Η έλλειψη αναγνώρισης οδηγεί σε χαμηλή παραγωγικότητα

Τα χτυπήματα στον ώμο που μοιράζουν αφειδώς στους συνεργάτες τους κάποιοι μάνατζερ, δε λύνουν το πρόβλημα. Αντίθετα, οι υπάλληλοι αντιλαμβάνονται πότε το αφεντικό τους επαινεί πραγματικά και πότε προσπαθεί απλά να τους ενθαρρύνει, υποστηρίζει ο Μάρκο Νινκ, στέλεχος της ερευνητικής ομάδα της εταιρείας Consulting Gallup. «Οι υπάλληλοι μιας επιχείρησης έχουν ευαίσθητες κεραίες και μπορούν να διακρίνουν πότε ο έπαινος έχει σοβαρό περιεχόμενο και πότε όχι».

Μόνο ο ένας στους τρεις πιστεύει ότι η γνώμη του μετράει

Σύμφωνα με την έρευνα, στη Γερμανία οι διευθυντές επιδεικνύουν σπάνια την αναγνώρισή τους προς την απόδοση των υφισταμένων τους. Θεωρούν προφανώς ότι εκλαμβάνεται ως έπαινος το γεγονός ότι δεν γκρινιάζουν. Ωστόσο, έτσι δεν μπορεί ένας μάνατζερ να δώσει κίνητρα στους εργαζόμενους. «Κάποτε θα πάψουν να επιδεικνύουν δραστηριοποίηση. Θα αρχίσουν να αποσύρονται και κάποτε θα εγκαταλείψουν τη μάχη. Στο τέλος θα κάνουν μόνο αυτό που τους επιβάλουν. Δεν θα παρακολουθούν τις εξελίξεις της επιχείρησης και απλά θα περιοριστούν στην διεκπεραίωση», τονίζει ο κ. Νινκ.

Σύμφωνα με την έρευνα, μόνο ο ένας στους τέσσερις εργαζόμενους εισπράττει συγχαρητήρια από τον προϊστάμενό του για την καλή του απόδοση στη δουλειά. Μόνο ο ένας στους τρεις εργαζόμενους πιστεύει ότι η γνώμη του μετράει στην επιχείρηση, όπου απασχολείται. Το 63% των υπαλλήλων εργάζεται σύμφωνα με τις προδιαγραφές και δεν προσφέρει τίποτε περισσότερο. Και αυτό δεν έχει αλλάξει στη Γερμανία, παρά την υψηλή οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων ετών. Και αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία, είναι ότι ο ένας τους τέσσερις εργαζόμενους έχει ήδη «εσωτερικά παραιτηθεί».

Οι «παραιτημένοι» εργαζόμενοι λείπουν συχνότερα από τη δουλειά τους

Όπως αναφέρει ο Μάρκο Νινκ: «Αυτοί που ήδη έχουν εσωτερικά εγκαταλείψει επιδεικνύουν μη δημιουργική συμπεριφορά. Ενοχλούν διαρκώς τους συναδέλφους και τους λένε πόσο δυστυχισμένοι είναι που κάνουν αυτή τη δουλειά. Η στάση τους στερεί ενέργεια από την επιχείρηση και είναι κολλητική. Προκειμένου να εξουδετερωθεί η αρνητική ενέργεια που προκαλεί ένας παραιτημένος εσωτερικά εργαζόμενος απαιτούνται τουλάχιστον τέσσερις που θα εργάζονται με όρεξη και καρδιά, εξηγεί ο ερευνητής».

Οι «παραιτημένοι» εργαζόμενοι λείπουν από τη δουλειά τους συχνότερα από τους άλλους και προκαλούν έτσι απώλειες στην εθνική οικονομία μιας χώρας. Και όπως διευκρινίζει ο κ. Νινκ: «Έχουμε διαπιστώσει ότι οι εργαζόμενοι που εργάζονται με μυαλό και καρδιά σημειώνουν κατά 41% λιγότερες μέρες απουσίας από τη δουλειά σε σχέση με τους παραιτημένους. Πρόκειται για τρεισήμισι μέρες δουλειάς περισσότερες το χρόνο. Αν αναλογισθούμε ότι κάθε μέρα απουσίας από τη δουλειά κοστίζει στον εργοδότη κατά μέσο όρο 290 ευρώ, μπορεί κανείς να υπολογίσει το συνολικό ύψος των απωλειών γα μια οικονομία».

Πηγή: Monika Lohmuller/Σταμάτης Ασημένιος, Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής