Από το 1880 που τηρούνται λεπτομερή μετεωρολογικά δεδομένα σε παγκόσμια κλίμακα, ο πλανήτης γίνεται για πρώτη φορά, τα τελευταία χρόνια, «θέατρο» ραγδαίων κλιματολογικών αλλαγών που εκτός από τις άμεσες και τις έμμεσες συνέπειες τους στις ανθρώπινες κοινωνίες, απειλούν με εξαφάνιση αρκετά είδη ζώων αλλάζοντας βασικά χαρακτηριστικά των παραδοσιακών τους οικοσυστημάτων.
Γιγαντιαίο πάντα (Ailurodpoda melanoleuca)
Τα πάντα μπορούν να παρουσιάσουν συμπτώματα θερμοπληξίας ακόμα και στους 25 βαθμούς Kελσίου. Καθώς ο υδράργυρος ανεβαίνει, τα ζώα αυτά δεν βρίσκουν το ίδιο εύκολα καταφύγια δροσιάς και αναγκάζονται να καταφεύγουν σε όλο και μεγαλύτερα υψόμετρα, όπου όμως αδυνατούν να βρουν το ίδιο εύκολα τροφή.
Τα ζώα αυτά εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τα μπαμπού για την καθημερινή τους διατροφή, αλλά μπορούν να μεταβολίσουν μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό της τροφής που τρώνε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ένα ενήλικο πάντα να χρειάζεται περίπου 15 κιλά μπαμπού την ημέρα για να επιβιώσει.
Όμως τα δάση από μπαμπού εξαπλώνονται με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς - πολύ πιο αργούς από την υποχρεωτική «αναρρίχηση» των πάντα ψηλότερα λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Έτσι, στο μέλλον τα γιγαντιαία πάντα θα κληθούν να επιλέξουν ανάμεσα σε μία ζωή με περισσότερο φαγητό αλλά ανυπόφορες θερμοκρασίες, και στην καθημερινή πείνα σε ψυχρότερα αλλά πιο υποφερτά κλίματα.
Λεοπάρδαλη των χιονιών (Panthera unica)
Τα θηλαστικά της οικογένειας των αιλουριδών, ζουν στα θιβετιανά υψίπεδα, μεταξύ 3 και 6 χιλιομέτρων, σε μια βραχώδη περιοχή γεμάτη με αγριοκάτσικα και πρόβατα που αποτελούν τα καθημερινά γεύματα των σαρκοβόρων Panthera Unica.
Όπως όμως συμβαίνει και με τα πάντα, η άνοδος της θερμοκρασίας σπρώχνει τις λεοπαρδάλεις όλο και ψηλότερα, απομονώνοντάς τες στην περιορισμένη επιφάνεια των κορυφών, που μοιράζονται τον χώρο με τους βοσκούς που ανεβαίνουν εκεί με τα κοπάδια τους.
Όμως σε μικρότερο χώρο οι κτηνοτρόφοι συναντούν τις «περίεργες» λεοπαρδάλεις, και συχνά τις σκοτώνουν για να προστατέψουν τα ζώα τους.
Κοάλα (Phascolarctos cinereus)
Τα μαρσιποφόρα αυτά εξαρτώνται για την επιβίωσή τους από τα δέντρα ευκαλύπτου για τροφή, καταφύγιο αλλά και νερό, καθώς ρουφούν τα υγρά των κλαδιών και των κορμών για να ξεδιψάσουν και πάρα πολύ σπάνια θα πιουν νερό από μικρά ρυάκια - πόσο μάλλον ποτάμια
Όμως η άνοδος του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα αλλάζει την βασική χημεία των φύλλων του ευκαλύπτου, ανεβάζοντας επικίνδυνα την τοξικότητα τους και ακυρώνοντας την θρεπτική τους αξία για τα κοάλα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα όλο και περισσότερα κοάλα να πεθαίνουν πιο νέα, από νεφρική ανεπάρκεια.
Πιγκουίνοι της Αδελίας (Pygoscelis adeliae)
Με τις φωλιές τους σε βραχώδη και απόκρημνα μέρη, τα νεογέννητα των πιγκουίνων επιβιώνουν ούτως ή άλλως πολύ δύσκολα. Οι διαρκώς ανοδικές θερμοκρασίες στην δυτική χερσόνησο της Ανταρκτικής το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο, κατακρημνίζοντας τις παγωμένες κοίτες που επιλέγουν να ζουν.
Αυτές οι απρόσμενες βυθίσεις είναι υπεύθυνες για τον θάνατο πολλών νεοσσών που δεν έχουν προλάβει να αναπτύξουν το αδιάβροχο φτέρωμα των γονιών τους.
Τα αυγά που πέφτουν στην θάλασσα, δεν εκκολάπτονται ποτέ.
Τάρανδος (Rangifer tarandus caribou)
Παλιότερα, το παχύ χιόνι στις ορεινές περιοχές της Βόρειας Αμερικής, κρατούσε για πολλούς μήνες προστατευμένους τους ταράνδους από τους φυσικούς θηρευτές τους, τους λύκους.
Όμως η αλλαγή στο κλίμα έχει μειώσει και χρονικά και χωρικά τα φυσικά εμπόδια για τους λύκους, οι οποίοι πλέον ρημάζουν τους πληθυσμούς των ταράνδων με ταχύτερους ρυθμούς από τη συχνότητα της αναπαραγωγής τους.
Πηγή: skai.gr
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
