Αποτρόπαιες δολοφονίες με κίνητρο το πάθος, τα χρήματα, την εκδίκηση συγκλόνιζαν ανέκαθεν την κοινή γνώμη της Ελλάδας. Όσο πιο βίαιο το έγκλημα τόσο μεγαλύτερο και το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και οι προσπάθειες τους να σκιαγραφήσουν το προφίλ του δράστη.
Το skai.gr παρουσιάζει την ακτινογραφία των εγκλημάτων που με τις αποκρουστικές λεπτομέρειες τους είναι δύσκολο να ξεχαστούν.
Βασίλης Λυμπέρης: Ο τελευταίος θανατοποινίτης
Το καλοκαίρι του 1972 ένα φριχτό έγκλημα κάνει την Ελλάδα να ανατριχιάσει. Ο 27χρονος τότε Βασίλης Λυμπέρης βάζει φωτιά στο σπίτι του και καίει ζωντανούς την 24χρονη σύζυγο του, την πεθερά του και τα δύο μικρά παιδιά του, ηλικίας 2 και 1 έτους. 
Η σύζυγος του που τραυματίστηκε στην φωτιά και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο εξομολογήθηκε, λίγο πριν ξεψυχήσει, σε συγγενικό πρόσωπο της ότι δολοφόνος ήταν ο Βασίλης Λυμπέρης.
Η έρευνα των αρχών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Λυμπέρης, που αρχικά αρνήθηκε την πράξη του, ξεκλήρισε την οικογένεια του προκειμένου να κληρονομήσει την περιουσία της γυναίκας του.
Οι δικαστές τον καταδίκασαν σε θάνατο και ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που εκτελέστηκε στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1972.
Κυριάκος Παπαχρόνης: Ο «δράκος της Δράμας» με το αγγελικό χαμόγελο
Τον Δεκέμβριο του 1982 οι αρχές συλλαμβάνουν τον 19χρονο τότε δόκιμο έφεδρο αξιωματικό του στρατού για τους βιασμούς και τις δολοφονίες ιερόδουλων και γυναικών στην περιοχή της Βόρειας Ελλάδας.
Η εγκληματική δράση του ξεκίνησε έναν χρόνο νωρίτερα όταν ο Παπαχρόνης επισκέφθηκε έναν οίκο ανοχής και κατέληξε να καβγαδίσει με ιερόδουλη που υποτίμησε τις σεξουαλικές ικανότητες του. Ο Παπαχρόνης έφυγε θυμωμένος και επέστρεψε λίγες ώρες μετά για να την μαχαιρώσει μέχρι θανάτου. 
Δύο μήνες μετά ακολούθησε και μαχαίρωσε μία ακόμη ιερόδουλη στους δρόμους της Δράμας. Λίγες ημέρες μετά η δράση του επεκτάθηκε και επιτέθηκε σε μία νεαρή φοιτήτρια την οποία μαχαίρωσε πέντε φορές.
Η επόμενη και μοιραία επίθεση του, αφού το θύμα έζησε και έδωσε την περιγραφή του στις αρχές, ήταν εναντίον μίας φιλολόγου στον σιδηροδρομικό σταθμό της Δράμας. Προσπάθησε να την βιάζει αλλά τελικά άλλαξε γνώμη και την άφησε να φύγει.
Τον Αύγουστο του 1982 ακολούθησε μία άλλη γυναίκα, την άρπαξε και την μαχαίρωσε και την βίασε σε πάρκο.
Η δίκη του είχε μεγάλη προβολή από τα ΜΜΕ αλλά η παρουσία του προκαλούσε εξαιρετικά αρνητικές εντυπώσεις. Ο Παπαχρόνης εμφανιζόταν αμετανόητος, ναρκισσιστής με θεατρικές κινήσεις, ενώ μιλούσε συνεχώς για τον ανδρισμό του και την φυσική δύναμη του. Οι ψυχίατροι αποφάσισαν ότι ήταν ψυχικά υγιής και καταδικάστηκε σε 20 χρόνια κάθειρξη.
Όπως ανέφερε ο ίδιος οι απαξιωτικές συμπεριφορές από τις ιερόδουλες ήταν που τον έκανε να μισεί τις γυναίκες και να ξεκινήσει τα εγκλήματα του. Οι ψυχίατροι που τον εξέτασαν κάνουν λόγο για αλγολαγνεία, μια μαζοχιστική ανάγκη να ταλαιπωρεί και να βασανίζει το σώμα του προκειμένου να το φτάσει στα όρια της αντοχής του, αφού για τον Παπαχρόνη η σωματική ρώμη ήταν η μόνη απόδειξη του ανδρισμού του.
Η βίαιη συμπεριφορά του συνεχίστηκε και στη φυλακή για κάποια χρόνια. Στην πορεία άλλαξε ηρέμησε, ζωγράφιζε αγιογραφίες και παρακολουθούσε την λειτουργία στην εκκλησία. Τελικά αποφυλακίστηκε το 2004 σε ηλικία 44 ετών και σήμερα ζει στη Λάρισα.
Παναγιώτης Φραντζής: Ένα φρικιαστικό έγκλημα πάθους
Τον Ιούνιο του 1987 το πανελλήνιο συγκλονίζεται με την είδηση ότι ένας άνδρας βρήκε σε κάδο σκουπιδιών στο Κάτω Πατήσια ανθρώπινα μέλη μέσα σε σακούλες. Θύμα ήταν η 18χρονη τότε Ζωή Γαρμανή και δράστης ο 27χρονος τότε σύζυγος της, Παναγιώτης Φραντζής.
