμό και στραγγαλισμό δύο γυναικών στην Πάρνηθα, αλλά και για δεκατέσσερις ακόμα απόπειρες.
Τα θύματά του τα αναζητούσε βραδινές ώρες στις παραλιακές περιοχές της Αττικής, κάτι που του έδωσε το παρατσούκλι «Ο Δράκος της Παραλίας». Στις φυλακές Κορυδαλλού απολάμβανε το καθεστώς ελεύθερης διαβίωσης, προσφέροντας τις υπηρεσίες του ως φυσιοθεραπευτής στο νοσοκομείο κρατουμένων. Αποφυλακίσθηκε το 2008 με περιοριστικούς όρους.
O πρώτος «serial killer» της Ελλάδας
Πέντε εν ψυχρώ δολοφονίες και έξι σοβαροί τραυματισμοί ήταν τα εγκλήματα που διέπραξε ο οδηγός ταξί, Δημήτρης Βακρινός, σε διάστημα ενός έτους (1995-1996) και χαρακτηρίστηκε ο πρώτος «serial killer» της Ελλάδας.
Αν και τα εγκλήματα του Βακρινού δεν είναι όλα τοποθετημένα με χρονολογική ακρίβεια, η πρώτη του δολοφονική ενέργεια φαίνεται πως έγινε στις 21 Δεκεμβρίου του 1995, όταν σκότωσε εν ψυχρώ τον Κώστα και τον Αντώνη Σπυρόπουλο. Ο δολοφόνος ένιωσε πως αδικήθηκε οικονομικά από τα δύο αδέλφια, όταν τους πούλησε ένα αυτοκίνητο για 600.000 δραχμές έναντι 700.000 που ήταν η αρχική συμφωνία.
Πήρε ένα δεύτερο όπλο, έδωσε στα δύο αδέλφια τη χαριστική βολή και εξαφανίστηκε. Το Μάϊο του 1996 ο Βακρινός διέπραξε έναν ακόμη φόνο. Σκότωσε τον Σεραφείμ Αγιαννίδη, γιατί, όπως ισχυρίστηκε αργότερα στην αστυνομία, «του είχε χαλάσει ένα προξενιό με μια κοπέλα που ήταν ερωτευμένος και για αυτό έπρεπε να πεθάνει».
Συνελήφθη στις 12 Μαΐου του 1997. Στην κατάθεση του ομολόγησε τις δύο δολοφονίες (η μία διπλή) και αποκάλυψε και άλλες τρεις.
Στις 25 Μαΐου ο Βακρινός βρέθηκε νεκρός στο κελί του στις φυλακές Κορυδαλλού. Ο δολοφόνος είχε κρεμαστεί με τα κορδόνια των παπουτσιών του, προτού προλάβει να δικαστεί. Οι αστυνομικοί και οι ψυχολόγοι τον χαρακτήρισαν μανιακό δολοφόνο, παρόλο που η δράση του δεν ήταν ακριβώς ίδια με τους αντίστοιχους του εξωτερικού.
Οι ειδικοί έκαναν λόγο για έναν άνθρωπο με ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο που είχε τις ρίζες του στην τραυματική του παιδική ηλικία. Είχε μειωμένη αυτοεκτίμηση και συμπλεγματική συμπεριφορά, γεγονός που τον οδηγούσε στο να διαπράττει φόνους για ασήμαντους λόγους, απλά και μόνο επειδή θεωρούσε τον εαυτό του αδικημένο. Το χειρότερο που θα μπορούσε κάποιος να του πει, ήταν ότι ήταν κοντός. Αυτό ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη, καθώς, όπως είπε σε μια αναπαράσταση, την ώρα της δολοφονίας… «ψήλωνε»....
«Να εκδικηθεί το γυναικείο φύλο»
Το όνομα του Κυριάκου Παπαχρόνη, έγινε γνωστό στην ελληνική κοινή γνώμη το 1981, όταν συνδέθηκε με τη διάπραξη ανθρωποκτονιών και βιασμών σε βάρος γυναικών στη Θεσσαλονίκη, τη Δράμα και την Ξάνθη. Χαρακτηριστικό σημείο της δράσης του, πέρα από την ανεξέλεγκτη χρήση της ιδιαίτερης σωματικής δύναμης που διέθετε, ήταν το ότι σε κάθε του επίθεση φορούσε τη στρατιωτική στολή, σαν να βρισκόταν σε υπηρεσία ή διατεταγμένη αποστολή.
Ο 22χρονος τότε Παπαχρόνης κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για σωρεία εγκλημάτων.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
