Αυτά τα χημικά, που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον τον 20 αιώνα, αργότερα αποδείχτηκαν τοξικά για το περιβάλλον, με «επικίνδυνα αργούς» ρυθμούς διάσπασης.
Η ομάδα του δρ. Άλαν Τζάμισον, πήρε δείγματα ιστών από αμφίποδα (καρκινοειδή μαλακόστρακα) που ζουν στα βάθη του Ειρηνικού. Τα μαλακόστρακα περισυνελέγησαν από ειδικά βαθυσκάφη που κατέβηκαν σε βάθος 10 χιλιομέτρων, στην τάφρο των Μαριανών και το υποβρύχιο φαράγγι Kermadec.
Όπως αποδείχτηκε, οι ιστοί των αμφίποδων έβριθαν χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνταν, πριν απαγορευθούν, σε ηλεκτρικές μονώσεις και επιβραδυντικά φλόγας.
Η παραγωγή των πολυχλωριωμένων διφαινυλίων είχε απαγορευθεί στις ΗΠΑ ήδη από το 1979 και, αργότερα, από τη συμφωνία της Στοκχόλμης για τους ανθεκτικούς οργανικούς ρύπους. Από το 1930 έως και το 1970 οπότε και απαγορεύθηκε η παραγωγή τους όμως, υπολογίζεται πως παρήχθησαν περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια τόνοι PCB.
Στην τροφική αλυσίδα
Ενδεικτικό του προβλήματος είναι πως, στα καβούρια από το φαράγγι Mariana, τα επίπεδα του PCB είναι 50 φορές υψηλότερα από τα καβούρια στον ποταμό Liaοhe, που είναι ένας από τους πλέον μολυσμένους ποταμούς στην Κίνα.
Η μόλυνση των αμφιπόδων, στα απομακρυσμένα βάθη του Ειρηνικού Ωκεανού συγκρίνεται μόνο με αυτά στον όρμο Suruga, στην Ιαπωνία, μία από τις πιο μολυσμένες ζώνες στον βορειοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα PCB και τα PBDE συγκεντρώθηκαν στον Ειρηνικό Ωκεανό μέσα από πλαστικά σκουπίδια και τα νεκρά ζώα, των οποίων οι σοροί κατέληγαν στον πάτο του Ωκεανού.
Κατόπιν, την σκυτάλη της μόλυνσης πήραν τα αμφίποδα που τρέφονταν με τα πτώματα πριν γίνουν, με τη σειρά τους, τροφή για άλλα πλάσματα του ωκεανού.
Οι συντάκτες της μελέτης, εκφράζουν την ανησυχία πως τα κατώτερα στρώματα του Ωκεανού θα μπορούσαν, σταδιακά, να μετατραπούν σε μία λεκάνη συγκέντρωσης για τέτοιους «αδιάσπαστους» ρύπους.
Μάλιστα εξηγούν πως τα χημικά που περνούν από την τροφική αλυσίδα στους υδρόβιους οργανισμούς, αγγίζουν αργά αλλά σταθερά, υψηλότερα επίπεδα και από αυτά των οργανισμών στις περιοχές της παραγωγής των επικίνδυνων χημικών ουσιών.
Η έρευνα αποδεικνύει ότι ο πάτος του Ειρηνικού, αρκετά χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια, «κάθε άλλο παρά απομακρυσμένος είναι και, όπως όλα δείχνουν, είναι περισσότερο εκτεθειμένος στην ανθρώπινη δραστηριότητα απ’ όσο αρχικά νομίζαμε», σχολιάζει η καθηγήτρια Κάθριν Νταφόρν, του πανεπιστημίου τυο New South Whales στην Αυστραλία.
Πηγή: skai.gr - Πάνος Σάκκας
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