Η σχέση των δύο περιγράφεται ως θυελλώδεις με πολλές εκρήξεις ζήλιας από την πλευρά του Φραντζή. Τελικά σε έναν καβγά τους ο Φραντζής της επιτέθηκε και την σκότωσε. Ο ίδιος περιέγραψε την πράξη του ως εξής: «Βγήκα εκτός εαυτού. Τα ‘χασα και δεν ήξερα τι έκανα. Την άρπαξα και την έσπρωξα με δύναμη στην άκρη του κρεβατιού, χτυπώντας το κεφάλι της, το οποίο έβγαλε και αίματα. Βρισκόμουνα, όπως αντιλαμβάνεστε σε πλήρη σύγχυση. Η Ζωή ήταν κάτω. Πλησίασα για να δω αν αναπνέει κι αν έχει σφυγμούς. Πιάνοντας το χέρι της, διαπίστωσα ότι δεν είχε σφυγμούς. Ήταν νεκρή». Ωστόσο, ο ιατροδικαστής διαφώνησε, καθώς διαπίστωσε ότι η γυναίκα πάλεψε για τη ζωή της και στραγγαλίστηκε.
Μετά την δολοφονία ο Φραντζής αποφασίζει να εξαφανίσει την σορό προκειμένου να πει ότι η σύζυγος του τον εγκατέλειψε. Την μεταφέρει στην μπανιέρα και την τεμαχίζει σε 11 κομμάτια με ένα κρητικό μαχαίρι και ένα σφυρί. Οι αρχές σοκαρίστηκαν όταν παραδέχθηκε ότι έκανε εμετό όταν την τεμάχιζε αλλά την αγαπά ακόμη. Όταν ρωτήθηκε πώς την τεμάχισε με τόση ακρίβεια άφησε τους πάντες άφωνους όταν είπε ότι «δεν είναι τίποτα το δύσκολο αρκεί να σημαδεύεις τις κλειδώσεις».
Μία απόδειξη κρεοπωλείου μέσα σε μία από τις σακούλες οδήγησε τις αρχές στα ίχνη του Φραντζή, ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια. Τελικά αποφυλακίστηκε τον Οκτώβριο του 2005.
Μαρία Σαμπανιώτη: Η «φαρμακούλα» με τα δηλητηριασμένα τηγανόψωμα
Τον Ιανουάριο του 1992 επτά άτομα μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο στον Πειραιά με συμπτώματα τροφικής δηλητηρίασης. Τα θύματα ήταν οι οικογένειες Μουστοπούλου και Κληματσά. Τελικά τρεις έχασαν τη μάχη για την ζωή.
Η αστυνομική έρευνα αποκάλυψε ότι οι οικογένειες είχαν καταναλώσει ζύμη δηλητηριασμένη με παραθείο. Δράστρια ήταν η γειτόνισσα τους, η τότε 56 ετών Μαρία Σαμπανιώτη. Εκείνη υποστήριξε ότι δεν είχε ιδέα πως βρέθηκε το δηλητήριο στη ζύμη και προσπάθησε να ρίξει τις υποψίες σε μία άλλη γειτόνισσα και την κόρης της. Σε όλη τη διάρκεια του δικαστηρίου αλλά και μετά την αποφυλάκιση της το 2011 η Μαρία Σαμπανιώτη επέμενε ότι δεν είχε βάλει το δηλητήριο στα τηγανόψωμα.
Ωστόσο, στη δίκη ως κίνητρο του εγκλήματος θεωρήθηκε η εκδίκηση. Επιθυμία της Σαμπανιώτη ήταν να παντρέψει τις δύο κόρες της με τα αγόρια των οικογενειών Μουστόπουλου και Κληματσά. Όταν οι οικογένειες αρνήθηκαν εκείνη τους δηλητηρίασε.
Μανώλης Δουρής: Ο παιδοκτόνος που αυτοκτόνησε στην φυλακή
Τον Δεκέμβριο του 1993 ο μόλις 6 ετών γιος της οικογένειας Δουρή βρίσκεται δολοφονημένος και κακοποιημένος σεξουαλικά. Νωρίτερα η οικογένεια του είχε δηλώσει την εξαφάνιση του στις αρχές.
Το πτώμα βρήκε ο πατέρας του, Μανώλης Δουρής κρυμμένο κοντά σε μία αλάνα στο σπίτι της οικογένειας στην Ερμιόνη. Οι αστυνομικοί άρχισαν να τον υποψιάζονται καθώς μόνο ο δολοφόνος θα μπορούσε να γνωρίζει που βρισκόταν το πτώμα του παιδιού.
Συνελήφθη και αρχικά ομολόγησε ότι το έκανε σε μία από τις κρίσεις που τον έπιαναν. Ο Δουρής αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα καθώς το 1974 πολέμησε στην εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Ήταν μάρτυρας πολλών σφαγών, έπαθε αμόκ και νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο.
Στην πορεία αρνήθηκε ότι ήταν ο δολοφόνος και κάποιες φορές εμφανιζόταν αβέβαιος. Στο δικαστήριο παρουσιάστηκαν στοιχεία που δεν ενίσχυσαν τις υποψίες ότι εκείνος ήταν ο βιαστής και δολοφόνος του παιδιού. Στο άψυχο σώμα του 6χρονου βρέθηκαν τρίχες γεννητικών οργάνων που δεν ανήκαν στον Μανώλη Δουρή. Οι ειδικοί υποστήριξαν ότι μπορεί να ήταν άλλος ο βιαστής και άλλος ο δολοφόνος του παιδιού.
Τελικά καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά είχε σκληρή αντιμετώπιση στην φυλακή. Κακοποιήθηκε, βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε από συγκρατούμενους του και οι αρχές είχαν υποχρεωθεί να του αλλάζουν συχνά φυλακές. Τελικά το 1996 απαγχονίστηκε στο κελί του στις φυλακές της Τρίπολης.
Με πληροφορίες από Wikipedia
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
