O Ζυλιέν στο ΣΚΑΙ 100,3 - Μοναδικό όπλο για να οικοδομήσω το μέλλον μου ήταν το σχολείο

Ο Ζυλιέν, ο 20χρονος πρόσφυγας – αριστούχος των πανελληνίων, ο οποίος συγκίνησε με την ιστορία αλλά και το σπουδαίο του επίτευγμα, μίλησε στον ΣΚΑΪ:

Για το δύσκολο ταξίδι που τον έφερε το 2011 στην Ελλάδα και τελικά στην Κόνιτσα, στο Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων Προσφύγων: 

 «Είμαι από την Αφρική (Κογκό), ήρθα όπως τόσοι άλλοι, με δυσκολίες....επικίνδυνο ταξίδι. Κατέληξα στον Έβρο, από εκεί στην Ορεστιάδα και επειδή ήμουν ανήλικος και μπήκα παράνομα στη χώρα, με κράτησε η Αστυνομία 3 μήνες σε ένα κλειστό κέντρο, που ήταν πραγματικά μια φυλακή. Από εκεί βρέθηκα στην Αθήνα και μετά βγήκε απόφαση από το υπουργείο να με στείλουν σε κέντρο προστασίας του παιδιού» 

«Ήρθα μόνος μου και από τότε μέχρι τώρα είμαι μόνος μου στην Ελλάδα», συνεχίζει ο Ζυλιέν, ο οποίος έμαθε να μιλάει και να γράφει ελληνικά μέσα σε μόλις 3 μήνες. Ο ίδιος λέει:

«Άρχισα να μαθαίνω ελληνικά τον Οκτώβριο του 2012, έκανα μάθημα  με μία κυρία – φιλόλογο που με βοήθησε πολύ και μετά από 3 μήνες μίλαγα και έγραφα ελληνικά. Κι έτσι έκανα αίτημα να πάω στο λύκειο, να πάω στο σχολείο».

Στην ερώτηση, τί τον ώθησε να πάει στο σχολείο, απαντά και συγκινεί: 

«Επειδή βρισκόμουν μόνος μου εδώ στην Ελλάδα και δεν ήξερα κανέναν, ούτε την γλώσσα, το μοναδικό όπλο που είχα να οικοδομήσω το μέλλον μου ήταν να πάω σχολείο. Και αυτή η ανάγκη με έκανε, μου έδωσε το κουράγιο και την ενέργεια να κάνω αίτημα να πάω σχολείο. Γιατί το πρώτο που κάνουν τα παιδιά όταν έρχονται στην Ελλάδα είναι να πάρουν χαρτιά.», εξηγεί. 

Περιγράφει τις δυσκολίες του πρώτου καιρού, μέχρι να φτάσει, στην Κόνιτσα. Εκεί βρήκε φιλόξενη αγκαλιά:

«Όταν ήρθα εδώ (Κόνιτσα) η μόνη δυσκολία ήταν η πρώτη απόπειρα στο σχολείο: Τα παιδιά και οι καθηγητές με ήθελαν, ήθελαν να έχουμε επικοινωνία, αλλά επειδή εγώ δεν ήξερα καλά την γλώσσα, δεν μπορούσα να μιλήσω γρήγορα, αγχώθηκα πάρα πολύ ότι δεν θα τα καταφέρω και ήμουν έτοιμος να σταματήσω το σχολείο.

Τι του έδωσε δύναμη να προχωρήσει;
«Ευτυχώς ο Θεός είναι πάντα δίπλα μας και μετά από την προσευχή που έκανα μία Κυριακή εδώ στην εκκλησία, ένιωθα μια δύναμη να συνεχίσω, κι έτσι συνέχισα, σιγά σιγά όλα πήγαν καλά, μέχρι να καταλήξω πρώτος στο τέλος με 18,5», λέει με σεμνότητα .

Όσο για το αν νιώθει αισιόδοξος για το μέλλον, μετά την μεγάλη του επιτυχία, απαντά με ειλικρίνεια, απευθυνόμενος στην Πολιτεία αλλά και τους πολίτες

«Για τα χρόνια που έρχονται πιο πολύ εξαρτάται από τη βοήθεια που μπορεί να μου δώσει η Ελλάδα ως χώρα και από τη βοήθεια του καθένα. Πρώτα λέω την βοήθεια της Ελλάδας, επειδή είμαι ξένος εδώ και έχω κάνει αίτημα προσφυγικού ασύλου. Περιμένω να μου απαντήσουν θετικά αλλά δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια δεν έχω ακόμη απάντηση και αυτό είναι ένα αίτημα που κάνω». 

Ο Ζυλιέν ελπίζει ότι θα βρεθεί ο τρόπος και τα μέσα να έρθει στην Αθήνα και να καταφέρει να σπουδάσει, κάνοντας το όνειρό του πραγματικότητα.

Πηγή: skai.gr