Η ασφάλιση με σκοπό την συνταξιοδότηση ανέκαθεν αποτελούσε μιαν ιδανική εναλλακτική, για συμπλήρωμα στα εισοδήματα όσων έβγαιναν στη σύνταξη και επιθυμούσαν να διατηρήσουν τα έσοδα τους και γενικότερα την ποιότητα ζωής τους, στα επίπεδα των χρόνων που δούλευαν.
Επιπλέον, πολλές φορές οι γονείς μετά τη σύνταξη καλούνται να βοηθήσουν τα παιδιά τους, τουλάχιστον την περίοδο των σπουδών τους, ή τουλάχιστον να μην τα επιβαρύνουν οικονομικά. Υπάρχει λοιπόν μια νοοτροπία έντονης αλληλεξάρτησης στην ελληνική οικογένεια η οποία προκύπτει και από τις δυσκολίες που βιώνουν οι Έλληνες κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Γιατί όμως υπάρχει αυτή η σχέση εξάρτησης ανάμεσα στις οικογένειες; Προτιμότερο δε θα ήταν να μπορεί ο καθένας να προγραμματίζει το μέλλον του με ασφάλεια, χωρίς να εξαρτάται από κάποιο μέλος της οικογένειάς του;
Οι άνθρωποι που βρίσκονται οικονομικά αδύναμοι στις μεγάλες ηλικίες, συνήθως βρέθηκαν σε αυτήν την κατάσταση γιατί δεν γνώριζαν την αξία της αποταμίευσης. Τη συνήθεια να αφήνουν ένα οποιοδήποτε ποσό στην άκρη και να το ξεχνάνε. Άλλωστε στην αποταμίευση η νοοτροπία είναι αυτή που μετράει και όχι το ποσό που θα βάλει κάποιος στην άκρη. (Φυσικά δεν αναφερόμαστε σε αυτούς που βρέθηκαν ή θα βρεθούν σε μια κατάσταση ακραία, γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις το κυρίαρχο ζήτημα είναι η επιβίωση του σήμερα και όχι το αύριο).
Όμως,πολλές φορές, οι άνθρωποι νομίζουν ότι μπορούν να μαζέψουν λεφτά μόνοι τους για τα γεράματά τους, αλλά κυρίως μένουν στην θεωρία ή την σκέψη και δεν προχωρούν στην πράξη. Έτσι συχνά κυριαρχεί αυτό το αίσθημα αναβλητικότητας και τελικά περνούν χρόνια για να αποφασίσουν να προχωρήσουν σε ένα πρόγραμμα ιδιωτικής ασφάλισης ή δεν το κάνουν ποτέ.
Όμως όσο νωρίτερα ξεκινήσει κάποιος το πρόγραμμα της σύνταξης, τόσο μεγαλύτερες απολαβές θα έχει. Αυτό γίνεται γιατί τα χρήματα τα οποία δίνει κάθε χρόνο στην ασφαλιστική ανατοκίζονται, ανακεφαλαιώνονται, αποδίδουν και προκύπτει μια ικανοποιητική επιπρόσθετη σύνταξη. Επίσης, όσο μεγαλύτερη σύνταξη θέλει να πάρει κάποιος, τόσο πιο αργά θα πρέπει να ασκήσει το συγκεκριμένο δικαίωμα. Αν για παράδειγμα, ξεκινήσει το πρόγραμμα στα 30, στα 65 θα πάρει πολύ μεγαλύτερη σύνταξη απ’ ό,τι στα 60.
Αυτοί που επιλέγουν ως μηχανισμό αποταμίευσης ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο συνταξιοδότησης, έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, καθώς διασφαλίζουν τα χρήματα τους, όσα χρόνια και αν ζήσουν.
Αυτού του είδους η ασφάλιση διασφαλίζει την καταβολή σύνταξης στον ασφαλισμένο εφόρου ζωής.
Η καμπάνια της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος (ΕΑΕΕ)
Επιλέγοντας το ψηφιακό περιβάλλον με σκοπό να ενημερώσει τους πολίτες για την αξία της ασφάλισης, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην ενίσχυση της ασφαλιστικής συνείδησης, η EAEE προχώρησε στη δημιουργία τεσσάρων επιπλέον videos με τίτλο «Σε μένα θα τύχει;». Μέσα από χιουμοριστικές ανατροπές και ιδιαίτερους χαρακτήρες καυτηριάζεται η τάση που έχουμε οι περισσότεροι να πιστεύουμε ότι το απρόοπτο είναι απίθανο να τύχει σε εμάς τους ίδιους. Η καμπάνια της ΕΑΕΕ καταλήγει στο κεντρικό μήνυμα «Ασφαλίζω σημαίνει φροντίζω» προκειμένου να υπενθυμίσει ότι για τα απρόοπτα που μπορεί να συμβούν, η ασφάλιση είναι η καλύτερη φροντίδα.
Τα κεντρικά πρόσωπα της ψηφιακής καμπάνιας της ΕΑΕΕ, η Κατερίνα Ζαρίφη με την Μαρία Μπεκατώρου και ο Λευτέρης Ελευθερίου με τον Θανάση Τσαλταμπάση, βρίσκονται αντιμέτωπα με νέες περιπέτειες, οι οποίες τους κάνουν να αναθεωρήσουν τη στάση τους για την αξία της ασφάλισης στη σημερινή εποχή.
Ο Θανάσης με το Λευτέρη στο video που αφορά στην ασφάλιση για τη σύνταξης αναπαριστούν 2 βαμπίρ που συζητούν για το θέματα με χιουμοριστικό τρόπο. Ο συμβολισμός του βαμπίρ αφορά στο γεγονός ότι: επειδή όμως εμείς (οι άνθρωποι) δεν είμαστε βαμπίρ και δε ζούμε αιώνια, πρέπει να φροντίζουμε για τη σύνταξή μας έγκαιρα, χωρίς να λειτουργούμε αναβλητικά.
Πηγή: Advertorial
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
